dhe dalem lampahi, adalem manah rumiyin. Lan malih adalem tandhing kaliyan badanipun adalem.”
"Kowe mono pinter nek omong. Aku iki sing dadi wong tuwa, atine ora karu-karuwan !"
Rapingun mendel kemawon, nampeni ember isi toya saking Kreta, terus ngumbah suku lan lambenipun Hel. Sareng sampun rampung ember kasukakaken Kreta kapurih mangsulaken.
"Hel napa boten diombeni, mas Rap ?”
"Saniki boten. Mangke nek kringete empun asat, awake empun adhem kados waune, saweg kena diombeni, diuyahi sethithik."
"Wis Rap ! Kana ndang salin penganggomu. Nek wis ndang menyanga gadri buri kana. Kowe arep taklandrat.”
"Inggih, Ndara.”
Den bei asisten wadana sakaliyan tuwin anakipun lajeng dhateng gadri wingking, sami jagongan.
Rapingun terus dhateng kamaripun, prelu ngusapi kringet lan santun pangangge, ngangge sarung lan rasukan cina.
Saweg kemawon medal saking ‘kamar, sampun dipun sengkakaken dipun ken boten susah mawi udheng. Rapingun lajeng ngadhep, sila wonten
pojokaning gadri kados adat saben. Raden ayu asisten wadana taksih katingal sumelang dhateng tindakipun Rapingun ingkang mentas dipun lampahi.
Lajeng wicanten :
"Iki lo Rap; rucuh nangka salieang karo es !”
"Sembah nuwun, Ndara !” Rapingun nampeni gelas, lajeng linggih ing panggenanipun malih.
Sarehning ing meja ngriku namung Kantun kalih gelas, dipun adhep den bei asisten kaliyan raden ajeng Tien, Rapingun enggal-enggal matur :
Menika rak kagem panjenengan-dalem, Ndara.”
"Ora, wong aku ora seneng kecut-kecut.”
Anggenipun mangsuli makaten wau pamrihipun supados Rapingun purun ngombe kanthi boten kogel manahipun.
“Inggih.” Lajeng dipun ombe telas setengah gelas.
“Ngene Rap ! Besuk maneh kowe ora kena nunggangi Hel. Aku ora eman menyang kowe, eman menyang Hel,” Makaten wau kaliyan mbesengut, ingkang ateges ngeman dhateng Rapingun.
"Boten, Ndara ! Benjing-enjing pun Hel temtu buten purun mbandhang.”
“Kowe ki sok gumampang, wong jaran edan kok ..."
"Ora Bu. Pancen bener rembuge si Rap. Bungahku; ora kok jalaran si Hel bakal dadi jaran becik, nanging dene si Rap bisa mulih kanthi slamet.”
"Wong bocah kaya ngono direwangi, bapakne kuwi !”
"Ora ngrewangi, mung sabenere.”
Raden Ajeng Supartinah nyambeti :
95
