***
ANA ING DALAN MENJANG ING ÈMMAUS
155
gambirané larud sanalika, malih dadi was sumelanglan giris.
Kosokbaliné para wong wadon lan para sekabat, wiwitané paḍa semplah atiné lan wedi. Sapa sing bakal diungsèni? Gustiné rak wis séda.
Nanging sakèhing was sumelang lan prihatiné saiki wis didadèkaké kabungahan kang tanpa upama geḍéné! Gusti Jésus, ija Gustiné, wis unggul judané!
ING dina iku uga isih ana lelakon lijané manèh sing élok lan ngeram-éramakė.
ING dina Achad iku uga wong loro panunggalané para murid paḍa menjang ing désa Èmmaus, dohé saka Jerusalém watara sepuluh pal. Wong loro mau paḍa rasanan bab lelakon sing mentas paḍa dialami ana ing kuṭa bab nasib pepesṭéné Guruné sing ditjekel déning wong Jahudi, disiksa malah nganti disédani.
Kotjapa sasuwéné paḍa rasanan lan bebantahan, bandjur ana Prija rawuh njarengi ing lakuné, nanging paḍa ora ngerti sapa Prija iku. Wong loro mau bandjur dipangandikani: „Kowé paḍa nggunem prakara apa lan généja kowe paḍa katon seḍih?” Jèn miturut aruming pangandhika lan surasaning pandanguné, Prija mau mesṭi ora kagungan sedya ala lan durung suwé enggoné rawuh ing kuṭa, mulane bandjur diwangsuli: „Pandjenengan munḍut priksa bab prakawis punapa ingkang sami kula ginem? Lho, punapa namung Pandjenengan pijambak ingkang kalebet tijang mantja ing kiṭa Jerusalém, ngantos boten uninga lelampahan ingrika salebetipun sawetawis dinten punika?” Pangandikané Prija mau: „Lelakon apa ta?” Undjuké kang kadangu: „Lelampahan punapa? Punapa Pandjenengan dèrèng naté miḍanget bab tjarijosipun Gusti Jésus, Nabi ageng, ingkang kala sugengipun nindakaken kaélokan warni-warni lan ingkang piwulangipun sanget nengsemaken manahipun tijang kaṭah? Lan punapa Pandjenengan boten uninga anggènipun katjepeng déning para pangadjengipun imam, wekasanipun kakisas ladjeng kasalib?” Wong loro mau bandjur njritakaké nasibé Gusti lan Guruné sing njeḍihaké. Déné Prija mau klawan sabar enggoné mirengaké lan nggatèkaké marang tjritané wong loro mau, temahan tanpa sangga-runggi manèh kabèh isining atiné diesokaké ana ing ngarsané Prija mau. Enggoné Gusti Jésus nganti nemahi sangsara lan séda ing kaju salib iku ora lija mung marga saka trékah lan krénahé para pangarepe imam lan para ulama .... Ija paḍa ora isin njritakaké kaprihatinané ḍéwé dalah para murid lijané djalaran ditilar ing Guruné sing paḍa ditresnani lan disujudi.
Aturé manèh: „Mangka ingkang dados pangadjeng-adjeng kula, inggih Pandjenenganipun punika ingkang baḍé ngentas ḍateng Banisraèl, inggih ingkang baḍé djumeneng Sang Mesih, ingkang baḍé ngluwari kula sabangsa saking pangwasanipun bangsa Rum saha ingkang baḍé mulihaken kuntjara lan wibawanipun bangsa Israèl .... Nanging émanipun, Pandjenenganipun samangké sampun séda lan ing dinten punika sampun dumugi ing tigang dintenipan anggènipun kasarèkaken.”
Wong loro katon paḍa gela atiné déné pangarep-arepé ora ketutugan, mangka saupama Gusti Jésus kepareng nuruti sing paḍa dadi pangarep-arepé wong akèh, saiba mulja lan kepénaké, malah sumrambah marang para muridé kabèh.
Nanging wong loro mau ija njritakaké prakara sing élok ngéram-éramake, kaja sing dikanḍakaké para wong wadon. Undjuke: „Tijang èstri punika sareng sumerep bilih lajonipun boten wonten ing pasaréan, ladjeng sami wangsul sandjang bilih malah sami ningali wahju malaékat, ingkang sami ngandika bilih Pandjenenganipun gesang. Nanging kula sami boten mangertos leres lepating pawartos wau .... Nunten wonten kantja kula sawetawis sami murugi ing pasaréan, déné kepanggihipun inggih sami kados sandjangipun tijang èstri wau, namung Pandjenenganipun boten ngantos kasumerepan. Prakawis ingkang élok punika saèstu damel kuwur lan trenjuhing manah kula para muridipun.”
Ing kono Prija mau bandjur ngandika klawan sabar lan sarèh, nanging ija ana isiné panutuh: „Eh wong tanpa pikir kang paḍa sungkanan ngandel samubarang kang wis kapangandikakaké déning para Nabi. Sang Kristus apa ora wis pinesṭi nanḍang sangsara iku mau, bandjur lumebet ing kamuljane?”
Wong loro mau bandjur paḍa diparingi katrangan bab sabarang kang kamot ing Kitab kang magepokan sarirané Sang Mesih, wiwit nabi Musa dalah sakèhé para Nabi. Pantjèn njata jèn Sang Mesih kudu rawuh ing djagad, lan rawuh ngagem kamlaratan lan kaasoran, malah wekasané kudu nanḍang sangsara lan séda, nanging ija kapratélakaké jèn Pandjenengané bakal unggul lan wungu saka ing séda ....
Wong loro mau meleng ngrungokake pangandikané Prija sing anjar katon iku, rumangsane durung tau krungu katrangan bab pametjané para Nabi sing semono gamblangé
