[an
Piyambake isih rumangsa menawa putrane mesthi bisa lulus lan entuk biji apik. Mula wektu ibuku ngajak Bu Bejo kanggo nyiapake batin kaya sing wis dilakoni aku lan ibuku, Bu Bejo enggal nampik. Piyambake ora sarujuk karo ibuku. Malah Bu Bejo mangsuli ibuku
“Yen aku, prekara kaya ngono ora wigati. Sesuk wae, Bu, ngenteni bijine metu, lagi aku bisa mikirapa kang kudu daktindakake.” “Ya yen kuwi dakwangsulake njenengan, “ngendikane ibu karo mendhem rasa jengkel.
“Lha yen ngenani ragad pripun, Bu?” takone Bu Bejo,
“Nek kuwi gumantung sekolahe, nanging menawa pengin nglebokake ing sekolah apik mesthi ya butuh akeh. Sing penting awake dhewe kudu bisa ngecakake karo kahanan ekonomi kita. Aja nganti ngaya, ibu ngandharake sareh,
“Yen ngono ateges aku rasah kuwatir, Dhuwit warisan saka wong tuwaku rak ora kurang.” “Ya sokur,” ibu lirih mangsuli. “Sejatine panjenengan rencana nyekolahke keng putra ten pundi?” pitakone ibu sajak kepingin ngerti. "Gandheng anakku ya mung ontang-anting dheweke arep daklebokke neng sekolah kang nyata apik. Ana sekolah internasional ing kutha. “Ibu rada kagetmireng rncanane Bu Bejo.
“Ningrak niku awis sanget ta, Bu?” “Halah nggih mboten napa-napa, Bot-botenggo anak, Bu.”
Let sedhela Bu Bejo pamit uga isih nyuwun donga saka ibu.Kedadeyan tenan ngendikane ibu. Dina kapisan ujian tekan pungkasan soal-soale gampang kanggone para siswa SMP, Saking gampange nganti bocah-bocah padha enggal metu sakdurunge wektu ujian rampung.
Ing dina pungkasan ujian aku ketemu Rini, putrane Bu Bejo. SMP- neRini pancen jejer karo sekolahanku. Dina ujian sadurunge aku ora ketemu Rini awit ana kegiyatan ing sekolahku tekan sore. Ndilalahe dina kuwi ana rapatguru dadi olehku mulih gasik, Aku lan dhewekelagi nunggu bis.
“Halo, Rin! Piye ujiane? Gampang ora?” pitakonku.
“Wah, gampang, Mas! Ngapa aku ndadak gladhi nggarap soal angel-angel ya yen soal ujiane mung gampang..he..he..”dheweke ngajak guyon, “mesthi aku isa nerusakeneng sekolahan sing apik.”
“Ya yen ngono aku melu seneng. Nyenyuwuna marang Gusti,
