10
PAWARTA SAKA MALAÉKAT DJABRAÈL
***
satembung baé saka pangrunguné Zacharjah, nanging sadjaké Zacharjah durung pati njanḍak wosé, Zacharjah isih terus ngrungokaké, lan pawarta sing diḍawuhaké Malaékat mau saja mbungahaké. Ḍawuhé mengkéné: „Iku bakal ndadèkaké bungah lan renamu, tuwin akèh wong kang bakal paḍa bungah awit saka lairé. Mulané mengkono awit iku bakal dadi wong pinundjul ana ing ngarsané Pangéran, lan bakal ora ngombé anggur sapanunggalané kang ngendemi, sarta bakal kapenuhan ing Roh Sutji wiwit saka wetengané emboké mula. Apadéné bakal ngulihaké wong Banisraèl akèh marang Pangéran Allahé, tuwin bakal lumaku dadi tjetjala nḍingini tindaké Pangéran, klawan ngrasuk rohé lan ngampil pangwasané Élijah.” Wosé pawarta sing adi-aèng jaiku sing surasané: „Bakal lumaku nḍingini tindaké Pangéran, dadi tjetjala rawuhé Sang Djuru Panebus.”
Zacharjah wedi banget, grojok swarané nalika matur marang Malaékat: „Srana punapa enggèn kawula saged sumerep, bilih punika sedaja saèstu baḍé kelampahan? Punapa kawula lan sémah kawula samangké taksih baḍé pinaringan anak? .... Awit kawula sampun sepuh saha sémah kawula sampun lungsé ing wantji.”
Ora, Zacharjah ora bisa énggal-énggal ngandel. Tekané pawarta kabungahan mau dadakan, mangka pawarta mau luwih déning wigati. Wis mataun-taun enggoné Zacharjah lan Élisabèt njenjuwun marang Gusti Allah supaja kaparingana momongan anak, nanging semu-semuné Gusti Allah ora kepareng minangkani panjuwuné mau. Mangka saiki-saiki bareng wis paḍa tuwa, lagi dirungoni pawarta kang banget mbungahaké mau. Apa manèh anak lanang peparingé Allah mau bakal kepareng lumaku dadi tjetjala nḍisiki rawuhé Sang Djuru Slamet, kang diprasetyakaké marang para leluhur. Wah, saiba geḍéné kabungahané jèn bisa kelakon temenan. Nanging keprijé bisané Zacharjah ngerti jèn sing mentas dirungu mau bakal kelakon temenan? Mengko gèk mung impèn baé ....
Ing kono Malaékat bandjur ngandika manèh: „Aku iki Djabraèl, kang ngaḍep ana ing ngarsané Allah, sarta kautus nḍawuhi kowé, martani kabungahan iku mau. Lah kowé bakal dadi bisu, ora bisa tjelatu kongsi tumeka ing dina kelakoné iku mau, mulané mengkono awit kowé ora ngandel ing pituturku.”
Iku kang bakal dadi tenger, nanging ija dadi paukuman tumrap Zacharjah, sebab enggoné maido.
Paḍa sanalika Malaékat mau murtja saka ing pandeleng, patrapé kajadéné nalika ruwuh, tanpa sabawa lan banget nggumunaké. Zacharjah bandjur metu, atiné kebak kabungahan kaworan pakéring. Bareng wis tekan ing djaba, bandjur ngegaraké tangané arep nglantaraké berkah marang wong kang isih paḍa ngentèni, nanging Zacharjah ora bisa ngutjap apa-apa, ndjalari gumuné wong akèh. Kabèh paḍa nunggal panjana jèn Zacharjah mentas weruh tetingalan wahju ana ing padaleman sutji mau, mulané nganti suwé ora metu-metu, luwih suwé katimbang adaté imam-imam lijané. Mangka saiki Zacharjah dadi bisu. Nanging jèn njawang polatané sing katon sumringah lan mripaté sing ngemu kabungahan, wong-wong bisa ngerti ḍéwé, jèn Zacharjah banget enggoné kepranan atiné déning lelakon sing mentas baé dialami ana ing padaleman sutji. Klesik-klesik swarané wong pada rerasan: „Imamé mau mentas weruh tetingalan wahju!” Nanging ora ana sidji baé sing ngerti temenan apa sing kelakon mau.
Saulihé Zacharjah saka Jesusalèm, Élisabèt, somahé, bandjur didjarwani bab pawarta kabungahan. Wis mesṭi baé ora nganggo tjrita lésan, djalaran Zacharjah kebatjut bisu, nanging nganggo tulisan.
Kabèh sing arep dikanḍakaké ditulis ana ing papan panulisan, sabak kaju sing didèkèki malam. Dadiné Élisabèt bisa matja kabaré kabungahan mau.
Marga saka iku wong tuwa sakloron mau paḍa saos pamudji sukur marang Pangéran saka telenging atiné, awit sadjegé urip durung tau ngalami kabungahan sing semono geḍéné. Lan sabandjuré mung tansah paḍa nganti-anti klawan bungah marang kelakoné prasetyan kang diparingaké déning Pangéran.
Iku mau pawarta kang kapisan kang diampil Malaékat kalantaraké marang imam Zacharjah, wong sing prasadja banget uripé, nanging sing tresna marang Allah klawan gumolonging atiné.
KATJARITA, let nem sasi sawisé lelakon mau, malaékat Djabraèl tumeḍak manèh saka ing swarga menjang ing bumi.
Panggonan sing dirawuhi saiki désa tjilik sing arang kotjap, jaiku désa Nasarèt ana ing laladan Galiléa. Pawarta kaswargan sing diampil mau ora didjudjugaké menjang omah geḍong geḍé ndjenggarang, nanging menjang omah tjilik, sing dienggoni wong wadon isih enom tur legan. Ing kono rawuhé Malaékat dumrodjog tanpa larapan, pangagemané sarwa gumebjar mblerengi mripat.
Wong wadon sing karawuhan mau kalebu wong lumrah baé, ora tau kotjap, déné arané Marjam. Marjam mau ora sugih pawong mitra, wong ing désa sakiwa-tengené prasasat ora ana sing wanuh. Satemené Marjam isih
