***
KORNÉLIUS
179
jèn Pétrus pinudju ana ing désa Lidda, dadi ora adoh saka Joppé, mulané bandjur kongkonan wong loro perlu ngaturi priksa marang Pétrus lan njuwun supaja énggal ngrawuhi.
Pétrus sanalika biḍal saka Lidda kaḍèrèkaké kongkonan mau. Sarawuhé ing omahé Tabita, bandjur dipeṭukaké ing wong-wong sing ana ing kono, dirubung déning ranḍa-ranḍa sing paḍa nangis lan ngaturi ningali kotang lan klambi enggoné nggawèkaké Tabita nalika isih urip. Pétrus bandjur diirid menjang geḍong panggung. Ing kono Pétrus ḍawuh supaja wong kabéh paḍa metu saka ing kamar. Pétrus njawang lajoné Tabita, bandjur kèngetan Gustiné kang djumeneng Gustining urip lan pati, mulané bandjur djèngkèng ndedonga, keparenga nedahaké kamuljan lan katresnané Gusti Djuru Slameté marang wong akeh, supaja paḍa pratjajaa marang Pandjenengané. Sawisé ndedonga, Pétrus bandjur minger ngaḍepaké lajon sarta ngandika: „Tabita, tangia!” Kang mati diḍawuhi mengkono iku bandjur melèk, lan bareng ndeleng Pétrus, bandjur djenggèlèk tangi, wis pulih urip lan waras manèh.
Tabita bandjur ditjanḍak tangané lan diadegaké. Wong-wong sing ngentèni ing sadjabaning kamar bandjur ditimbali lan ditedahi Tabita. Kabèh paḍa tjingak, udjaré: „Tabita .... urip manèh!”
LELAKON iku sanalika kawentar ing Joppé lan wilajah sakiwa-tengené, wong ing kono kabèh ora uwis-uwis enggoné paḍa nggunem kaélokan sing ditindakaké déning rasul Pétrus. Iku mau kabèh ndjalari akèh wong sing paḍa pratjaja marang Gusti Jésus lan paḍa ngluhurake sih kamirahané Allah.
Pétrus kèndel ana ing Joppé nganti wetara lawas, monḍok ana ing omahé Simon tukang kamus.
KUṬA Késarea kalebu kuṭa ramé, dumunung ing sapinggir segara; bareng wis didjadjah pradja Rum, kuṭa mau bandjur diedjègi wadyabala Rum, sing katanggenah ndjaga tata-tentreming negara.
Katjarita ing Késaréa mau ana sawidjining panatus pradjurit bangsa Rum, aran Kornélius. Kajadéné pradjurit Rum lija-lijané, Kornélius mau ija panunggalané wong kapir. Sing akèh-akèh bangsa kapir paḍa ngina lan njepèlèkaké marang agamané wong Jahudi, mung seṭiṭik banget tjatjahé wong Rum sing gelem njembah marang Allahé bangsa Jahudi. Mengkono uga Kornélius dalah sabrajaté kabèh wis sawetara suwé enggoné ngabekti marang Allah kang sedjati. Kornélius wis rumangsa jèn ora bisa olèh katentremaning ati lantaran para déwané, mulané bandjur ngungsi marang Allahé bangsa Israèl, senadjan mripaté ora bisa njawang, nanging atiné wis maḍep lan mantep pangandelé marang Allah sing ora kasat mripat mau. Ora tau lowong saben dina Kornélius ndedonga lan njenjuwun marang Allah, muga kepareng maringi katentreman batin lan njingkirna was sumelang saka ing atiné. Kadjaba saka iku Kornélius uga wis kawéntar enggoné ḍemen tetulung lan awèh dana marang wong sing paḍa nanḍang katjingkrangan. Kornélius mau tjeṭa jèn wong mursid lair batin.
Derenging atiné pradjurit Rum iki supaja bisa katarimah pangabdiné marang Allah kang sedjati ngluwihi kerkating atiné wong Israèl sing akèh-akèh, sing wis kawentar ngibadah.
KATJARITA ing sawidjining dina wajah awan kira-kira djam telu, nalika Kornélius pinudju ana ing kamaré ḍéwé lagi sembahjang, dumadakan karawuhan malaékaté Allah, pangagemané gumilap, bandjur dipangandikani: „Kornélius.” Kornélius kaget, bandjur mandeng marang malaékat mau klawan wedi banget, undjuké: „Wonten punapa Tuwan?”
Pangandikané malaékat: „Pandongamu lan danamu wus paḍa sumengka marang ngarsané Allah dadi pangènget-ènget. Kang iku kowé kongkonana wong menjang ing Joppé, aturana mréné Simon kang peparab Pétrus. Pamonḍokané ana ing omahé Simon tukang kamus, kang ana ing pinggir segara. Iku kang bakal nuturi kowé apa kang perlu kolakoni.”
Sawisé ngandika mengkono mau, malaékat bandjur musna. Kornélius kari idjèn, atiné isih nganḍut wedi, nanging rumangsa begdja banget, djalaran dipangandikani: „Pandongamu lan danamu wus paḍa sumengka marang ngarsané Allah dadi pangènget-ènget.” Iku paḍa baé tegesé karo: Gusti Allah wis kepareng narimah pandonga lan danamu!”
Pandonga sing diutjapaké lirih-lirih, sing dibisikaké, malah sok mung dibatin sadjroning atiné, panjuwunané mau kabèh wis kapijarsa déning Allah lan katarimah. O, iba begdjane!
Kornélius bandjur énggal-énggal ngundang baturé loro lan pradjurit sidji sing mursid; wong telu mau paḍa dadi panunggalané enggoné ora towong ngabekti marang Allah. Sawisé ditjritani sagantjaré, bandjur dikongkon menjang ing Joppé ....
Wong telu mau bandjur mangkat gegantjangan metu ing dalan urut pasisir saka Késaréa menjang Joppé, ing sadalan-dalan disambi
