Tojanipoen ladjeng dipoen goḍog ngantos asat, namoeng kantoen saremipoen kémawon.
Ing tanah Éropah sarem poenika ingkang dipoen damel inggih toja seganten. Wonten oegi sarem ing ngrika ingkang pamenḍetipoen saking ing salabeting siti, sarana dipoen ḍoeḍoek lebet sanget. Pedamelan poenika namanipoen melik.
Sarem poenika paédahipoen boten namoeng dipoen anggé mboemboni olah-olahan kémawon, inggih wonten paédahipoen sanêsipoen malih; kadosta kanggé njaremi oelam, karebèn kénging dipoen rimati lami.
Ing sawidjining dina si Soekanta noenggoni ambengan. Bapakné arep bantjakan. Sing ngepoeng moeng wong sing toenggal saomah baé. Saben-saben panganané diroeboeng laler; digoesah tansah bola-bali baé. Atiné
nganti pegel; tjelatoené: "Doebilah, laler iki! Wong digoesah kok pidjer bola-bali waé!” Bareng wis paḍa pepak, bapa bijoengé lan sedoeloer-sedoeloeré koepeng. Si Soekanta tjelaṭoe manèh: "Akoe gregeten temen
menjang laler koewi. Takgoesah ping pirang-pirang, kok bola-bali waé. Ketjanḍaka rak takremed-remed temenan. Karo matané kok awas temen, angger arep didekep, proeng! Seḍéla engkas bali manèh; arep ditampaêl, proeng! Ora dioendang ora barang kok bola-bali waé, Hara! Pengrasané rak kaja diolah-olahaké mana.”
Bijoengé njamboengi: "Wong laler waé kok ko-
