Bingunge Wong Tuwa
[ 112 ]BINGUNGE WONG TUWA
@onidi
Pak Krama lungguh ana ing ngarep omah, Katon dhelep-dhelep
Sanajan untune Bu krama warna coklat, kk geber pah Jaa ana siji-sijia untune sing ninggalake gusine kang ireng rupane, Beda karo Pak Krama sing sanajan lagi umur seketan taun, nanging untune mung kari limang
“Piyeta, Bu, anake dhewe iki. Jaman ngrekasa kaya ngene kok ndadak
“Tha iya ta, Pak. Seje karo jamane awake dhewe, Sekolah sing adohe pirang-pirang kilo mung mlaku turut galengan sawah,”
“Lha iya kuwi, Bu. Bocah saiki ora padha pelem ngrekasa, Sing diajab mung kepenake dhewe, Iya yen awake dhewe iki sugih. Lha wong kanggo mangan wae bisa diarani sedina kaping, pindho, Omah ya mung waton bisa kanggo ngeyub menawa kepanasan ulawa kodanan,” wangsulane Pak Krama Sam aa aan aan, “Wis pira-pira awake dhewe iki, sanajan kesrakat
bisa nyekolahake anak. Ya amarpa aku ora kepingin anake dhewe iki uripe kesrakat kaya wong tuwane. Nanging kok ya kebangeten jenenge bocah saiki. Ora ndeleng kahanane wong tuwane.
“Ya ngono kuwi, Pak, Kabeh iki jalaran pasrawungan kang; salah, Ubyang-ubyung mrono-mrene. Ra padha gelem sinau sing, tundhone kanggo nggayuh masa dhepane,” e Lia Krana kaya ngenti ngantia.
“Himma, judheg aku ngrasakake bocah saiki!” Pak Krama nggremeng, karo nyekel bathuke. Bu Krama meneng wae sajak ngrakit tembung kang bakal diandharake.
Pak Krama pancen lagi bingung, Lha kepriye anggone ora bingung, Apaja Erang alang lae are jang Pari cseli mati madang ara pelen, sekolah. Lan saiki embuh nglayap menyang ngendi, sih gawang-gawang ing mripate Pak Krama kaya ngapa pokale anake lanang.
“Pak, pokoke aku ora gelem sekolah yen ora ditukokake sepedha onta Aka isin kani si Ketiy yen mung nyepedha onthel, Mosok hari pini isih ngonthel, Isin aku, Pak!” swarane Pardi sero,
SUMUNAR Antologi Crita Cekak, 112 [ 113 ]“Piye ta, Le, karepmu. Kowe rak ngerti dhewe kahanane Bapakmu sing mung, tetanen? Kepriye anggone bisa tuku sepedhah montor sing regane mesthine ya jutaan?Mbok dipikir maneh!”
“Ning Bapak rak bisa adol sawah?!”
“Sawah iki tinggalane Simbahmu, Le. Tur ya mung telung petak,”
“Nhal! Rak ya bisa didol sapetak wae ta, Pak?”
- “Wis ta, Le. Sing baku kowe iki sekolah sing sregep, Besuk yen wis
mergawe lan bisa entuk dhuwit dhewe, sakarep anggonmu arep tetuku.”
“Walah, Pak, Sesuk ya dipikir sesuk. Saiki ya kudu dipikir saiki. Lan tuku sepedha montor kuwi kebutuhanku saiki!”
“Wis ta, Le. Manuta Bapakmu. Yen Bapak wis duwe dhuwit, mengko rak ya daktukokake sepedhah montor...
“Kapan, Pak? Kapan! Wis, pokoke ngene. Yen Bapak ora ruikokake sepedha montor, aku trima ora sekolah.”
Pardi mbedhal saka ngarepe Bapake sing mung lungguh njenger. Suwe anggone thenger-thenger ngrasakake pokale anake lanang, Lungguh ing,
ing bojone.
“Ya wis lah, Pak. Dihwuti wae apa kang dadi karepe anake lanang, Tinimbang ora becik kedadeane? Lha wong saiki jamane ya wis seje karo jamane awake dhewe.” Bu Krama kang isih nyusur matur marang bojone. Pak Krama noleh. Sajak gumun,
“Banjur dhuwit saka ngendi sing arep dienggo tuku sepedhah montor kuwi? Regane ora murah Iho, Bu!”
“Yen mung adol sawah sapetak rak ya ora ana alane ta, Pak? Mengkone yen si Pardi wis bosen pit-pitan montor, rak ya bisa didol maneh.”
“Yawis, Bu, yen kaya ngono kekarepanmu,”
Pardi Klakon ditukokake pit motor sanajan Bapakne kudu adol sawah. Saben dina si Pardi sing isih kelas telu SMP kuwi mung munggang pit motor. Ngalor ngidul mboncenpake bocah wadon otor, ulangane Pardi sangsaya jeblok, Biji telu lan papat tansah ngrenggani “Karepmu kuwi piye ta, Le? Wis ditukokake sepedhah montor kok malah ora tau sinau?”
“Sinau kuwi mengko yen arep ujian, Pak, Wong lagi seneng-senenge ngepit montor kok diunek-unekke!”
SUMUNAR Antologi Crita Cekak, 113 [ 114 ]“Ora kok ngunek-mekke! Ning mbok ya aja lali anggonmu sinau. Yen ngene iki caramu, kowe bisa ora lulus ujian Kamangka saiki angel lulus- lulusane,”
“Wis ra, Pak, Aku ki dudu bocah cilik maneh, Ra sah dituturi kaya nguno;” wangsulane Pardi sengak. “Wo alah, kok ya kaya ngene kedadeane anakku? Ya amarga tansah dituruti
a kaa a laungu dhewe wangsulane anakmu lanang kuwi ta, Bu? fen wis ngene, njur kepriye?” pitakone Pak Krama marang, bojone sing . ra kepriye maneh ta, Pak? Jenenge wae bocah enom. Ya kaya ngono kawi lagane, wangsulane Bu Krama kanthi enak lan kepenak wae. amarga apa sing dadi kekarepane tansah koturuti, Bu. Dadine ya gedhe ndhase?” ihi “Kok malah nggedhek-nggedhekke ndhase anake dhewe, ta? Wis lah, Pak. Mengko rak ya mari dhewe?” h "Mari? Kapan bisa mari? Yen kaya ngene terus, marine yen wis “Kulanuwun...” Paanadakan keprungu swarane wong mertamu, Sapa ta, yai Pak “K 4 Pak, grenenge Pak Krama sajak nesu, “Oo, Pak RT. Mangga, “Matur nuwun, Pak Krama, Nami sekedhap, kok, Menika badhe ngabari bilih si Pardi saweg wonten griya saki” 5 “Griya saki? Wonten menapa, Pak?” pitakone Bu Krama karo cincing- jarite, pa; pitakone Bu Cincing- Pardi kecelakaan, Bu. Pit motore dipun tabrak bis!” Sanalika kuwi uga, Bu Krama semaput. Pak RT lan Pak Krama age-age aweh pitulungan. Bu Krama dibopong Pak Krama mlebu kamar. “Badhe nyuwun pamit, Pak Krama” Pak RT pamitan nalika Bu Krama wis Tang ana ing ndhuwur amben, re WIS ora katon wewayangane, Pak Krama ambegan Landhung, Pikirane bingung, Anake lanang kecelakaan Tan saiki ana ing rumah sakit. Njur kepriye kahanane. Lan saiki bojone malah semaput. Bi "Pak, ayo saiki uga menyang rumah sakit, Piye anake lanang, Pak?” pitakone Bu Krama nalika wis sadhar saka semapute.
SUMUNAR Antologi Crita Cekak, 114 [ 115 ]Ama dawa nga Wa NEM gring ah we anak Pak Krama ngerem-rem bojone sing tansah nangis wae. “Wis, saiki wae langsung mangkat. Mundhak kesuwen!”
Pak Krama lan Bu Krama menyang rumah sakit munggang pit onthel Sadalan-dalan Bu Krama isih durung bisa meneng, Luhe tansah mbanyu mili, Mlebu plataran rumah sakit, atine Pak Krama lan Bu Krama kaya dirujitrujit,
“Piye Pak, kahanane anake dhewe iki?”
“Sing sabar, Bu. Ndonga marang Sing Kuwasa!” kandhane Pak Krama kanthi sareh.
“Ning atiku tansah ora jenjem, Pak.” Bu Krama nrambul karo mlaku ip ang
“Mbak, nyuwun pira. Menapa wonten pasien ingkang nembe mlebet?” pitakone Pak Krama marang kenya sing jaga ing kono.
“Sinten nggih asmanipun?”
“Pardi, Bu,” Bu Krama nyaut saka mburi. Ora sabar,
“Oo, ingkang nembe kecelakaan nggih?”
“Oo, inggih. Samenika wontening ruang pundi?”
Bu. Bee...
“Nyuwun pangapunten, “Pripun, Mbak? Samenika dipun rawat wonten pundi?”
“Amargi kawontenanipun inggih sampun parah ngaten, ngantos pit motore ciyosipun inggih remuk, putra Bapak kaliyan Ibu tilar nalika wonten ing perjalanan ....”
Durung rampung anggone petugas japa ngandharake kahanane anake lanang, Bu Krama banjur semaput,
“Buuu....;” panjerite PakKrama kanthi swara kang nyaketing pulu, Ya Tanang tiwas, bojone semaput. Durung maneh pit montore sing ajur mumur. Saking bingunge, Pak Krama upa melu semaputi
SUMUNAR Antologi Crita Cekak, 5 115