Eling (Christina Sukini)
[ 63 ]ELING Christina Sukini
a aa kapisa dumadakan Dina, anakku wadon, bengok-bengok, “Bu, Pak ana lindhu. Lindhu...”
kaya
dere diinteri. Bojoku sing isih adus ing kolah upa banjur mlayu meta, Mung “ ” andhuki Bareng aku metu ing njaba, tanggaku wis padha ana ing jaban omah, padha kekit Aku nggoleki Bapake Dina. Ora anal Bokmenawa mlebu ngomah
“Kepriye mengko yen ana ? Omah kaya ngene kahanane, je?” “Wis Bu, aku mengko dak kongkonan uwang, wangan pawikeng bee kang padha mlorot”
Dumadakan Mas Wiji mara karo uluk salam, “Kulanuwun, Bu.” “Oh, mangga. Kagungan kersa apa, Mas?”
“Amu, Bu, badhe ngampi andha. Sedaya priya sami mlorot pendhengipun” "Iya Iho Mas, gendheng ngomah iki ya padha mlarat, Piye Mas yen
Aku lan bojoku durung mangsuli ature Mas Wiji, dumadakan Dina nyela-nyela, “Bu, Pak, aku mangkat sekolah ndhisik.”
Ing dina Sabtu kuwi si Dina pancen wis cepak-cepak arep mangkat sekolah. Mula, bareng lindhu gedhe wis rampung anggone ngamuk, Dina uga nerusake anggone mangkat sekolah ing kutha.
Sawuserampung anggonku adus, Dina bengok-bengok saka njaba.
“Bu, aku cra sida sekolah. Murid-murid didhawuhi mulih sebab mengko arep ana gempa susulan sing luwih gedhe, Iki Iho Bu, ana selebarane!”
SUMUNAR Anzofogi Crita Cekak, 63 [ 64 ]Atiku trataban, Bojoku upa trataban
“Lindhu esuk mau wis kaya ngono rasane, apa maneh arepe ana lindhu susulan sing kuwih gedhe? Njur kaya ngapa kedadeyane?” pitakone bojoku marang awake dhewe.
Mila, selebaran dakwaca sakeplasan, banjur diwaca genti bojoku. Bokmenawa Bu Kepala Sekolah durung pirsa anane selebaran ini.” ngendikane bojoku. Aku banjur neruske anggonku tata-tata. Barang, sakabehe dakanggep wis sumadiya, aku banjur mangkat makarya karo dedonga marang Gusti Kang Murbeng Dumadi.
“Mas, nambal ban, nggih?”
Nanging tembungku mau ora diwangsuli,
“Mas, nambal ban!” aku mbaleni panjalukku kanthi swara rada sero,
Tukang tambal ban tetep ora mangsuli. Ora kanyana-nyana, tukang, tambal ban mau banjur nyandhak pit montorku, dituntun banjur dibukaki. Ana ingati aku kebak pitakon
“Apa salahku kok aturku ora diwangsuli? Apa aku kurang sopan anggone mahr? Nanging, pit montorku kok banjur ditandangi? Kepriye ta genahe priyayi iki?”
Ora kanyana-nyana ana piyayi wadon setengah sepuh metu saka ngomah nyedhaki aku.
SUMUNAR Antologi Crita Cekak, 64 [ 65 ]“Adhuh, Gusti, kula nyuwun pangapunten Jan matur nuwun sampun kaparingan pancaindra ingkang komplit.” Bareng wis rampung anggonku ngudarasa, aku banjur matur, “Bu,
Bareng wis rampung anggone nambal ban, aku banjur ngaturi dhuwit ah ame aan a ana a PAG aa aka Mula aku banjur diwenehi balen Pn aa ng a
| Gusti, kados ngaten pacobaning gesang.” lan nalangsa atiku jebul kaya ngene kadadeyane, Sekolahan anyar kok bisa ambruk tan ana tilas?! Iki pacobaning sing ora
paringana pangapunten sedaya kalepatan | minangka dhumateng kula lan sedaya titah ingkang nilar saking bebener. ketungkul kanca
guru
anggonku ngadeg karo kandha, “Kabeh iki saking kersa Dalem Gusti, Bu”
“Heeh, dina iki aku nemu piwulang cacah loro,”
“Apa kuwi, Bu?”
“Sepisan, mau nyumurupi bocah bagus, Nanging, jebul bisu. Dene sing kaping pindho, lindhu kang ngrubuhake sekolahane dhewe,”
“Bengkel cedhak toko obat kae ya kena?”
a
“Kae ki mbiyen ya lulusan kene lho, Bu.”
“Ooo...”
pad
SUMUNAR Antologi Crita Cekak, 65