178
„ANGONA PARA WEḌUSKU”
***
kepareng njawisi pangapura tumrap wong dosa.
LAN nalika wajah bengi iku Saul, sawisé ninggal kuṭa Damaskus, bandjur bablas lakuné ora nganti konangan déning satruné. Senadjan katoné kaja wong inggatan, éwadené atiné wis pulih gambira lan kendelé, djalaran arep ngajati pagawéan anjar sing luwih déning mulja, apadéné ora duwé was sumelang djalaran jakin, jèn sedyané mengkono mau mesṭi bakal kaleksanan.
Jésus, Sang Mesih pijambak, kang bakal nganṭi lan nunggil abdi pilihané ing salawasé uripe.
KATJARITA, nalika semono Pétrus rawuh ing désa Lidda, ora adoh saka palabuhan Joppé.
Petrus! .... Ḍawuhé Gusti Jésus marang Pétrus sing wekasan nalika wajah ésuk ing pinggiré segara Tibérias, sing dipangandikakaké nganti ambal ping telu, tansah tjumaṭet ana ing atiné. Salawasé urip Pétrus ora bakal bisa lali jèn wanti-wanti ḍawuhé Gustiné mengkéné: „Angona para weḍusku!”
Pétrus rumangsa katimbalan lan kabubuhan martakaké marang djagad bab kaluhuran lan kamuljané Gusti Jésus, apadéné nggelaraké Indjil, jaiku kabar kabungahan bab pangapuraning dosa lantaran sih katresnané Gusti Jésus.
Awit saka iku Pétrus ndjadjah ing saenggon-enggon klawan memulang marang wong akèh. Wong sing paḍa nampani piwulang lan mandjing pratjaja saben dina tansah munḍak akèh, lan paḍa kaparingan panglipur déning Roh Sutji.
Mengkono mau Pétrus rawuh ing désa Lidda.
ING djagad tansah ana prihatin lan pananḍang, dalah désa sing tjilik pisan kajadéné Lidda, ija diambah ing susah lan sangsara.
Ing désa mau Pétrus mrangguli wong sing wis wolung taun ngaṭang-aṭang ana ing paturon marga lara sèmpèr. Wong mau aran Énéas.
Bareng mirsa wong mau, Pétrus rentah welasé, nanging ija rumangsa begdja déné bakal bisa njuwunaké pitulungan.
Gusti Jésus, ija Gusti pepunḍèné, rak kagungan pangwasa ngasoraké lelara lan pati, djumeneng ratuning urip. Mangka Pandjenengané mesṭi dangan paring pitulungan. Wong mau bandjur diḍawuhi déning Pétrus: „Énéas, Jésus Sang Kristus malujakaké kowé. Tangia lan tatanen paturonmu.”
Sanalika Énéas krasa jèn awaké sing djempo kalebon daja kakuwatan sing élok, bandjur ngadeg njat.
Wong akèh paḍa kaéraman weruh kaèlokan semono geḍéné. Énéas sing tansah katon ngaṭang-aṭang tanpa daja, saiki mloka-mlaku kaja-kaja mamèraké enggoné wis nampani kalubèraning sih lan pangwasané Gusti Jésus.
Wong sing paḍa ndeleng ḍéwé utawa ngrungu wartané bab prakara mau, bandjur paḍa mratobat marang Gusti Jésus.
Saiki Pétrus nglakoni dadi pangon-ngengon weḍuse Gustine!
ANA lelakon lijané manèh sing luwih ngéram-éramaké.
Ing Joppé ana murid wadon aran Tabita, wong ranḍa lan wis tuwa. Tabita, utawa jèn salin tembung: Ḍorkas, akèh banget kabetjikané lan danané. Akèh banget pitulungané marang wong sing paḍa mlarat lan katjingkrangan uripé; sapa baé sing teka ndjaluk tulung, ora bakal mulih legèh. Barang darbèké kabèh pantjèn disaḍijakaké kanggo nulungi wong panunggalané; ora lèrèn-lèrèn enggoné nenun lan ngantih lan ndondomi kotang lan klambi kanggo wong sing paḍa ora duwé sanḍangan. Uripé mung tansah tjumaḍang marang panggawé betjik.
Enggoné tumindak mengkono kagawa saka enggoné rumangsa wis kapotangan kabetjikan marang Gusti Jésus, sing kepareng maringi katentreman ing atiné lan kabegdjan sing tanpa timbang geḍéné ing alam donja.
Tabita ora ngetung sajah lan kesel, iplik enggoné wira-wiri tetulung lan nglelipur.
Nanging — bawané wong wis tuwa, baḍané wis lemes, gampang ketjanḍak ing lara, temahan marga lara seḍéla, Tabita bandjur mati.
Tumrap Tabita ḍéwé, pati iku dudu prakara sing njeḍihaké, nanging malah mbungahakė, awit Tabita ngerti jèn Gusti Jésus wis tau ḍawuh mengkéné: „Ing dalemé Ramakku akèh panggonané. Aku lunga njawisi papan marang kowe.”
Nanging wong-wong sing paḍa ditinggal, sing mlarat lan katjingkrangan, wong ranḍa lan botjah lola ...., bareng ditinggal Tabita, rasané kaja ditinggal ibuné ḍéwé sing tansah gumati enggoné ngrumati. Wong-wong mau paḍa ngumpul ana ing omahé Tabita perlu arep nglajat lan nangisi Tabita. Lajoné sawisé diedusi bandjur diturokaké ana ing kamar ing geḍong panggung, direrampa ing wong akèh.
Ana sawenèhing wong sing krungu kabar
