156
GUSTI NGETINGAL MARANG PARA SEKABAT KANG LAGI KUMPULAN
***
lan durung tau ana ahli kitab sing bisa nganḍaraké isining Kitab kaja Prija iki, malah kaja-kaja para ahli kitab paḍa durung ḍamang marang pangandikané para Nabi ....
Nanging Prija sing anjar katon iku sing kersa njarengi lakuné, tjeṭa banget enggoné ndjlèntrèhaké surasaning Kitab .... Sapa ta wong iki?
Wiraosing pangandikané kepénak temen dirungu. O, saupama njata kabèh apa sing diḍawuhaké iku, saiba begdjané. Gusti lan Guruné iku saupama njata kang djumeneng Sang Mesih, kang kudu nanḍang sangsara lan séda supaja nebus dosané saumat kabèh .. wis mesṭi Pandjenengané wungu saka ing séda klawan ngagem kamuljan! O, saiba enggoné nengsemaké saupama njata mengkono!
Nanging Prija iki, mesṭiné wis ḍamang ing surasaning Kitab, katrangané sing tjeṭa lan widjang-widjang mesṭi ora bakal mlèsèt. Pametjané para Nabi sing bijèn durung dingertèni, saiki dadi gamblang kabèh.
Pantes jèn Prija iki kalebu golongané wong ahli lan wasis, narbukani surasaning Kitab. Sapa ta Pandjenengané iku?
KOTJAPA lakuné wis tekan ing désa Èmmaus lan wajahé wis soré, mangka ing semu Prija mau arep ngladjengaké tindak. Nanging bandjur ditjanḍet déning Klèopas sakantjané, aturé: „Pandjenengan kula aturi kèndel kalijan kula, awit sampun ngadjengaken dalu, wantjinipun sampun lingsir mekaten. Sumangga kula aturi pinarak ing ponḍok kula, saha keparenga nampi pasugatan ing sawontenipun.”
Prija mau bandjur pinarak ing omahé wong loro mau. Bareng paḍa kembul ḍahar. Prija mau menḍet roti, sawisé diberkahi, bandjur ditjuwil-juwil kaparingaké marang wong mau.
Nalika mberkahi roti, astané diaṭungaké menḍuwur, èpèk-èpèking astané katon ana tatuné tilas paku. Wong loro sing paḍa ndjinggleng ngawasaké marang Prija mau, suwé-suwé diparingi awas pandelengé, temahan mari pangling: sing lagi pinarak ana ing ngarepé iku djebul Gusti lan Guruné ḍéwé, mangka sasuwéné bebarengan mlaku ing dalan, malah sawisé paḍa satata lenggah arep kembul ḍahar, mripaté wong mau kaja-kaja kasamaraké pandelengé. Nanging lagi bae mari panglingé, Gusti Jésus bandjur musna sanalika. Rasaning atiné paḍa bungah kaworan wedi, suka sukur kaworan isin; sadurungé bisa matur apa-apa, wis ditilar Gustiné. Nanging saiki wong loro mau wis ora sumelang manèh mungguh Gustiné, klawan bungah paḍa sapotjapan mengkéné: „Rak rasané ati kita wis kaja ngangah-angah, nalika kita paḍa dipangandikani ana ing dalan, enggoné narbukani surasané Kitab marang kita. Saiki kita paḍa ngerti apa sebabé Pandjenengané kudu nanḍang sangsara lan séda. Nanging sakèhing kaprihatinan saiki wis didadèkaké kabungahan geḍé, awit Gusti sanjata wis wungu!”
PAḌA sanalika iku uga wong loro mau bandjur maknjat paḍa bali menjang ing Jerusalèm, menjang panggonané para mitrané. Satekané ing kono sekabat sewelas paḍa ketemu lagi ngumpul bareng karo para murid lijané, lan iku paḍa ngutjap: „Gusti njata jèn wis wungu, lan wis ngetingal marang Simon.” Wong loro mau bandjur mangsuli klawan bungah: „Aku wong loro ija wis diketingali!” Kabèh lelakoné ana ing dalan lan enggoné paḍa pangling ditjritakaké kabèh. Déné sing paḍa ngrungu, kabèh paḍa ngrasakaké kabungahan geḍé.
NALIKA wajah bengi ing dina Achad iku uga, lan nalika para sekabat lagi paḍa kumpulan ana ing kamar tengah, mangka lawangé paḍa kakantjing rapet awit saka wediné marang wong Jahudi, dumadakan wong-wong mau paḍa kagèt lan wedi banget, awit ana ing tengahé kamar mau djleg katon wudjuding Prija, sing teka tanpa sangkan; panjanané para sekabat kaja weruh lelembut. Nanging bareng diwaspadakaké, wong-wong mau ora pangling, sing djumeneng ana ing tengahé iku ora lija ija mung Gustiné ḍéwé, sing mentas paḍa dirasani. Kaget lan wediné sanalika malih dadi kabungahan lan kaéraman; atine wis ngangah-angah arep ngaturaké pambagé marang Gustiné, nanging tjangkemé ora bisa kumetjap kamisosolen.
Wong-wong sing paḍa kamitenggengen mau bandjur dipangandikani: „Tentrem rahaju anaa ing kowé.” Bareng ngrungu aruming swara sing kulina dirungu, para sekabat saja mantep atiné, éwadéné bawané wong sèkèng ing pangandel lan awit saka geḍéning kaprihatinan sing durung ilang babar pisan wong-wong mau angèl enggoné arep ngandel jèn Gustiné rawuh ana ing tengahé, meneri lagi paḍa nglumpuk ana ing kamar sing wis dikantjingi lawang lan djenḍélané .... Senadjan wis dikantjingi lawang lan djenḍélané, ... éwadéné Gusti bisa rawuh ing kono. Keprijé enggoné bisa mlebu?
Wong-wong mau wis bola-bali njumurupi kaélokan warna-warna sing ditindakaké Gustiné, suprandènè paḍa wedi lan kaget, bareng
