Estri papat pilihen karjanen rabi, rumijin agama, kaping kalih warnanèki, kaping tiga kulawarga.
Kaping paté sugih gedong emas pitjis, baturé akatah, parekané aju luwih, sami bekti ing Pangéran.
Estri adi wadané nora akrami, dadi pandjang gita, gung guritan para santri, djedjawataning pandita..
Gandjarané wong èstri rawuh pinanggih, akrami pandita, kaduluran suka sugih, wong luwih lanang sadjagad.
Wong abetjik tur mulé asih ing rabi, miwah 'ilmunira, sadina amituturi, amarahi ing agama.
Pituturé saketjap rega saketi, tutug dunja chirat, iku djalma kang linuwih, pandita sabar darana.
Ija iku wong lanang tinohan pati, lakiningsun tuwan, tinut ing èstri sabumi, tuhu jèn lanang sadjagad.
Lunga ngadji lakiné dèn pasangoni, dalu datan néndra, jèn sijang atjegah bukti, salameta saba paran.
Lamun wektu pakarjané dèn marèni, pudjinja tan pegat, tenunané bandung kalih, utjul tampar asembahhjang.
Den warnanen Sang Prabu Anjakrawati, sira sinedahan, ing sakèhé para mantri, muwah kang para punggawa.
Ingkang ngambil malaékat pitung keti, pada sinedahan, kang ngambil siti kang sutji, kèhing siti pitung talam.
Angandika Sang Prabu Anjakrawati, Djabarail ika, ingutus mundut njawèki, paningal pangambu ika.
Pamijarsa paningal pinundut iki, pinanggihken ika, kalawan badan puniki, sampun pepanggih samana.
Tukonipun kanugrahan mas-kawin sih, wali pangandika, sahidé karsa puniki, adji-kawinipun parman.
Ingkang ngawinaken pada suksma singgih, bari mati nrima, badan lan njawa puniki, tarimané badanira.
Tanpa polah panarimané puniki, njawa tarimanja, angélingaken puniki, wedi asih ing Pangéran.
Kang kinarsakaken sangkan parań iki, pan tigang prakara,
mani wadi madi ning sih, iku sangkané Pangéran.
20
