Kaca:Buku Meditasi.pdf/127

Saka Wikisumber
Kaca iki wis divalidasi
apura lupute wong lija. Tegese, aku tansah kudu sumedija ngapura! Babar pisan ora kena djotakan, neng-nengan, mutung. Iku kabeh mau djenenge: umuk. Iku babar pisan ora dikarsakake Gusti kang mligi tresna.
Watjanen pasemone. Terang tegese.


10 AGUSTUS

No.177. Ana ing Samarijah Gusti Jesus ora diarepi.

Para murid Dalem mangkel sumurup Gusti Jesus ora ditampa dening wong Samarijah. Mulane pada kepengin males.
Para murid iki durung ngerti marang karsa Dalem Sri Jesus. Gusti Jesus ora rawuh arep njenjirnakake. Sanadjan Gusti Jesus wis tau ngandika bakal rawuh ngeteri pedang ing saantarane bapak lan anak, iku mung dikarsakake kaja ngono supaja terang katresnane manungsa marang Sri Jesus kudu ngluwihi katresnan lijane kabeh. Gusti Jesus rawuh perlu tetulung, Jen aku njuwun pitulungan Dalem, mesti dipitulungi.


11 AGUSTUS

No. 178. Gusti nimbali murid telu.

Ngertia marang karsa Dalem Sri Jesus, jen nimbali murid Dalem. Ora tjukup mung nderekake Gusti menjang ngendi bae, nanging perlu nderekake Gusti Jesus Kang mlarat. Jen ditimbali, kudu kepengin dadi mlarat kaja Gusti Jesus. Kang ditimbali bandjur terus kudu nderek Sri Jesus, amarga timbalan bisa ilang maneh serana santolan2ku.
Tenan, wong kang ditimbali, kang bandjur isih noleh menjang kang wis2, tansah ngelingi kang dek bijen tresna, iku ora pantes kanggo kratoning Allah. Gusti Jesus betah murid kang atine gede.