Calon
[ 52 ]CALON
Siti Shobariyah
Tbu isih durung marem, Aku wis ora bisa apa-apa kanggo golek cara, Tekan dina iki jeneng papat sing wis dakaturake Ibu. Nanging, ibu tetep ora sarujuk, Ana-ana bae alesan mampik. ;
“Akurora bisa maneh, Bu, Sapa sing kudu dakaturake Ibu,” kandhaku
ih aal 5 'Al, kowe nglokm, Nar? Isih akeh prawan ayu lan becik bebudene,
Nalika mulih menyang desa, aku yakin banget lamun Ibu setuju karo pilihanku Mula aku janji marang Martini lamun sajroning rong minggu aku mesthi methuk Martini sowan lan sungkem Ibu uga keluwargaku.
SUMUNAR Antologi Crita Cekak, 52 [ 53 ]“Ibu ki penggalihe wis maju,” aku nyoba ngyakinake Martini, “lan tekan ngendi Ibu kagungan hak marang putra-putrane, Buktine, nalika Masku mikah karo wanita manca, sing penting agamane padha.”
Ya ing nalika iku Martini peraya. Nanging, saiki aku ngadhepi panolake Ibu. Pancen, Ibu cukup modheren manut ukuran tradhisional ing desaku. Ya jalaran modherene mau Ibu nolak Martini Manut Ibu, wong modheren mono kudu duwe petungan kang permati lan ora mbuwang dhuwit kanggo kaperluwan kang kurang piguna.
Cilakane, ing panemune Ibu, salah sijine bab kang ora migunani, yaiku tuku piranti dandan leluwihan kaya sing dienggo dening Martini ing foto iku.
“Apa Ibu bae sing nggolekake,” aturku marang Ibu. tajem, mbokmenawa muiksani apa sabenere kang ana sajroning atiku. Mesthi Ibu ora nemokake apa-apa sebab pikiranku kothong mlompong.
“Ora, Nai”, ngendikane Ibu, “bojo iku peranganing awakmu. Dadi ora wicaksana yen wong liya sing nggolekake.”
Aku meneng, Rasane ora ana maneh gunane dedawa perkara iki. Ibu ora nyenengi Martini lan ora kersa nggolekake calon, Dadi, aku kudu golek calon dhewe, nanging dudu Martini!
Aku bolabali nggetuni anggonku bodho, Ya marga bodhoku, aku akon Martini dandan menor, kang malah ora dadi kersane Ibu. Ala ora bisa ngenalake Martini marang Ibu, carane ya mung meruhake fotone, Lan ing foto
Wiwit saka iki rencana anggonku arep rabi wis ora kocap, Aku banjur golek kegiyatan sing bisa ngentekake cutiku, Aku golek kanca mancing welut ing sawah utawa golek manuk, Aku uga melu adhiku nak-sanak mbedhak, garangan ing desa liya. Pokoke apa wae supaya wektune entek lan bisa
SUMUNAR A£rtohgi Crita Cekak, | 53 [ 54 ]nglalekake pelaku kang abot. Kepriye bae paite aku ora kepengin Ibu priksa susahku. Aku kepengin Ibu seneng sajrone aku cuti ana ing desa.
Mula saka iku, aku ora kepengin enggal bali neng kutha. Ben Ibu lega lan bisa nutugake rasa kangene marang aku. Maklum, wiwit nem tahun kepungkur aku ora ketemu Ibu, Pancen aku tau bali kaping pindho, nanging ora nganti seminggu.
Nalika ngancani aku sarapan, Ibu sajake priksa anggonku pela.
“Piye, Nar?” Pitakone Ibu,
“Apa, Bu?”
“Bab calon bojomu iku Iho,”
Aku megeng napas, Geger daksendhekake kursi, Lambe kang gupak
“Batalke bae, Bul” aturku tanpa semangat
“Kena aka ; dhisik, Bu, Sawise
i tuwih becik nyambut gawe dhisik, Bu, Sawi: kuwilagi mikirrabi/ aturku 7 EE dlik sandhing meja makan, banjur ngiling wedang teh kanggoku. ,
“Kowe gela amarga aku ora sarujuk marang calon-calonmu, ya?” pitakone Ibu, mesem,
Aku manthuk, Rasane ora perlu goroh maneh, Sapa ngerti mbaka
A anane calon papat iku ngendi sing paling koksenengi?”
sing penting calon bojomu iku bisa pat
mikirake anggone bebrayan, Aja nganti bisane mung ngoyak bojo. Bokmenawa
agan mbi wanita liwat foto ikan bisa Meru, Nanging, uga bisa bener. Coba mriksani aku kang isih ew bung Tu; Ka en AN n
“Martini.” ngeling-eling, “sapa jenenge Ibu mantuik-manthuk sawetara amem. Aku nggatekake kepriye reaksine Ibu keprungu wangsulanku. Ngerti-ngerti wetengku banjur muyug-
SUMUNAR Antologi Crita Cekak, 54 [ 55 ]muyug nahan rasa. Aku kuwatir yen Ibu ngarani Martini tukang dandan. Aku wedi, aja-aja rembug iki mung nambahi pelaku.
“Kena apa kowe milih dheweke?”
“Pancen mung Martini sing cocog karo aku. Tur wis suwe aku kenal dheweke.”
“Terus, sing liyane?” pitakone sajak kaya dhetektif.
Ah, apa aku kudu blaka yen sabenere liyane iku mung kekancan bae?
“Mung kanca biyasa, Bu.” Wusanane aku matur,
“Kanca biyasa, piye?” Ibu sajak gumun.
“Ya winates kanggo nutupi calon tunggal.” Aku banjur blaka sula.
Ibu gumujeng kepingkel-pingkel nganti parane kacamata arep copot saka talingane. Aku ora ngerti, apa sing lucu?
“Kowe ora jujur, Nar, Yen ngono, kena apa kowe ora ngajokake calon siji bae? Dheweke wis dadi pacarmu, ta?”
Aku manthuk,
“Sing ndadekke gela iku kena apa pilihanmu wanita sing seneng
kanggo
macak iku sing ora dadi kersane Ibu. “Sakjane ora kaya ngono, Bu,” aku banjur wiwit wani nerangake,
“Martini dudu wanita sing seneng macak. Sebab ora marak bae wis ayu.
Nanging ana ing foto dandanane kaya ledhek kethek?”
Aku uga melu ngguyu nalika Ibu ngendika “ledhek kethek” karo menjep. Rasane wis meh ana kalodhangan, Mung kurang sethithik kanggo ngatasi bab kang ruwetiki,
Kawi salaka, Bu. Nalika nggawe foto iku Martini dak kongkon dandan menor supaya Ibu ga gana Arang njang kaa Mb bêra sarju Martini dadi mantune Ibu,” kandhaku blaka. yen
a a Pan AAK paha NGO GP Pikkene Ta
AL iane Ja aping BW dhi cen yakin yea Keh Wi aan
ti bap kan Wre pas pulih, Aku, kepepet. Kanthi cukat Ibu mbalekake rembugku. Aku mung Ora suwe lIbu ngendika maneh nakokake sapa satemene Martini kuwi.
Aku banjur critak sapa Martini iku, ana ngendi aku ketemu sepisanan, lan sapa sejatine wong tuwane. Pokoke critaku komplit-plit,
kamil
SUMUNAR Antofogi Crita Cekak, 55 [ 56 ]Tbu katon marem, nanging durung ngendika yen sarujuk. Ala gojag- gajeg. Apa satemene kersane Ibu? Aku dadi kuwur! Mr
Critaku banjur dakbacutake, “Tbume wis seda, Bu. Wiwit umur patang taun digedhekake dening Bapake lan sedulure tuwa, Sedulure saiki wis omah- omah. Martini mung keri karo bapake.” , F
Ibu kendel, Kaya-kaya ngenam aturku, nanging durung paring “wangsulan, Aku mateni rokok ing asbak. f ,
“Saliyane padha dene kresna, aku duwe tetimbangan liya, Bu
Ibu nyawang aku kanthi sorot kang tajem. Nandhes ing ati. Ketoke Ibu wiwitlilih,
maka Ibu kendel, Aku Lang ban kani rasa goreh. sawala
pa
SUMUNAR Antologi Crita Cekak, 56