suku tembang saben sak gatra.” Lagi setengahe pelajaran. Ana salah siji Siswi sing tekon,
“Nuwun sewu, Pak. Wonten menapa kok Pak Sukirman pensiun dadakan. Kok, mboten pamitan kaliyan murid-murid.” Pak Rohmat langsung kaget, ora ngira yen arepana pitakonan kaya mangkono.
E...e... amarga yuswane wis sepuh dadi kudu pensiun.” Wangsulane Pak Rohmat rada gragapan. “Kula ngerti, Pak. Nanging wonten menapa kok, mboten pamitan.” Pitakone meneh salah sijining murid wadon.
“Ya... kuwi mbokmenawa dadakan dadi tanpa pamitan.”Pak Rohmat bingung arep mangsuli apa kanggo nanggepi pitakonan saka muride. Sasuwining Pak Rohmat meneng golek alesan kanggo mangsuli, keprungu bel tanda ngaso. Rada lega atine Pak Rohmat amarga ora sida mangsuli pitakonan mau. Murid-murid banjur mlayu metu saka ruang, kelas. Muri-murid kelas 3A, pada nggoleki Bu Ndhari minangka guru BP sMPTumiju.
“Nuwunsewu, Bu.”
“O...kene-kene, Nak. Mlebu wae,” wangsulane Bu Ndhari, Murid- murid pada mlebu lan lungguh. “Ana kawigaten apa kadingaren pada rame-rame teka rene, Apa ana sing kerengan?” pitakone Bu Ndhari.
“Mboten, Bu. Namung badhenyuwaun pirsa.”
“Arep padha takonapa?”
“Badhenyuwun pirsa masalah Pak Sukirman, Bu.”
“Pak Sukirman!” Bu Ndhari kaget. “Injih, Bu. Menapa Pak Sukirman sampun pension. Nanging kenging menapa kok, mboten pamitan?” pitakone salah sijining murid.
“Apakowe kabeh wis ngerti masalahe?”
“Dereng, Bu. Kula nyuwun pirsa masalah Pak Sukirman amargi Pak Sukirman menika guru ingkang sae pituturipun lan tindhak- tandukipun. Dados menawi Pak Sukirman Dipun Pensiunaken menapa mboten rugi, Bu. Pak Sukirman menika rak satunggaling guru ingkang saged kangge patokan lan paring tuladha sae kangge murud- murid. pitakonesalah sawijining murid kanthi rada sora.
“Tak kandhani, sejatine masalah Pak Sukirman ora mung masalah
