***
PARA PANḌITA SAKA TANAH WÉTAN
17
bandjur mulung astané nambut Sang Djabang Baji klawan memudji Allah. Mripaté sumorot nélakaké geḍéning kabungahan kang ana ing atiné.
Simeon wis ngerti sapa sing lagi dibopong déning Marjam, djalaran wis kaparingan wangsit déning Allah lantaran Roh Sutji.
Wis pirang-pirang taun enggoné wong mursid mau njenjuwun, supaja diparengna menangi rawuhé Sang Mesih ing sadjeroning uripé, ija Sang Mesih kang dadi panganti-antiné umat sadjagad wiwit djaman kuna mula. Mangka Gusti Allah wis paring prasetya jèn Simeon bakal ora ngalami mati, jèn durung njipati ḍéwé Sang Djebadané Pangéran.
Lah, saiki, tanpa kanjana-njana prasetyan mau tinetepan. Simeon banget suka-sukuré marang Allah. Sang Djebadané Pangéran wudjudé mung kajadéné djabang baji lija-lijané, dibopong ibuné, nanging Simeon ora kliru enggoné nampani pamisiké Roh: Lah iku Sang Mesih!
Sang Djabang Baji bandjur dibopong déning Simeon klawan memudji marang Allah, undjuké: „Ḍuh Pangéran, ing samangké Tuwan nglilani abdi Tuwan késah klajan tentrem rahaju miturut pangandika Tuwan. Awitdéné mripat kawula sampun ningali karahajon peparing Tuwan.”
Jusup lan Marjam mung paḍa ngrungokaké klawan sumlengeren. Keprijé ta bisané wong mau ngerti, jèn sing lagi dibopong iku Sang Mesih? Katon tjeṭa wéla-wéla jèn wong tuwa mau banget suka-sukuré, mangka enggoné njawang Sang Djabang Baji klawan kasok katresnané. Tetembungan kang mentas diutjapaké mau sumengka ing ngarsané Allah apinḍa kidung pamudji. Apadéné wong mursid mau ija meḍar wangsit, jèn ing tembé bakal pirang-pirang wong kang paḍa pratjaja marang Gusti Jésus, temah paḍa bisa olèh karahajon langgeng, nanging ija bakal akèh wong kang paḍa geṭing lan nampik marang Pandjenengané. Pangutjapé marang Marjam mengkéné: „Atimu ḍéwé bakal katuwek ing peḍang!”
Marjam durung bisa njandak tegesé tetembungan sing winadi mau. Sadjaké nélakaké prakara sing njeḍihaké, sing bakal dialami Marjam karana saka kang putra. Nanging keprijé njatané, — Marjam durung bisa njanḍak.
Bésuk, let pirang-pirang taun Marjam lagi bisa njanḍak tegesé ....
Sang Djabang Baji bandjur dibalèkaké marang kang ibu, tumuli paḍa diberkahi déning Simeon.
LAN manèh ing padaleman sutji uga ana wong lijané sing wis ngerti marang Sang Timur. Ana wong wadon mursid, sing wis tuwa banget, marani Jusup lan Marjam. Wong mau djenengé Annah. Wis kalok ing akèh jèn Annah mau dadi nabijah, pirang-pirang taun lawasé ora mèngèng saka ing padaleman sutji, rina wengi enggoné nindakaké pangabektiné marang Allah klawan puwasa lan sembahjang. Nalika semono Annah mau bandjur madju, nglairaké kabungahaning atiné sarana ngutjapaké pamudji sukur marang Allah, apadéné saben wong kang pada nganti-anti marang rawuhé Sang Djuru Slamet, arep ditjritani jèn ing dina iku mripaté ḍéwé wis kelakon njawang Sang Mesih ana ing padaleman sutji.
Sawisé lelakon mau Marjam lan Jusup bandjur pada bali menjang ing Bètlechèm, atiné kebak kabungahan, djalaran baji sing paḍa dibopong mau ing tembé bakal djumeneng Djuru Slameté wong sadjagad kabèh, mangka Marjam lan Jusup paḍa diparengaké ngrumati.
GUSTI Jésus rawuh ing djagad mandjalma dadi baji kang papa lan apes. Bareng lan rawuhé mau ana kabungahan geḍé ing antarané para malaékat kang paḍa bebarengan memudji, lan ing antarané para pangon kang paḍa bebarengan saos pangabekti. Mengkono uga ija ana kabungahan geḍé ing atiné para wong kang mursid, kajadéné Simeon lan Annah, lan wong-wong lijané kang paḍa pratjaja marang wigatining lelakon mau.
Nanging — akèh uga wong kang paḍa ngrungu warta bab kabungahan mau, éwadéné paḍa ora ngandel. Tjoba, saupama Sang Djabang Baji mau mijos ana ing keḍaton kang sarwa mobjor kaéndahané, utawa saupama Sang Mesih mau rawuhé dumrodjog tanpa larapan, tumeḍak saka swarga ngagem kasektèn lan panguwasa, tjoba, jèn mengkono kelakoné, kabèh wong mesti paḍa ngandel. Balik saiki? .... Keprijé bisané kelakon baji anaké wong ora duwé, tur olèhé lair baé ana ing kandang kéwan ing tembé bakal dadi Sang Djuru Panebus? Sapa sing gelem ngandel? Nanging satemené mesakaké kaanané wong-wong sing paḍa ora gelem ngandel mau, djalaran paḍa nampik marang peparing sing semono geḍéné, jaiku Putrané Allah pijambak, peparing sing ora ana imbang-imbangané ing sadjagad.
PAWARTA bab wijosé Gusti Jésus ija kaḍawuhaké ana ing tanah, kang dunungé adoh saka tanah Kanaan ing bang wétan, jaiku ing tanah sing ing djaman bijèn dadi wewengkoné sang prabu Nebukadnézar, tanah padunungané Danièl lan Èster.
