Kaca:Kridha Basa 3.pdf/39

Saka Wikisumber
Kaca iki wis dikorèksi


Retna : Tur anggènipun pados toya gampil, kantun mompa utawi muter kran.
Badrun : Menawi badhé dhateng wingking ugi boten tebih.
Kak Prapta : Pramuka kok mung seneng golèk gampang.
Retna : Punika wau rak namung dhawah kleresan, Sejatosipun wonten ing pundi kémawon sagah.
Dewi : Inggih, Kak, mbok wontena ing panggénan ingkang tebih toya lan tebih punapa kémawon, Pramuka boten badhé ngresula.
Kak Prapta : Kuduné pancèn ngono. Pramuka ora kena ringkih atiné, Pramuka kudu tabah.

Iki ngéné, Kanggo sarat melu Persami, kaya adat saben, Adhik-adhik kudu olèh idin saka wong tuwa. Iki Kak Prap wis nyawisaké blangko layang idin saka wong tuwamu, Isènana!

Badrun : Sanèsipun punika punapa ingkang, kedah kula cawisaken, Kak?
Kak Prapta : Kaya adaté kaé, sakabèhing ubarampé kanggo berkémah. Upamané téndha saubarampéné, beras saubarampéné, piranti kanggo mangsak, piranti kanggo turu, lan aja lali obat-obatan PPPK. Prakara téndha, rèhne téndhane dhewé kurang, mengko regu sing arep nyilih téndha menyang Gudep liya dakgawani layang.
Andri : Mangké kula nyuwun serat, Kak, kula badhé pados sambutan tendha!
Bawa : Kula inggih, Kak.
Kak Prapta : Sing butuh, mengko kabèh dakwènèhi.
Galih : Adatipun sekolahan maringi bantuan ragad kanggé kabetahanipun regu. Punapa mangké saben regu ugi tampi bantuan, Kak?
Retna : Wah, Galih, usul pisan baé prekara bantuan! saru, ah!
kak Prapta : Kuwi ora saru, Retna, Pramuka mono pancèn kudu blak-blakan, Mesthiné Galih rak nalurèkaké adat sing uwis, Ruk ya ngono ta, Galih?