PA oara ena Sanggya kebak sangaaya apak, brang ono npikie Bi
” Watara jam loro awan Pak Prapto kondur saka kantor. Wis dadi
“Kok wis kondur, Mas? Ora lembur, pa?”
“Iki lagi sela ora ana lemburan, Bu. Dadine ya bisa mulih gasik.”
Nalika Pak Prapta mlebu omah, dheweke kaget amarga weruh barang-barang @lektronika kang ngebaki omah.
“Lha, barang-barang iki saka ngendi, Bune?” pitakone Pak Prapio marang bojone.
“Ya saka toko elektronika, ta Mas? Mosok saka pasar?” sumaure Bu Trapto guyon. Atine mongkog mbedhodhog saendhop menthog, Bojone mesthi toko PT Lawindo, Mas.” Nanging saiba kagete nalika keprungu swara sengol bojone, “Kredhif? Banjur kepriye anggone mbayar? Kowe ki karepmu piye ta,
“Carane mbayar keidhilan ya dicicil ta, Mas!” “Lha, olehmu mbayar kredhitan mau arep nganggo apa?” Ba pane nganggo dhuwit Apa arep nganggo kreweng?” Prapto wiwit nesu Nanging, Pak Prapto uga muntap krungu
Bu?”
swara jumedher. Atine kemropok mikir pokale boj ora ngerti marang kahanan ekonomi keluwarga. bp sig
Bu Prapto mung menjep weruh tumindake bojone. “Mosok, ditukokake barang kok malah nesu!”
Bengi kuwi Pak Prapto meksa ora pelem metu saka kamar, Dheweke upa ora pelem ngincipi babar blas panganan sing wis dicepakake dening Bu
Esuk umun-umun Pak Prapto wis menyang, kantor. Ora kaya adat saben, mlebu kantor jam pitu esuk lan sarapan dhisik. Pak Prapto sajake ngambek, purik!
Weruh bojone nesu, Bu Prapto dadi bingung dhewe. Kamangka yen
SUMUNAR Antologi Crita Cekak, 40
