mbi gawe gitar, nganti dagangane rada akeh, mergo ora bisa ngedol, djalaran tansah udan bae. Mula langganane akeh sing teka menjang omahe. Uripe Pak Amat pantjen ora ngaja, satitahe bae, waton ana sing dipangan saben dina, tekae ora ngempani anak-bodjo. Malah jen weruh tanggane kesrakat, Pak Amat gelem tetulung menehi beras utawa duwit. Ja kaya mangkono mau aten-atene. Pak Amat Djenggot.
Esuk mau udane tansah nggredjih bae, dina iku Pak Amat aras2en njambut gawe, mulane bandjur dolanan pijul. Pijul mau wis katon lawas banget, tansah ana kotak bae disimpen. Esuk mau nembe dibukak alon alon, terus dipendjet alon-alon. Pak Amat katon seneng atine. Nanging bareng ganti lagu sing njedihake Pak Amat bandjur katon bleret tjabjane, ulate dadi peteng kaja mendung sing lagi ngendanu ana tawang, katon sedih banget. mBok menawa bandjur kelingan sing ora-ora, kelingan menjang lelakon sing kapungkur, kang dialami dewe, wong lija ora ana sing ngerti. Pantjen sing ngerti mung sing nglakoni dewe, ja Pak Amat dewe. Pijul mau tansah dieman-eman banget dening Pak Amat, sasat ora nate pisah, wis akeh sing arep nggenteni, nanging Pak Amat tetep ora oleh, awit djarene pijul wasijat. Embuh wasijat apa ja ora ana sing ngerti, sing ngerti ja namung Pak Amat dewe. Njatane Pak Amat sasat ora gelem pisah karo pijule mau, menjang endi2 tansah digawa, di eman-eman banget, kaja ngeman2 karo anake.
Tangga teparone kang tjedak lan demen karo lagu krontjong akeh sing pada ketarik karo pamijule Pak Amat.
6
