76
TINDAK NAPAK ING SEGARA
***
bandjur djumeneng ratu pinarak ana ing ḍampar kepraboné Dawud, djumeneng ratu agung binaṭara, kaloka ing djagad!” Gémbolaning atiné wong golongan kaja mengkono iku wis kapirsan déning Gusti Jésus.
Nanging rawuhé Gusti Jésus marang djagad iku ora kagungan sedya djumeneng ratu ing djagad. Para radja ing djagad ing wekasan bakal sirna dalah sakamuljan lan kawibawané. Pandjenengané kersa djumeneng Ratu Kaswargan, ngratoni para wong sing paḍa mandjing pratjaja marang Pandjenengané, lan Kratoné iku ora bakal sirna ing salawas-lawasé.
Wong-wong mau satemené mesakaké banget, djalaran isih paḍa tjupet nalaré. Sing dikepéngini iku mung kraton tjilik tur ora langgeng; déné kraton sing geḍé lan langgeng ing salawas-lawasé paḍa ora dingertèni. Iku mau sing ndjalari trenjuhing galihé Gusti Jésus.
Pantjèn dudu kersané Gusti Jésus ngadegaké kraton ing djagad!
Ing kono para sekabat bandjur paḍa diḍawuhi nunggang prau manèh mantjal menjang ing sabrang sadurungé wajah bengi. Déné Gusti Jésus ngersakaké kantun pijambak ana ing kono. Wiwitané para sekabat paḍa mopo . Apa ta perluné déné kaḍawuhan paḍa lunga? Rak wis mèh tekan saaté wong golongan ndjumenengaké ratu marang Guruné! Éman banget jèn ngantia wurung!
Sarèhné mengkono, para sekabat nganti paḍa dipeksa déning Gusti Jésus munggah ing prau. Para sekabat ija bandjur paḍa ngéstokaké ḍawuhé Guruné, senadjan abot rasaning atiné. Mengkono uga wong golongan bandjur paḍa dililani mundur. Kabèh paḍa ora ngerti, généja Pandjenengané kok ora kersa didjumenengaké ratu. Senadjan ora ngerti, wong golongan bandjur paḍa bubaran mulih sowang-sowangan menjang panggonané ḍéwé-ḍéwé, atiné kebak kabungahan lan suka sokur déné paḍa kepareng ngalami sih kawelasané Gusti Jésus.
Gusti Jésus mirsani wong golongan paḍa bubaran, kabèh paḍa katon bungah marga mentas paḍa kaparingan mangan sawaregé, nanging émané déné paḍa ora ngerti jèn Gusti Jésus kwasa maringi kang luwih adji tinimbang roti, jaiku karahajon kang langgeng ...
Bareng wis bengi Gusti Jésus kantun pijambak ana ing kono, bandjur minggah ing gunung, kersa ndedonga, marek marang ngarsané Allah Sang Rama kang pinarak ing swarga.
KATJARITA nganti sawetara suwé Gusti Jésus enggoné mijambak ana ing gunung, nutug enggoné marek ana ing ngarsanè Allah Sang Rama. Bareng wis ngarepaké wajah bangun ésuk, Gusti Jésus lagi manḍap saka ing gunung.
Kotjapa para sekabat sing paḍa lelajaran ing segara, bareng wis wajah lingsir wengi, prauné katempuh ing prahara. Anginé nampek, mulané para sekabat rekasa banget enggoné nḍajungi prauné, mangka aluné geḍé-geḍé. Katoné para sekabat wis ora ketjonggah nanggulangi pangamuké ombak lan angin geḍé. Saka kadohan Gusti Jésus nguningani karépotané para sekabat mau. Senadjan wajahé wengi peteng nḍeḍet, tur ana ing tengah segara, adoh lor adoh kidul, Gusti Jésus meksa pirsa apa sing dialami para sekabaté, dalasan was sumelanging atiné ija wis diuningani uga. Gusti Jésus iku pantjèn maha wikan, nguningani samubarang, para kagungané kabèh kapirsan, sidji baé ora ana sing ketriwal.
Sawengi iku para sekabat rumangsa kuwalahen enggoné arep njratèni prauné sing kaja-kaja ora gelem dikemuḍèni. Wiwit soré anginé wis nampek. Senadjan wis paḍa ngetog kakuwatan lan kaprigelané nglakokaké prau, éwadéné prauné prasasat ora ana adjuné babar pisan, sakèhing kangèlané para sekabat muspra tanpa gawé. Angin lan ombak ing segara sangsaja suwé sangsaja munḍak santer lan geḍé, déné para sekabat malah sangsaja entèk akalé lan tanpa daja.
Mangka nalika semono Gusti Jésus ora ana ing tjeḍaké, kaja ḍèk anu kaé. Senadjana Pandjenengané saré manèh, mesṭi ora bakal diwungu, djalaran para sekabat wis paḍa ngandel, jèn Pandjenengané kuwasa ngajomi para sekabat, senadjan saré pisan .... Nanging saiki Pandjenengané ora ana ing prauné, isih kari adoh ana ing ḍaratan, malah ana ing gunung .... Para sekabat ana ing satengahing bebaja rumangsa kidjènen lan kontjatan pangajoman. Para sekabat kekes atiné déning djumeguring ombak lan gumrubuging angin banter. Dumadakan .... para sekabat paḍa ndjerit: „Memedi! .... Memedi!”, djalaran paḍa weruh ana rerupan kaja wong mlaku ing segara, ing saḍuwuring alun! .... Mangka rerupan mau saja suwé saja njeḍaki prauné. Rerupan mau mesṭiné memedi, awit jèn wong lumrah, mangsa bisaa napak ing banju. Ing kono para sekabat bandjur paḍa ngrungu jèn diaruh-aruhi déning rerupan mau, lan paḍa ora pangling swarané: iku swarané Guruné ḍéwé! Pangandikané: „Paḍa diénak atimu! Iki Aku, adja wedi!”
Swarané tjeṭa swarané Gusti Jésus! Dadi nalika paḍa rumangsa kidjènen, satemené babar pisan ora kidjènen, djalaran Gustiné wis ana ing satjeḍaké. Pandjenengané saka kadohan wis pirsa karépotané, mulané énggal
