Tresna kang Culika
[ 119 ]TRESNA KANG CULIKA
Nining Siswoyo
Wengi kang sepi. Ora ana wong kang kumlebat ing njero omah kono, Sumiliring, angin kang semiyut gawe kekesing atine Astuti, Wanodya kang lagi ngalamunake gaweyane kang banget pawe cuwa atine Dumadakan ora
garwane, Prastawa, njedhul saka mburi, Gawe kagete Astuti kang lagi ngalamun,
“Teng, kok durung sare? Ana apa ta, Jeng? Saiki wis jam setengah loro, Apa durung ngantuk? Sesuk rak sliramu tindak kerja lan kudu ngopeni putramu, ta? Mbok sareha ta, Dik, Ayo, aku ya wis ngantuk, Besuk uga aku mlebu esuk”
“Aku ora bisa turu, Rasane ora ngantuk kok, Mas, Embuh, atiku rasane ngandel tenan yen ana kedadeyan kaya ngene,” wangsulane Astuti karo
“Mas, aku lila menawa sliramu arep ninggalake aku lan putramu. Ngeboti wanita sing mbok tresnani, Aku ikhlas lair batin, Mas, Nanging aja gawe laraning atiku, Mas, Daksuwun Panjenengan blaka marang aku, Aku wis ora kuwat maneh, Mas, Weruh Panjenengan tindak karo wanita Hiya, Banjur lali meng keluarga, Kamangka saben dinane alasane jaga lan patroli terus, Dadi aku mbok anggep apa ta, Mas? Yen ngene, awake dhewe pisahan wae, Mas. Aku lila,” kandhane Astuti nyrocos karo netesake eluh kang orang leren-leren,
“Jeng, aku njaluk pangapura menawa akeh gawe dosa lan nglarani atimu. Nanging karepku ora ngono kuwi, Aku kepengin anggone omah-omah Ki awake dhewe tetep langgeng ora ana alangan sawiji apa. Nganti kaken-kaken lan ninen-ninen,” Prastawa jong karo
SUMUNAR Antobgi Crila Cekak, 119 [ 120 ]“Mas, arepa awake dhewe wis pisah, nanging aja nganti pepisahan iki ndadekake awake dhewe memungsuhan. Mas, sakabehe luputku, aku nyuwun pangapura. Muga aja dadi gerahing penggalih Pajenengan. Aku nyuwun pamit, Mas Pras,” ujare Astuti marang Prastawa kang isih slemengeren amarga kepedhotan tresna,
Astuti sakjatine ora tegel ninggalake bojone, Nanging kepriye maneh? Tinimbang nglakoni urip bareng atine kaya diobong, luwih becik nglungani
= “Jeng, apa sliramu tegel tenan marang aku?” pitakone Prastawa
Astuti ara mangsuli, Dheweke banjur lunga karo nggendhong anake sing isih umur rong taun. Senadyan jroning ati katon abot banget ninggalake
ngoyak wanita, Saiki dheweke nggandheng Rina sing njaluk tanggung jawabe
“Mas Pras, sak cepete aku kudu koijab jalaran aku wis ngandhep, telung sasi. Mula aku nyuwun tanggung jawabmu,” mangkono kandhane Rina
Prastawa sawetara wektu tumungkul, Bareng wis bisa nata ati, Prastawa aweh wangsulan,
“Iya, aku bakal tanggung jawab, Nanging bisaku mung ijab siri wae. “Yen sliramu ora bisa nampa, pugurma wae olehmu mbobot”
Gandheng wis kebacut Mabus, Rina pelen nampa apa sing dikarepake
“Ya, aku manuk sliramu, Mas, Diijab siri aku trima, Tinimbang kewirangan,” kandhane Rina pasrah,
Prastawa Klakon ijab klawan Rina, Lan saiki wis dadi siji ana omahe ndadi. Sanajan wis duwe sisihan anyar, dheweke isih tetep mburu wanita kang ayu-ayu rupane. Karepe, kabeh wanita arep dinikah Prastawa kanggo nguja hawa nafsune kang seneng ngumbar asmara,
SUMUNAR Antologi Crita Cekak, 1209 [ 121 ]Kaya ngapa larane atine Rina bareng anake lair ora dimggoni saiki i i.
“Wis, rasah kakehan lambe, Aku mulih mbengi ki rak ya golek dhit?” wangsulane Prastawa sajak atos,
Rina mung ngelus dhadha. Sajak getun dene pelem dadi bojone
kang nganti titi wanci iki mung dinikah siri.
“Ah, iki kabeh luputku. Bokmanawa Gusti paring ukum karma marang awakku kang wis ngrebut Prastawa saka sisihane” Rina ngudarasa. Nglokro. meh jam rolas mbengi.
Prastawa pancen sregep golek tambahan rejeki kanggo seneng-seneng, Yen bengi jaga ana kafe. Ya ana ing kafe kuwi akeh wanita kang pelem diajak seneng-seneng, Malah dheweke ketemu karo Hesti, penyanyi ana ing kafe kono.
gelem muruti apa wae sing dadi Aku dadi bojomu, Mas Pras, Panjenengan kersa? Nanging saiki aku butuh dhuwit, kersa nuruti?” Pitakone karo ngelus-elus pipine Prastawa kang lungguh ana ing cakete, “Pira?” “Ora akeh, Mas. Mung satus yuta?”
“Aku wenehi apa wae panjalukmu. Kabeh panjalukmu bakal daklaksanani. Ya amarpa aku tresna tenan marang sliramu.”
SUMUNAR Antologi Crita Cekak, 121 [ 122 ]angenku arep nresnani Panjenengan,” wangsulane Hesti karo menjep sajak kalegan amarga apa kang dijaluk bakal dituruti dening Prastawa. Kanthi mangkono, dheweke bisa seneng-seneng, karo
bangkekane nom-noman sing pancen |
“Mas, kowe mapan ana ing kene iki wis trep karo apa sing kok-lakoni. Saiki aku ora sudi yen kudu ngopeni kowe. Dene omah lan mobil kang, wis dadi duwekku bakal tak dol, Amarga aku wis duwe calon bojo kang kuwih enom, bagus, lan sugih, mula Hilakna aku ninggalake kutha iki, Karya slamet,
Gusti” pamujine Pardy Surantono kang gawe atine Prastawa sangsaya panas,
SUMUNAR Artofogi Crita Cekak, 122 [ 123 ]“Aku pancen arep minggat saka kene. Wis, ayo Mas, wong edan kuwi ben ngrasakake turu ing hotel prodeo kene/” kandhane Hesti karo njawil tangane Pardy Surantono,
Nom-noman loro kuwi banjur metu saka ruwangan sel. Metu karo nggawa esem kabungahan Dene polisi sing njapa sel banjur kurmat marang, Hesti. bandar narkoba yang icik dan licin ini tentu masih gentayangan mencari korban untuk menghancurkan generasi muda bangsa!”
SUMUNAR Antologi Crita Cekak, 123