Kegedhen Empyak Kurang Cagak
[ 37 ]KEGEDHEN EMPYAK KURANG CAGAK,
Siti Nurul Chayati
Bu Prapto kang pidalem ing, sajroning perumahan Permata Graha Permai ora bisa ngampet wateke kang srei, Nalika weruh mobil boks kang ngemot barang-barang elektronika mandheg ana ing ngarep omahe, Bu Prapto metu ing teras omah,
celathune Bu Prapto marang, sales kang nggawa barang-barang mau,
“Wonten dalemipun Bu Diyono, Bu, Dalemipun rak leres menika, ta? Jalan Anggrek nomer 10?” wangsulane si Sales nudingi omah nomer 10 ing sangarepe omahe Bu Prapto,
“O, injih, Leres.”
“Matur nuwun, Bu.”
Si Sales mesem, Dheweke banjur tumuju marang ing omah nomer 10. Lawang kang tutupan banjur dithothok,
“Thok... hok... itok...”
Gawanan Yu Yem pembantune Bu Diyono mbukak lawang,
“Menapa keres ipun Bu "pi si Sales.
“OKAN Ka dalemipun Bu Diyono?” pitakone
saka mobil boks. Barang-barang mau banjur dilebokake njero omah. Sawise omah, si Sales marani Yu Yem. “Mangga tapak asma wonten mriki, Bu.”
“Wah, kula boten saged napa niku tandha tangan, je.” “Nggih, mpun. Cap jempol mawon,” kandhane si Sales karo nyekeli jempol tangane Yu Yem. Jempol tangan kang wis diolesi mangsi banjur
SUMUNAR Arzofogi Crita Cekak, 37 [ 38 ]pundi asalipun. Nanging menawi nitik gambar kerdhusipun, kadosipun kok tipi, kumputer, lemantun es, kaliyan mesin ingkang kangge umbah-umbah niku, lho.”
“Oooo...,” wangsulane Bu Prapto semu ndomblong.
“Nyuwun pangapunten, kula badhe nerasaken damelan malih, Bu. Taksih kathah ingkang dereng rampung,”
“Yawis, Yu. Mung takon wae kok.” h
Bu Prapin mbukak pager kanthi pasuryan kang njegadul. Atine rumangsa panas weruh Bu Diyono bisa tetuku barang-barang elektronik kang mesthine regane ora baen-baen! ;
Esuke, Bu Prapto blanja menyang, warunge Mbok Kusen ing pojok
Kanthi ambegan ngos-ngosan, Bu Prapto nyedhaki Bu Joko, Bu Wardi, lan Bu Jono.
“Eh, kok sajak kesusu, ta Bu? Ana kabar apa?” pitakone Bu Joko weruh Bu Prapto kaya maling dioyak pulisi.
“Tbu-Ipu iki wis padha ngerti apa durung? Ana kabar anyar?”
“Kabar anyar? Kabar apa iku, Bu?” pitakone Bu Jono sajak gumun. Bu ngendikane Bu Jono ing sajroning ati,
“Ngenelho, Bu. Iki ana kabar anyar sing heboh bangeti Bu Diyono, kae elektronik. Ana kulkas, mesin cuci, tipi, komputer, lan liya-liyane”
“We lah, Bu. Dakkira ki kabar apa? Ngono wae kok ya pumun, ta?” wangsulane Bu Wardi.
“Eee, ya nggumunaketa, Bu. Barang-barang, mau rak gedhe pengajine, Cote saiki dipenggalih, saka ngendi maneh barang-barang mau yen ora saka
“Bener kandhamu, Bu. Bojone Bu Diyono mesthi korupsi. Saiki rak wis jamane pegawe padha korupsi. Rak iya ta, Bu?” kandhane Bu Joko marang Ibu- Ibu ing kono,
SUMUNAR grtologi Crita Cekak 28 [ 39 ]Esuk kuwi papan kono dadi sangsaya regeng. Ya regeng anggone para ibu blanja sinambi nyebar gosip alias ngrumpi kanthi tema: korupsi.
Bu Prapto esuk kuwi atine rumangsa mongkog. Geganjelane ati bisa disokake, Lan entuk kawigaten kang gedhe! Mula sabubare blanja, Bu Prapto jam aa Sasa dhak nini kang kaka ajaga kaya kucing
“Mas, dakcritani, ya?” kandhane Bu Prapto marang bojone nalika sore Kawipa Ena an a na ea anah,
“Hmmm, aita apa?” Pak Prapio wangsulan sinambi nyruput teh panas, lepi, tur kenthel kang kawentar sinebut teh naspithel,
| Mau nggone Bu Diyono ngarep omah kuwi mborong barang-barang @lektronika. Kayata: tipi, kulkas, komputer, lan
“Ya wis ben Karang wong lagi akeh rejekine, Ora sah kepingin lan meri, Bune,”
“Ora le ngono, Mas. Aku ki gumun, wong le nyambut gawe wae lagi minyik-minyik lha kok wis bisa mborong-mborong barang sing larang. Kamangka Panjenengan sing nyambut pawe seprana-seprene wae mung cukup kanggo mangan lan nyekolahake bocah-bocah. Kuwi wae ndadak nganggo
“Eee... ya wis ra sah dirembug, Wong kuwi rejekine dhewe-dhewe.” ki pana ganas “PANG DN Ma Page Katon kamopa Kaja wa
a yen
tumindak dhawe dhawe” tanganan gaenang Ba WA Kn nga a Daya banjur mlebu omah ninggalake bojone sing isih maca koran sore sinambi ngumbeteh nasgifhal,
Ing seke dina, Bu Prapto teka arisan ing panggonane tangga kompleks
perumahan, Ing arisan kang diadani sewulan sepisan ana sales nawakake dagangan maneka wama elektronika kanthi kredhit, Bu Prapto kelingan Bu Di kang
Esuke, barang-barang dlektronika klakon teka ing omahe Bu Prapto, Omah tipe 36 kuwi katon kebak barang-barang sing gedhe ukurane, Nanging
SUMUNAR Antologi Crita Cekak, 39 [ 40 ]PA oara ena Sanggya kebak sangaaya apak, brang ono npikie Bi
” Watara jam loro awan Pak Prapto kondur saka kantor. Wis dadi
“Kok wis kondur, Mas? Ora lembur, pa?”
“Iki lagi sela ora ana lemburan, Bu. Dadine ya bisa mulih gasik.”
Nalika Pak Prapta mlebu omah, dheweke kaget amarga weruh barang-barang @lektronika kang ngebaki omah.
“Lha, barang-barang iki saka ngendi, Bune?” pitakone Pak Prapio marang bojone.
“Ya saka toko elektronika, ta Mas? Mosok saka pasar?” sumaure Bu Trapto guyon. Atine mongkog mbedhodhog saendhop menthog, Bojone mesthi toko PT Lawindo, Mas.” Nanging saiba kagete nalika keprungu swara sengol bojone, “Kredhif? Banjur kepriye anggone mbayar? Kowe ki karepmu piye ta,
“Carane mbayar keidhilan ya dicicil ta, Mas!” “Lha, olehmu mbayar kredhitan mau arep nganggo apa?” Ba pane nganggo dhuwit Apa arep nganggo kreweng?” Prapto wiwit nesu Nanging, Pak Prapto uga muntap krungu
Bu?”
swara jumedher. Atine kemropok mikir pokale boj ora ngerti marang kahanan ekonomi keluwarga. bp sig
Bu Prapto mung menjep weruh tumindake bojone. “Mosok, ditukokake barang kok malah nesu!”
Bengi kuwi Pak Prapto meksa ora pelem metu saka kamar, Dheweke upa ora pelem ngincipi babar blas panganan sing wis dicepakake dening Bu
Esuk umun-umun Pak Prapto wis menyang, kantor. Ora kaya adat saben, mlebu kantor jam pitu esuk lan sarapan dhisik. Pak Prapto sajake ngambek, purik!
Weruh bojone nesu, Bu Prapto dadi bingung dhewe. Kamangka yen
SUMUNAR Antologi Crita Cekak, 40 [ 41 ]Katng basang kasdhikan dep akdl tangao Apal Bi rapi wiwit kisa mi
Tenan, bengi kuwi bojone sida ora bali. Embuh nginep nang endi, Bu Prapto Klimpungan Kamangka hawane adhem
“Wah, yen nganti bojoku nesu ngene iki kojur tenan aku,” grenenge Bu Prapto. “Gek lunga nyang endi bengi bengi ora bali? Aja-aja nginep nang omahe si Inah, kancane dhek jaman sekolah SMA mbiyen sing wis nem sasi iki dadirandha?”
Bu Prapto tambah mumet, Atine kêmritik, Nanging dheweke ora bisa
banget. i pokok-e.
“Iya, La, Bapakmu ana tugas ing njaban kutha,” wangsulane Bu Prapto
“Horeee, Bapak mesthi mengko nggawa oleh-oleh,” sorake Dewi Sekar Sari kang isih kelas loro SD, kad
Bu Prapto meneng, Ora sumaur, Nanging atine krasa mak dhepi Nggawa oleh-oleh? Ngrasakna nggawa oleh-oleh, Gelem bali wae wis apik. sik “Ya, wis, Kana ndhang cepet menyang sekolah. Mengko mundhak Wi
“Sunaryo nyuwun pamit,
Sunaryo lan Dewi Sekar Sari banjur salaman lan ngambung astane ibune, Bocah loro katon raket, Ora kaya Bapak lan Ibune kang lagi padha ora rukun. Tansah
Kira-kira jam setengah wolu, Bu Prapto tipun kantore bojone. Karepe ngono arep ngomong karo bojone.
“Halo, selamat pagi. Ada yang bisa saya bantu?” mangkono swarane waong lanang ing cedhak kupinge Bu Prapto,
“Sugeng enjing, Pak, Menapa saged pinanggih Pak Prapto?”
SUMUNAR #ntobgi Crita Cekak, 41 [ 42 ]“Maaf, ini dari siapa, Bu?” “Bu Prapto,” wangsulane Bu Prapto cekak. “Ooo, Bu Prapto, Bapak dereng rawuh. Lha, kala wau tindakipun ga ppun sauntawis wellal Nggih mpun, Pak. Malur nuwun Prapto njenger. Dheleg-dhelep kaya munyuk ketulup, Bojone Siarung mlebu kantor? Cek nang endi? Pikirane Bu Prapto dadi bruwet Ah, 4 indak kator, plr Bi Prape. bojoku. Muga-muga Tangane lincah menceti nomer tilpune Pak Marsudi, kanca rakete “Halo, menapa menika leres dalemipun Pak Marsudi?” pitakone Bu f ank wangsulane swara wanita kanthi grapyak, “menika “Bu Prapto. Saged pinanggih kaliyan Pak Marsudi, Bu?” “O, inggih, saged. Sekedhap nggih, Bu?” Ora let suwe, keprungu swara kang antep ing cedhak kupinge Bu
Na Gae menapa, Ba Prapto?”
Tuwon pangapunten, Marsudi, Menapa Bapak mangertos, “Pak Prapto? Wadhuh, kula kok boten ngertos nggih, Bu, Lha menika
kados pundi kok Bapak saged ical?” pitakone Pak Marsudi sajak ngajak guyon. “Makaten, Pak” wangsolane Bu Prapto, Sabanjure kanthi prembik-
Peneto? nyuwun tulung dhateng Bapak saged ngarih-arih
“Inggih, mangke kula cobi ngarih-arih Pak Prapip, Ba,” wangsulane Tal Mandi. Gagang telpon banjur diselehake Bu Prapto, Dheweke katon rada Ayem. jadi di Marsudi, bojone mesthi rada nurut. Apa maneh Pak
Jam sewelas theli Bu Prapto tipun ing kantore bojone, Kapinujon sing nampa tipun Pak Prapto sing atine lagi goreh sawise dikuliyahi dening Pak
“Halo, Kantor Perindustrian di sini, Ada bisa kami bantu?”
“Maaf bisa bicara dengan Pak Prapto?” >
“Ya, saya sendiri. Ini dari siapa?”
SUMUNAR Antologi Crita Cekak, 42 [ 43 ]“Ana apa kok ndadak tilpun barang? Sliramu rak wis bisa mrantasi gawe lan ora perlu bojo?”
“Aja ngono, Mas, Aku rumangsa luput. Ora bakal dakbaleni, Mas, Sing penting Mas Prapto bali nang omah. Dewi wis nakokake Bapakne wae. Aku kudu ngomong apa karo bocah sing durung duwe dosa kaya si Dewi?” ngluluhake atine bojone kang atos kayadene parangcuri ing tengahing samodra.
Krungu swarane bojone sing sajak memelas, Pak Prapto atine rada lilih, Dheweke ya wis kangen sedina ora ketemu bojo sing ditresnani wiwit isih jaman sekolah SMP biyen. Apa maneh karo anake wadon, Dewi, sing lincah lan lucu. Pak Prapto wis kepengin bali, Nanging, yen kelingan pokale bojone sing tanpa petung, atine isih getem-getem, Golek rejeki iku dikira gampang, pa? Ra
“Piye karo barang-barang sing wis nang jero omah kae? Sapa sing arep mbayar cicilane? Aku emoh yen kudu nyicil nganti mecicil.”
“Ya wis, Mas, Aku dhêk mau tilpun sing duwe toko, bisa dibalekake maneh, Tapi mengko bubar ngantor, enggal mulih ya, Mas?”
“Nggak janji lah yaw,” sumaure Pak Prapto sajak wiwit ngajak kaya nom-noman sing lagi yang-yangan. “Ah, Mas Prapto. Malah gegojegan, ta, Ya wis, Mas. Daktunggu karo
Bu Prapto atine rumangsa lega, Mak plong, Watu sagunung sing mau ngebreki dhadhane sanakika ilang musna, Bu Prapto mesam-mesem, Kapinujon Bagio lagi enaketaa = A Yen ana, mesih rak padha nganggep Bu
ora
Sore jam papat Pak Prapto wis tekan ngarep omah, Bu Prapto enggal enggal methukake tekane bojone. Mak Gapyuk. Pak Prapto dirangkul dening bojone. Persis kaya sinetron ing televisi, Wong loro mlebu ing njero omah,
“Mas, sing gedhe pangapuramu, ya?”
“Ya wis, Bu. Ora dadi ngapa. Nanging aja dibaleni maneh, ya? Aku ora nglarang sliramu tetuku, Nanging ya dietung-etung dhisik, aja kaya bebasan “kegedhen empyak kurang cagak, Ora waton dhal-dhel, Tur maneh, yen arep apa-apa iku rembugan karo bojo, ora diputusi dhewe. Lan iki sing wigati Bune, aja sok meri marang liyan, Awake dhewe mengko sing rekasa” wangsulane Pak Prapto kedawa-dawa kaya puru aweh piwulang,
Sore kuwi uga, lawang kamar ditutup kenthi rapet Rasa kangen banjur kasuntakambrol kayadene lendhut panasing Porong, Sidoarjo,
SUMUNAR Antologi Crita Cekak, 43