Menyang kontèn

Kaca:Javanese Literature Since Independence.pdf/86

Saka Wikisumber
Kaca iki durung katitiwaca

74

Javanese Literature since Independenee

tangi turu terus bablas tanpa tabet. Kabèh iku ana mangsudé.

Garèng: Bener kaya kan~ané Pétruk kuwi, Gong.

Semar: Lajeng punapa ingkang paduka supenakaken, ndara?

Arjuna: Mangkéné, kakang. Ing kanané, kaya-kaya aku darbé ingoningon prekutut kang banget dak-tresnani. Mula banjur dakyasakaké kurungan kang éndah adi. Nanging, kakang, ngertingerti prekutut kang banget dak-tresnani iku ilang tan karuwan genahé. padi ju~eg penggalihku. Dak-Iari menyang ngendi-end i, bebasan dak-réwangi ngukur lurung milang kori naliti wana, nanging mek sa ora ketemu. Dumadakan, kakang, ana sawijining nom-noman ing sawijining dina mbalèkaké prekututku, isih waras-wiris. Mung ana ta:beté gogrog wuluné salamba. dadi su ka rena penggalihku, kakang, nanging kaya apa kagoling atiku, bareng aku wungu, awit rasa renaku kagol ing tengahing marga. Mangkono, kakang, supenaku mau bengi.

Semar: Ééé ... i, hèh, hèh, hèh! Priyé, tolé Garèng, apa kowé ngerti werdiné?

Garèng: Wah, rada ko~eng pamikirku, ma. Aku pamit çlisik. Lha, Pétruk kuwi mbokmanawa ngerti.

Pétruk: Lha nèk aku mesti ngerti. Manuk niku genah pawakan manungsa. Manungsa niku genah Semar. Lo, cocog ta. Semar niku rak inggih panjenengan asihi ta, ndara. Lha ical nik u tegesé sÎrna. Niki Semar ajeng diukum niki. Awit lajeng saged wangsul malih. Bénjang nèk empun telas paukumané, pulisi ba~é mangsulaken. Lo, mula ngati-ati 10, ma. Aja sok mbubuti pohungé wong padésan, mun~ak diukumaké.

Semar: Ééé, ora genah! Kapan aku ,tau nyolong duwèking liyan, hè?

Bagong: Kang Pétruk baé kok bisa. Kula ngertos, ndara. Rak prekutut niku ta. J;)èk soré-soré prekututé njaluk ngombé. Ombènana banyu sumur, nagari adillan makmur.

Semar: É, aja clumetan kowé, Bagong. Hiii! Laré-Iaré boten wonten ingkang sami mangertos, ndara.

Arjuna: Kakang, iya. Sawusé iku, kakang, aku banjur kadereng kepéngin bali marang praja, baya ana kahanan apa ing sajroning praja, kakang.

Semar: É, manawi makaten, kasinggihan karsa paduka.

Arjuna: Hiya, kakang. Supaya énggal tekaning parasdya, aku bakal nasak al as wilayah Sétra Gandamayit iki. Para anak-anakmu kinèn ngati-ati aywa adoh-adoh kalawan jeneng ingsun, udakara mung sarubuhing lançléyan kéwala.