Kaca:Panjurung.pdf/70

Saka Wikisumber
Kaca iki durung katitiwaca

“Tya Dhik, yen wis slametan, supaya dadi papan kang anyep,” | mBakyu melu ngandhani. h

“Kanggo ngenteni slametan, aku rak ya bisa laku prihatin dhisik.”/ |

“Wah, kawit biyen Slamet ki yen duwe kekarepan kok njur/ ngudung.” ||

Kabeh menggak kekarepenku, wiwit saka kakang, mbakyu, tekan bocah-bocah. Nanging aku tetep puguh, bebasan ora ana kang bisa | ngalang-alangi. Bengi kuwi uga aku njaluk lilah, pamit. Wusanane aku kaiden. Senter lan senthir dakgawa, sarung daknggo krukup awak nuli || mangkat.

Saka ngomah tekan omah anyar adohe kira-kira meh sekilo, dalane peteng ndhedhet. Ora sepira suwene wis tekan, nuli nggelar klasa | sing mau sore sengaja daktinggal. Senthir daksumet, daktutupi ember” bolong. Aku lungguhan kemul sarung. Saya wengi angine tansaya semilir, | saya tintrim. Mung keprungu swaraning gegodhongan katempuh ing angin || lan sabawaning walang ngalisik. Suwe-suwe krasa ngantuk banjur awak | 'dakturokake kanthi mlungker merga adhem. Sanalika rasane dadi mrinding, | githokku mengkorog, kamangka ora ana apa-apa. Mripat dakrem-remake, nanging tetep angel turu, sanadyan bisa turu ning ora jenjem. Sedhela- sedhela nglilir. 5

Ayam alas wis wiwit kluruk sepisan, mertandhani yen wis arep bangun esuk. Mak jegagik! Tratap! Entek atiku. Macan ngambus-ambus | awakku. Aku ora wani obah, mesthi ngampet ambegan. Klenger rasane, || pet-petan. Embuh ra ngerti, kok aku wis ginendhong dening macan.

Wiwit mingset, mlaku alon-alon kanthi sikil telu, awit sikil ngarep kiwa kanggo nggujengi awakku kaya lumrahe wong nggendhong anake. | Nanging kukune tumapak ing gegerku, mula aku ora wani obah, mung || pasrah ing Ngarsane Gusti Allah, Sebab yen aku wani obah pangrukete saya kenceng, bisa-bisa kuku macan tumancep ing anggaku. |

Lakune macan wis tekan tepising alas. Dumadakan awakku kaya | ditarik-tarik saka gendhongan, banjur lakune kandeg. Macane mbaung, || gereng-gereng. Mung tujune sikil kiwa banjur ngeculake pangrukete. Aku gumlethak aneng lemah, Macan ngambus-ambus meneh, banjur mider- | mider ngubengi awakku. Aku tetep ngampet ambegan. Ora let suwe, || mak bladat! Macan njranthal mlayu banter mlebu alas. 4)





| a | |


56