122
BUDJANA PASKAH KANG WEKASAN
***
tangané. Tekan semono enggoné Judas arep njidra marang Guruné.
Wiwitané para ulama mau paḍa ora ngandel jèn ana sekabat tegel ngulungaké Gurune marang mungsuh, nanging bareng ngrungokaké udjaré Judas lan ndeleng polatan lan solah bawané sing ngenḍem sengit, wong-wong mau paḍa banget bungahé sarta sarudjuk mènèhi opah awudjud ḍuwit telung puluh sèkel selaka, kurang luwih adjiné pada karo patang puluh lima rupijah. Udjaré wong-wong mau: „Saiki ora perlu disrantèkaké tekan lebar rijaja, luwih betjik sadurungé rijaja, mung kari ngentèni sasmitané Judas baé!”
Ngrungu udjaré para ulama mengkono mau, Judas manṭuk sedya ngantepi kasaguhané. Atiné sing ketjuwan bakal sida olèh pepulih, malah olèh tombok ḍuwit telung puluh sèkel selaka!
ING wajah bengi iku uga Judas énggal mulih menjang panggonané Guru lan kantjané paḍa sekabat. Lakuné gegantjangan mlipir-mlipir témbok murih adja nganti konangan ing wong. Mesṭi baé Judas njiḍem prakara mau ana ing ngarsané Gusti Jésus lan para sekabat lijané ora ana sing duwé panggrajangan ingatasé Judas. O enggoné Judas nganti tumindak mengkono iku ora saka karepé ḍéwé, djalaran atiné wis kesurupan Iblis.
Judas, panunggalané murid pilihané Gusti Jésus, saiki wis duwé tékad arep ngulungaké Gusti Jésus, Putrané Allah kang Maha sutji. Mangka opahé mung telung puluh sèkel selaka!
KATJARITA nalika semono mbeneri dina kang kalima ing sadjeroning minggu sing lagi lumaku. Ing dina iku saben brajat Israèl njembelèh tjempé lan ngolah roti tanpa ragi apadéné djangan kang pait ....
Patrapé bangsa Israèl mengkono iku ngleluri tata-tjarané para leluhur ing djaman kuna, nalika Gusti Allah ngarepaké ngentas bangsa Israèl saka ing pangawulan ing tanah Mesir, lan sapungkuré iku patrap mengkono mau saben taun tansah dileluri déning bangsa Israèl nganti tekan djaman semono, senadjan wis let pirang-pirang atus taun.
Adat mengkono mau diarani rijaja Paskah, rijaja sing kebak kabungahan lan panuwun sokur marang sih kadarmané Allah.
Ing djaman kuna nalika wiwitané bangsa Israèl nampani ḍawuh supaja nganakaké rijaja mau, dadi nalika bangsa mau ngarepaké buḍal saka ing tanah Mesir, saben brajat Israèl ana ing omahé ḍéwé paḍa kembulan mangan daging tjempé panggangan karo roti tanpa ragi lan djangan pait.
Saiki, ing djamané Gusti Jésus, ing dina wiwitané rijaja Paskah, bangsa Israèl kabèh ija paḍa arep kembulan mangan Paskah ana ing omahé ḍéwé-ḍéwé. Nalika semono Gusti Jésus ngutus Pétrus lan Jochanan ḍawuhé: „Kowé paḍa lungaa njawisaké enggon kita paḍa mangan Paskah.” Undjuké kang diutus: „Karsa Tuwan anggèn kawula njawisaken wonten ing pundi?” Ḍawuh wangsulané Gusti Jésus ora kaja salumrahé wong jèn ngantjer-antjeri prenahé omah utawa djenengé wong sing kudu diparani. Pétrus lan Jochanan mau mung kaḍawuhan menjang ing negara, ing satjeḍaking gapura bakal kepeṭuk karo wong sing nginḍit djun isi banju. Wong mau kudu dietutaké nganti mlebu ing omah. Pétrus lan Jochanan kaḍawuhan mlebu ing omah kono uga lan matur marang kang duwé omah mengkéné: „Piwelingipun, Guru ḍateng sampéjan: Ana ing ngendi geḍong pamonḍokan, panggonanku mangan Paskah karo sekabatku.” Wong mau mesṭi bakal nuduhaké geḍong geḍé lan ing lotèngé wis ditata miranti kanggo kaperluané Paskah. Lan ana ing lotèng mau Pétrus lan Jochanan paḍa kaḍawuhan njawisaké Paskah.
Ḍawuh wangsulané Gusti Jésus mau, senadjan semuné durung pati gumaṭok, nanging tumrapé Pétrus lan Jochanan pangandikané Guruné iku wis dianggep paḍa karo prakara sing njata. Bareng paḍa dilakoni apa sapiwelingé Gusti Jésus, tinemuné kabèh ora ana sing nlisir. Ana ing kono Pétrus lan Jochanan bandjur paḍa njawisaké Paskah.
Bareng wis tumeka wajahé, Gusti Jésus karo para sekabaté rawuh ing panggonan kang katata miranti mau. Karo para sekabate kabèh .... dadiné Judas ija nḍèrèk. Nanging sedyaning atiné sing ala ora ana sing ngerti, kedjaba Gusti Jésus pijambak.
Satekané ing lotèng, trumpahé paḍa ditjopoti lan ditinggal ing sangarepé lawang; para sekabat énggal paḍa mapan ana ing resban sing ditata sakupengé médja ḍahar .... Nalika iku ora ana batur sing ngwisuhi sikilé para tamu, kaja sing dadi adat kalumrahané bangsa Israèl sadurungé para tamu diatjarani mapan lenggah.
Nanging .... senadjan ora ana batur, para sekabat satemené rak bisa nindakaké pagawéan mau ḍéwé, awit ing kono wis disaḍijani banju sapirantiné wisuh kabèh. Nanging sapa sing gelem nglakoni pagawéaning batur? Para sekabat rolas mau ora ana sidji baé sing gelem ngesoraké awak, ngladèni kantjane; kabèh paḍa ngarah supaja diladèni, dadiné
