ngleledjar manahipun. Alun ageng nggegilani langgeng agolong gu- mulung, tojanipun mantjur njiprati kekisik. Wedi malêla ketingal nengsemaken kados sarining sekar. Sangsang Jémbak-lémbak lir péndah tjemara uwal saking gegelunging sang dyah adamel brangta, Pinten- pinten langening toja ing samodra, adamel sengseming manah, pan- djang jèn winarnia ing tulis,
Katjarijos Radèn Wir ekodara, dangu anggènipun nggagas kawon- tenaning badanipun, winangwang saking wiwitan dumugi ing wekasan, sinambi njawang langening samodra. Ingkang kaépi-épi boten wonten sanès namung toja amreta, Manawi boten saged manggih toja sutji, suka lila pedjah ing samodra. Nunten tjantjut taliwanda, saksana nem- puh bjat nggebjur ing samodra, ladjeng nglangi manengah. Alun ageng agolong gumulung melek badanipun, Ombak djumegur sumembur nam- pek rainipun tanpa kèndel. Sang Séna boten kirang ing wewéka, ladjeng inggèk, toja sumaput dumugi ing gulu. Sanalika kèngetan adjimpun anama adji Djalasangara, Ênggal winatek kalijan patitis, sangsaja wewah lkakendelanipun, sapandurat sampun dumugi ing satengahing saganten.
Wau ta ing telenging samodra, dumadakan wonten ketingal ku- mambang ing toja, kampul-kampul manut lampahing alun, agengipun angébat-ébati, swaranipun -ngakak, tandangipun: agalak. Sangsaja da- ngu sangsaja tjaket ngambang ketingal gumawang, agengipun saredi anakan kumelap sarwi njembur-njembur sakalangkung nggegirisi. Toja kinebur kados saganten umob, swaraning ombak -djumegur. kados badé ngrentahna langit,
Sareng Sang Séna sumerep, sakalangkung kagèt, manahipun deg- degan, panggraitanipun : ,,Iki ana-bebaja nekani”. Wrekodara lang- kung déning éram sumerep agengipun. Sanalika swaraning saganten djumegur kados guntur. Ingkang kumambang swaranipun ngikik tjeki- kikan, tjangkemipun nunten mangap. saèmper lênging guwa, sijungipun mingis-mingis kumilat lir tatit, déné wisanipun sumembur kados grimis. Saksana njaut wani, ladjeng mulet Arja Séna saha ndengkèk sairib badé mbanting Sang Bajusuta, satemah angles kesungsang kapulet ing naga. Wisanipun tumampek ing rainipun, mila Arja Séna sangsaja kéwedan ing manah, sampun njana jèn badé pedjah, sajah marlupa dipun obat-abitaken déning naga, Badanipun sakodjur sampun ginubet, namung gulunipun ingkang boten, nunten sarosa ginèndèng manengah, Nalika samanten sakatahing baita ingkang wonten ing saganten énggal sami ontjat, njana jèn wonten angin prahara tuwin pantjawora tarik dateng, pramila sadaja sampun sumingkir tebih.
Kawarnaa Radèn Wrekodara ingkang saweg pantjakara kalijan naga. Sang Arja Séna tansah penyak, awas angèn mangsa. Trang- ginas pun naga ladjeng dipun tjubles kalijan kukunipun pantjanaka. Pun naga ketaton, temahan rahipun sumamburat aderes. Kuku pantja- naka mandjing ing badanipun naga, nunten djinuwing-djuwing ngan- tos pating saluwir. Rahipun aderes lanpa kendar, awor kalijan toja saganten, saéngga kiwa tengen sapaningal tojaning saganten dados abrit, sampun prasasat ketingal kados rah. Boten dangu pun naga sam- pun tiwas, pedjah déning Sang Arja Séna, ndadosaken suka bingahing manahipun sawarnining isèn-isènipun saganten.
185
