Babad Saka Kitab Suci/Gusti Yésus Kasarèkaké
KACARITA soréné, bareng wis ngarepaké wayah surup srengéngé, ngarepaké puputing dina sing keliwat-liwat gawaté, Gusti Yésus isih gumantung ing kayu salib, ― wis dadi layon, jalaran séda kacidra déning bangsa Yahudi.
ING wayah remeng-remeng katon ana regemenging wong padha munggah marani kayu salib. Iku prajurité Pilatus sing padha kadhawuhan ngudhunaké wong-wong sing isih padha gumantung ing kayu salib, banjur kadhawuhan ngubur ana ing sikilé punthuk Golgota utawa ana ing pakuburan Hinnom, yaiku pakuburané wong-wong durjana. Lan saupama sing disalib isih padha urip, wong mau kudu karemukan sikilé tumuli mati. Nalika semono wong durjana sing padha disalib, bareng karo Gusti Yésus, tinemu isih padha urip, mulané prajurit mau banjur padha mara ngremuki sikilé durjana sing ngala-ala marang Gusti Yésus bareng karo durjana sing nyuwun pangapura. Dadi marga saka nandhang lara kang banget jalaran karemukan balunge, wong durjana loro mau padha nemahi mati ....
Nanging bareng padha nekani panggonané Gusti Yésus kasalib, prajurit mau padha ngerti yèn Panjenengané wis séda, mulané ora nganti karemuk sampéyané. Nanging ana sawijining prajurit sing ora pati ngandel yèn Panjenengané wis séda, njojoh lambungé nganggo tumbak, temahan sanalika metu getihé awor banyu. Iku dadi bukti kang cetha yèn Gusti Yésus sanyata wis séda.
"WUS RAMPUNG!"
Ing dina iku para imam lan para pinituwa sowan manèh ing ngarsané Pilatus lan adreng panyuwuné supaya para wong sing padha disalib, énggal kaudhunaké saka kayu salib lan kakubur ing sadurungé ngancik dina Sabbat, jalaran bangsa Yahudi kudu nucèkaké dina Sabbat kang suci. Ing dina iku aja ana wong durjana kebanjur gumantung ing kayu salib, supaya aja padha ngéling-élingake para wong mursid marang piala, temah mulusa enggoné padha saos pangabekti lan memuji marang Allah.
Pilatus iya njurungi apa sapanyuwuné para imam mau.
Nanging sapungkuré iku isih ana sing padha sowan manèh ngunjukaké panyuwun marang Pilatus. Sing padha sowan mau wong loro kalebu panunggalané para ahli kitab, wargané Pradata Yahudi, dadi iya kalebu golongané para pangarepé bangsa Yahudi. Déné sing padha disuwun yaiku supaya kelilana ngukup layoné Gusti Yésus saka ing kayu salib; iku perluné supaya layoné Gusti Yésus aja nganti kacemplungaké ing jugangan awor karo jisimé wong durjana, nanging bisaa kasarekaké klawan pakurmatan ana ing kubur kang becik lan mungguh kagem Panjenengane ... Pilatus katon éram mirsani ulama loro mau, sing padha ngaku dadi mitrané Gusti Yésus, awit Pilatus kagungan panyana yèn Gusti Yésus iku babar pisan ora kagungan mitra, saya manéh ing kalangané para ulama lan pangarepé wong Yahudi ....
Pilatus ora mambengi sedyané wong loro mau. Pilatus wis ora merduli marang Rabbi saka Nasarèt sing saiki wis mati, senajan enggoné kasalib tanpa dosa. Yèn wis mati, arep dikapakaké manèh, menawa ora dikubur? Yèn wis kakubur, rak banjur énggal sirna saka ing pangangen-angen .... Mungguh bisaa, lelakon sing mentas kepungkur arep dibusek saka ing pangangen-angené!
ULAMA loro mau banjur énggal-énggalan mangkat menyang Golgota. Ing sabisa-bisa kudu ndhisiki tekané para prajurit utusané Pilatus, supaya Gusti Yésus aja nganti kapetak bareng karo wong durjana. Ulama loro mau wis padha golong sedyané arep nyarèkaké layoné Gusti Yésus ana ing kubur sing anyar lan resik, sembada marang kasucèné. Ulama loro mau yaiku: Nikodémus lan Yusup ing Arimatèa, sakaroné padha kalebu golongané para ahli kitab lan wong Farisi, nanging padha ora mèlu ngrujuki ing rembug lan pratingkahé para imam, malah padha mbudi daya murih luwaré Guru lan Gustiné saka ing paukuman pati. Nanging wong loro mau bisa ndayani apa lelawanan karo wong semono kèhé? Rékadayané ora bisa oleh gawé. Nanging saiki, sawisé Gusti Yésus séda, wong loro mau kepéngin nélakaké bekti lan tresnané marang Panjenengané. Layoné Guruné disuwun lan arep disarèkaké patrapé kayadéné nyarèkaké layon sing pantes diurmati lan dipundhi-pundhi.
Nanging enggoné padha tumandang ing gawe kudu cèkat-ceket, aja nganti kesurupan srengéngé. Awit yèn srengéngé wis surup, wis ngancik dina Sabbat-Paskah sing adi lan suci, temah ora diparengaké nglakoni pagawéan apa baé ....
Wong loro mau banjur nggelar mori alus sing isih anyar lan resik didèkèki caruban blendok mur lan kayu garu, kaya adaté wong Yahudi menawa mètak layoné wong sugih .... Ing kono iya ana wong wadon, murid-muridé Gusti Yésus, sing padha ngréwangi, kayata: Maryam Magdaléna, karo Maryam ibuné Yakobus, apadéné Salomé ....
Ing wayah soré remeng-remeng mau punthuk Golgota dadi sepi nyenyet, yaiku nyenyeting kaprihatinan kang tanpa upama gedhené. Atiné wong-wong mitrané Gusti Yésus wis kumanthil-kanthil déning trésna marang Panjenengané, trenyuh dening welas nyawang marang layon sing isih pinantèk ing kayu salib .... Tumrapé wong-wong mau jagad dadi mamring jalaran rumangsa tinilar ing mitra sejati!
ING kono layoné Gusti Yésus banjur ditumedhakakè saka ing kayu salib klawan urmat lan pakering, disarèkaké ana ing mori alus sing wis didèkèki caruban blendhok mur lan kayu garu. Sawisé diulesi, banjur dibopong déning Yusup ing Arimatèa lan Nikodemus, digawa menyang ing kubur anyar sing ana ing patamanan ing sacedhaké panggonan kono, yaiku ing pasareané. Ing saburine layon mau para wong wadon padha ndhèrèkaké kambi nangis mingseg-mingseg jalaran kamomotan ing sedhih, jagad wis prasasat sepi ing panglipur lan tuna ing pangarep-arep.
Gusti Yésus, iya Gusti kang padha ditresnani, awit saiba enggoné tansah ngerobi ing sihé!
ING panggonané Gusti Yésus kasalib ana patamanan duwèké Yusup ing Arimatèa, lan ing patamanan iku ana kuburé isih anyar, kang durung tau kanggo ngubur wong, iku genthan duwèké Yusup wong sugih mau. Nanging sarèhné saiki Gusti Yésus kudu kasarèkaké tumuli, mulané kubur anyar sing digantha-gantha kanggo awaké dhéwé, banjur kasaosaké kagema ing Gustiné.
Dadiné Gusti Yésus tumuli kasarekaké ana ing kubur sing isih anyar, tur kuburé wong sugih. Sawisé mengkono, lawangané kubur banjur ditutup nganggo watu gedhé ....
Nalika semono wayahé wis surup srengéngé; padhanging raina larud kalindhih déning petenging wayah bengi.
Para mitrané Gusti Yésus banjur padha mulih bebarengan, nanging lenging gagasané ora liya mung marang Gustiné sing wis sumaré.
Nikodémus, panunggalané wong Farisi, sing wis tau sowan dhedhmitan ing wayah bengi ana ing ngarsané Gusti Yésus, kélingan apa sing didhawuhaké nalika semono. Pangandikane Gusti Yésus mengkéné: "Kaya rerékan ula enggoné disengkakaké déning Musa ana ing pasamunan, iya mengkono uga Putrané manusa enggoné pinesthi kasengkakaké." Nalika ngrungu pangandika mau, Nikodémus ora bisa ngerti apa tegesé, nanging saiki bareng wis ndeleng Gusti Yésus kasalib, Nikodémus wis ora kesamaran manèh mungguh wigatining pangandika mau. "Putrané manusa pinesthi kasengkakaké" iku ateges: Gusti Yésus kasengkakaké ing kayu salib.
"Supaya saben wong kang ngugemi utawa kang pracaya marang Panjenengané, aja kongsi nemu karusakan, nanging nduwènana urip langgeng."
Saiki Nikodémus ora mangu-mangu manèh mungguh dhawuhé Gusti Yésus : Panjenengané iku kang juneneng Juru Slamet, kang pinesthi séda supaya ngangsalaké rahayuning jagad lan milujengaké para manusa, mengkono uga Nikodémus, wong Farisi ....
KOCAPA ing kutha Yerusalèm, ing dina Sabbat iku wong Yahudi kabèh padha lèrèn netepi ing angger lan padha nindakaké pangibadahé konjuk marang Allah.
Kepriyé mungguh batiné wong-wong Yahudi mau?
Nalika Gusti Yésus wis kasalib lan wis cetha séda, atiné para imam lan wong Yahudi liyané padha ngrasakaké léga, jalaran wis bisa ngasoraké mungsuhé lan ngulapi klilipé, dadi ing wekasané para ulama ora wurung olèh kaunggulan. Ing sabanjuré wong golongan bakal padha kèlu manèh marang wulang-wuruké para ulama, lan sarèhné Rabbi saka Nasarèt wis sirna, sapa manèh sing bakal padha dibangun-turut lan diaji-aji kejaba para imam, para ulama apadéné para ahli kitab mau? Ing sabanjuré para pangarepé wong Yahudi mau bakal bisa nucèkaké dina Sabbat manut ing surasaning anggér-anggér klawan ati tentrem .... Éwasemono kadhang-kadhang atiné kaya-kaya ana sing ngélingaké marang ananing lelakon sing ora lumrah, sing kelakoné mbarengi sédané Gusti Yésus; nanging lelakon mengkono mau sabisa-bisa diedohaké saka ing atiné .... Prakara sing wis kepungkur, ora perlu dipikir manèh; anané sing tinemu saiki, wis becik kabèh.
Sing unggul para ulama! Sing kasoran Rabbi saka Nasarét!
NANGING .... Para ulama mau durung jenjem pikiré, jalaran kélingan pangandikané Rabbi saka Nasarèt, yèn sawisé séda bakal wungu saka ing antarané wong mati .... Mesthi baé para ulama padha ora ngandel lan prakara mau dimokalaké. Nglengkara ana wong mati bisa tangi manèh!
Nanging kepriyé, yèn para sekabaté banjur padha teka ing pakuburané ing wayah bengi lan nyolong jisimé, sarta kandha-kandha marang wong akèh yèn guruné wis tangi saka ing antarané wong mati? .... Temahan wong akèh bakal padha ngandel marang ujaré para sekabat lan wusanané bakal padha ngira yèn Yésus Nasarani iku sanyata kang jumeneng Sang Mesih.
Prakara iku kudu dijagani aja nganti bisa kelakon!
Dadiné para imam, para ulama, para pangarepé wong Yahudi lan para ahli kitab padha ngriyayakaké riyaya sing suci, nanging atiné meksa ngandhut was lan sumelang.
Mulané wong-wong mau banjur padha sowan ing ngarsané Pilatus sarta nyuwun supaya ndhawuhaké préntah ngreksa pasareané Gusti Yésus. Prajurit sikep gegaman sabregada kadhawuhan jaga ing ngarepé pasaréan, apadéné watu tutuping pasaréan diècapi nganggo ecapé pamaréntah .... Sapa-sapa sing wani nglèthèk utawa ngrusak ècap mau, mesthi bakal kapatrapan paukuman. Wah, sapa sing wani tumindak mengkono lan sapa sing wani ngayoni prajurité Pilatus sing pepak gegamané?
Rékadaya mengkono mau perluné supaya Yésus Nasarani sing dianggep dadi klilipé iku sirna ing salawas-lawasé.
Sing menang para ulama! Sing kasoran Yésus Nasarani!
OMAH panggonané para sekabat lan para muridé Gusti Yésus lanang lan wadon padha ngriyayakaké riyaya Paskah kalimputan ing kaprihatinan; polatané wong-wong mau katon suntrut lan sedhih, jalaran apa manèh sing isih kena diarep-arep, yèn Gusti lan Guruné wis ngalami séda lan sumaré ing pakuburan? Kabèh sing dadi pangarep-arepé wis katut kakubur; anané sing tinemu mung sedhih lan prihatin.
Para murid mau ora ana siji sing kélingan marang kamulyan sing diprasetyakaké déning Gusti Yésus nalika sugengé. Sing padha digagas mung bab sangsarané Gustiné lan bab kaprihatinané. Gusti lan Guruné sing dadi pikukuh lan andel-andelé, saiki wis séda tanpa daya.
Wong-wong mau ora ana sing ketuwuhan gagasan nyolong layoné Guruné. Gusti Yésus wis sèda, lan ora bakal wungu sadurungé jaman wekasan! Déné para wong wadon sing padha ngréwangi ngulesi lan nyarèkaké layoné Gusti Yésus, tansah karanta-ranta atiné, jalaran ora bisa njèbadi Gustiné, mulané padha semayan, salebaré dina Sabbat, nyawisaké anggi-anggi lan jebad.... Banjur ing dina wiwitaning minggu arep bebarengan menyang ing pasaréan perlu nyaosaké tandhaning sih lan pakurmatan kang wekasan marang Gusti. lan Guruné....
Wong-wong mau ora ana sing nggagas marang kamulyan, kabungahan, utawa marang kaunggulan. Ing sajeroning kaprihatinan sing semono gedéné sapa sing isih nggagas sing aèng-aèng?
ANA ing pamanané Yusup ara pasaréan anyar, tinutup rapet nganggo watu gedhé, lan jinaga ing prajurit sikep gegaman.