Kamenangan
Sekoyah petel sing nyambutgawé, mulané keboné ya bisa ketanduran kabèh lan omahé ya kétok apik. Jêjèr karo omahé, dèkné terus nggawé magesèn cilik sing dienggo nyambi kerja ngejèr wesi lan slaka. Suwi-suwi dèkné malih kesuwur sangka penggawéané lan wong pirang-pirang pada teka ngekèki bestèlan, mulané kerjanané ya terus numpuk-numpuk.
Nèk Sekoyah dongé éntuk kelunggaran kaé, terus dèkné miwiti nggawé pambaran lan tengeran sing kena dienggo miwiti blajar nulis lan maca ing tembungé bangsa Séroki. Sekoyah mikirké nèk bangsa Mérkan bisa maca lan nulis, bangsané dèkné ya mesti uga bisa.
Suwi-suwi Sekoyah malih nduwé kanca lan kenalan okèh, ora namung nang désané déwé, nanging uga ing sak njabané désa. Dèkné uga seneng tukar-pikir karo pinuntun-pinuntuné bangsa Séroki. Kerep-kerep pada seneng ngomongké bab maju- munduré désané lan bangsané.
Nèk dong kaé Sekoyah takon bab isiné perjanjian sing wis digawé karo bangsa Mérkan kanggo bangsa Séroki sing ketulis ing jamané mbiyèn. Dèkné ngerti nèk bangsa Inggi Séroki siji
