Anak Kuwalon
[ 24 ]ANAK KUWALON Sofwan
“Kepriye, E? Apa kowe gelem nimbangi tresnaku tenan?” mangkono biyasane mung tumungkul karo ngelapi eluhe sing dleweran ing pipine.
“Piye, E? Aku janji ora bakal nindakake samubarang kang nerak anggerangger kaya biyen Aku bakal tresna marang kowe. Manut marang kowe;” tembunge Pak Gatot ngrerepa. Tangane tansah trampil dolanan sinome Erma kang mrenthel lan
“Mas Gatot, sakjane aku ora tresna marang Panjenengan. Luwih-luwih Nanging aku ngerti menawa aku kudu duwe wong lanang, Luwih luwih yen ngelingi anakku si Wulandari iku.”
“Dadi...?” pitakone Pak Gatot ora sabar.
“Akeh sanak sedulur kang menggak supaya aku adoh karo tembunge Ema kanthi luwih tumungkul Eluhe sangsaya deres metune.
Karana mangkono Pak Gatot bisa ngerti menawa akeh sithike Ema uga tresna marang dheweke,
Let Pak Gaint sida omah-omah karo Ema, randha enom
pendhidhikane dinrwur, lan duwe bandha tinggalan. Nanging Gusti salawase ora bakal maringi panyuwune wong sing kegedhen panjangka. Luwih-luwih
SUMUNAR Antologi Crita Cekak, 24 [ 25 ]Tang Wong irg MG pane. Para Gri BANA dai jaka singdadi idham-idhamane, suwalike malah dilamar dening, “panji klanthung”.
Bener, jaka mau bagus, Ngakune weton akadhemi, nyambut gawe ara ing jawatan penting lan ngaku putrane bupati. Nanging kabeh mau mung isapan jempol bae, ora ana bukti lan kasunyatane babarpisan. Buktine, bareng Erna gandrung kayungyun, jaka mau lunga kamangka wetenge Ema sangsaya
mundhak gedhe!
Kacapa, bareng weruh manawa Ema wetenge sangsaya pedhe, ora ana jaka sing sudi maneh, Dalasan sing biyen ditulak mentah-mentah bae, saiki emoh diwenehi obralan. Sidane, jabang-bayi lair tanpa darbe bapa.
Wektu lumaku nganii limang taun. Dene wirange isih tetep nylorengi raine, Nanging Ema tetep momong anake kanthi kebak tresna. Jalaran dheweke kaya lambene, Lan irunge mbangir kaya irunge “bapakne”, ya si Jaka
Wusanane ing desa kono ketekan wong anyar kang jenenge Gatot Supriyono. Ngakune saka Ngayojakarta. Gatot, undang-undangane priya mau, wis rada tuwa. Nanging ngakune isih jaka thing-thing, Umure kira-kira telung, puluh nêm taun, ing desa kono Gatot tansah nuduhake bektine marang masarakat. Sabarang tumindake katon andhap asor. Lan bareng dheweke weruh Ema, sajake “panah asmara” wis tumancep ing dhadhane.
Pak Gatot sida srawung karo Ema, Lan pungkasaning srawung, dheweke takon, apa Ema gelem nimbangi tresnane?
wong kang, wis nate tatu, Ema ora kena diapusi. Ana ing ngarepe Pak Gatot, ora bisa selak maneh. Lelakone dibeber kabeh, Sithik wae ora ana kang keri.
Dene Pak Gatot, ana kanane wis nikah Nanging ora pinaringan momongan. Amarga saka “kasepen”, Pak Gatot nguja hawa nepsune, Prasasat saben dina dheweke lunga mulih, lan gandhenge solan-salin wong wadon, werna-wema modhel lan kabangsane.
Wiwitane Erma ora kengguh marang panganan La Nang suwening-suwe, dheweke pamupus, sepisan kena kanggo “lanang-lanangan” lan kaping pindhone dheweke ngelingi anake ing tembe mburine, kepriye yen takon bapakne?
Wektu dina tambah lumaku, Wulandari tambah pedhe lan sangsaya blentong-blentong ireng amarya panasing srengenge yen dheng nggarap sawah, Rambute akeh sing wis padha rontog, Semune dheweke ora mueduli
SUMUNAR Antologi Crita Cekak, 25 [ 26 ]marang kahananing urip iki. Ora mreduli marang apa kang, sedheng lan bakal tumindak, Dheweke
ngletipur ati, Mbokmenawa tresnane marang; “panji Wanthung” kang menehi Wulandari iku biyen isih nabet ing telenging ati,
Kaya dene Pak Gatot dhewe dadi wong mukti kaya biyen. Nyambut gawe ya mung yen gelem. Mangan tansah diladeni. Apa karemane mesthi keturutan Malah asring dheweke mbaleni “sejarahe” bi "
Kasunyatane, anggone Ema ora ana iku ora Hya iya saka pokal gawene Gatot, Timna kakubur kanthi upacara, kakubur kanthi tentrem lan rahayu. Let rong taun saka kedadeyan iku, Pak Gatot ngedol barang darbeke, Omah Pekarangan lan saweh dikon ngrumati ahli waris, Wulandari diajak urip ana kuthane, Ngayojakarta, “Tekan Ngayojakarta Pak Gatot dipapag dening, sanak-kadange lawas, Saiki wis padha ketemu tuwa, umure wis seket tuman, Ewadene guyone isih kaya dhek isih enem, jalaran tunggal hobine. Sadurunge mulih, Pak Gatot wis bisa “nebus” omahe biyen. Sing rada
dhemening atine Wulandari.
SUMUNAR Antologi Crita Cekak, 26 [ 27 ]kaya wong selapanan. Regeng nganti tekan banpun esuk,
“Wah, ana uwong kok ora kaya Gatot” mangkono celathune sawenehing mitrane,
“Kepriye, ta?”
“Kepriye? Wang kaya Gatot kuwi rak kena kaewokake ladak 'kawarisan ngono kae. Nek kewane ngono kucing,”
Wong-wong liyane padha ketarik dene pawe sanepa kok kucing, dudu kewan liyane kayata kebo, wedhus, utawa jaran.
“Kowe kuwi aja aneh-aneh, ta Gawe sanepa kok kucing. Mbok wedhus mangan tandur ngono, apa kebo nusu gudel” sumambunge kanca
“O, kuwi sanepa lumrah, Angger wong wis padha ngarti. Coba bagya | nagiha Kawa kak wi ngati karing kal baa sia darung werh “Wis, aja nggladrah, Rak ya kucing kewan kuwi ta? Dudu kucing
“Yen asu, ana dirine si Arepa diingoni nganggo iwak kaemesthi golek kotoran” Wa eangan
Ereng kanan nah
“Apasing matane plorak-plorok nek bengi kuwi?”
“Sangsaya dudu.”
“Ya embuh yen ngono, Wis ndhang terangna!”
“Ngene ya. Kucing kae yen dikepleki piye?”
“Wis, kowe ki aja ketenta sing main bae, Mau kandha dudu kertu, saiki kandha ngono,”
ya mlumah, yen ya “Rak ora niteni ta, Ngandel aku, Nek kucing kertu aku percaya.”
SUMUNAR Antologi Crisa Cekak, 27 [ 28 ]“Oya, ya, saiki ngerti aku. Kucing kuwi mbok dibanting ngana-ngene “Lha, ya kuwi sing dakkarepake.”
“Coba, Pak Galot kuwi wong wis kesarasara kaya ngana Saiki kepriye? Rak ya meksa tiba kepenak, ta? Mulih bisa nebus omahe, malah nggawa maneh sing luwih ayu.”
Kabeh padha manthukmanthuk tandha nyetujoni teori mau. Dikapak-kapakna, Pak Gatot pancen tiba kepenak, durung tau cilaka. Yen main kerep menang, saiki mulih nggawa wong ayu,
“Mengko dhisik, ta. Aku takon” mangkono sawenehing pitakon, “Sing kogawa kuwi apamu, Pak Gatof? Bojomu apa anakmu?”
Durung nganti Pak Gatot mangsuli, kancane wis mbelani, “Yi gandhengane ngono! Kok sapal Masa nek anake, weruh-weruh wis semono gedhené Langi lg pitana kawa, Paling ugi wotalag tatan?
“Ya, ora langka, ta? Anak
ngala Pa Gatot Kan TH tume kawan, Klakon BER ya dipek dhewe!”
Kabeh banjur padha ngguyu cekakakan, Pak Gatot dhewe mung Klecam-klerem bae. Sarembuge mitra-mitrane mau mung tansah nyolong pikirane. Kok ya akeh penere!
Wengi iku padha ora lali sambene, Padha nguja kasukan main lan minum. Pak Gatot katon luwih enom sepuluh taun maneh. Rumangsa keturutan karepe. Tanpa ana kang prelu diwedeni.
Ana ing sadhengah wektu, Wulandari ibut olah-olah ana pawon. Ora ana kang mbiyantu kejaba mung bocah mondhok iku. Wulandari durung ngreti kutha. Dadi yen butuh ika-iki isih kidimg, Tujune ana bocah mondhok, dadi ya ora kerepotan. iiku Mesthi bae ing pasrawungan anyar iku kawetu
weonebegingia ngedapa lan sapa, ngendi aka lan sapanunggalane
“Asma sinten, Dhik?” pitakone Wi
“Kula, Mbak? Sumardi.”
“Wah eaaa ananipun. Kaya jenenge pondhankalf”
Pakai aan d
“Inggih, Piyambakipun dados kondhektur bis jurusan ngetan”
Sumardi mung mesem bae. Sabanjure Sumiyati celathu maneh, “Ning anu kok, Dhik. Piyambakipun menika ambeg. Angger aku nunut mesthi dikon a JEN a pan Na Apah Dak Wereng Sad pa Mada
SUMUNAR Antologi Crita Cekak, 28 [ 29 ]“Gajah Mada menapa, Mbak? Gajah mungkur!” wangsulane Sumardi karo ngguyu nyekakak.
“Ah, ngenyek Dhik Mardi kuwi?”
“Boten kok, Mbak. Saestu.”
“Ngenyek ki ya ngenyek. Niyatomahku ya saka nggunung,”
“O, nyuwun pangapunten menawi makaten.”
Pasrawungane ing wengi iku kapetung katog, Kabeh para tamu ora dheweke, Mardi terang yen ora ana apa-apa. Nanging kanggone Wulandan, kang mangkono iku mujudake barang anyar, Dheweke durung nate srawung, karo bocah sing baguse kaya Mardi. Sing pendhidhikane kaya Mardi.
Esuke, rikala Wulandari nggodhog, banyu, Pak Gatot nyedhaki karo celathu, “Wulan, mengko sore arep ana jagongan maneh. Mulane kowe lungaa menyang pasar, blanjaa sacukupe. Mengko bengi tamune kira-kira ana yen mung telung puluh.”
Mardi meneng, Wulandari meneng, Kekarone mereng, Nanging ih atine bocah loro kuwi padha kroncalan! ii
SUMUNAR Antofgi Crita Cekak, 29