TETI NGPEn |
“Hamuk. Hamuk,” swarane Ngatijo manthuk-manthuk nalika dikandhani arep dioprasi gulune dening mBah Suro.
Sidane Ngatijo dioprasi gulune dening mBah Suro. Ora ndadak nganggo sesuk-sesuk. Ora susah nganggo pasa barang kaya yen arep | nglakoni oprasi ana ing rumah sakit. Lan esuke Ngatijo wis entuk bali najan tatu jaitan isih durung garing, lan pita kaset ing gulune durung bisa kanggo nyuwara.
Seminggu sawise oprasi, Ngatijo nyoba migunakake pita kaset sing ana ing gulune kanggo nyuwara. Dheweke kepingin digawekake bubur esuk iki dening Istingarah. Nanging kaya apa kagete Ngatijo, jebul swara sing metu saka tutuke dudu swara panjaluk bubur, naging malah kaya suwara tembang! i
Istingarah nyedhaki bojone kanthi ulat semringah.
“Wah, wis mari tenan saiki kowe, Kang. Kowe wis bisa nembang barang.” Kandhane Istingarah karo nyelehake gelas isi wedang teh ana 7 meja sandhinge turu Ngatijo. “Nembang apa kuwi, Kang? Kok kaya | nggon radio saben bubar warta berita.”
Ngatijo terus nembang, Karepe mono nyuwara liyane tembang kuwi. Karepe mono nyuwara kaya karep ing jeroning atine. Ning kaset sing dipasang dening mBah Suro mung bisa nyuwarakake tembang kuwi thok.
“Uwis, Kang. Aku wis percaya yen sampeyan wis mari temenan. Sesuk wis bisa nyambut gawe maneh. Mau juragane becak | “wis nakokake sampeyan dhek ketemu aku neng pasar.”
Istingarah banjur klepat lunga menyang pawon. Anam-anam karo | nunggu anake sing nglêempus. h
“Is! Ts!” ana suwara nyelukake Istingarah saka ngarepan. Sing | diundang agahan mara. Jebul Lik Marto.
“Ana apa, Lik?”
“Nggonmu nambakake Ngatijo wingi kae entek pira?” pitakone Lik Marta gita-gita.
“Seket ewu. Lha priye, ta?”
“Likmu lanang kae sajake ya ketaman lelara kaya si Ngatijo. Ora bisa omong liya kejaba mung “hamuk”! Atikunganti mrinding. Mula karêpku uga bakal daktambakake menyang mBah Suro. Bojomu wis
26
