Babad Saka Kitab Suci/Gètsémané
WAYAHÉ peteng ndedet lan sepi nyenyet. Gusti Yésus bidhal saka panggonané bujana Paskah mau kadhèrèkaké para sekabat sewelas; kabèh padha ngarah bisaa cedhak karo Gustiné, kaya-kaya ora kena ginggang sedhéla baé ... Nanging Gusti Yésus nguningani batiné para sekabat, luwih cetha katimbang para sekabat dhéwé. Pangandikané Gusti Yésus klawan sedhih: "Ing sawengi iki kowé bakal padha kecuwan krana Aku, awit ana tulisan mengkéné: Ingsun bakal nggebag marang juru pangèn, sarta para wedhus panunggalaning panțané bakal padha pating slebar." Para sekabat padha mangsuli unjuke: "Dhuh Gusti, punapa inggih kelampah kawula sami nilar dhumateng Tuwan? Kawula sampun sami tunggil tékad ndhèrèk Tuwan!" Déné Pétrus banjur munjuk dhéwé: "Gusti, sanajan sadaya sami ngantosa kecuwan krana Tuwan, kawula mesthi boten kecuwan ing salaminipun, Kawula cumadhang mbélani Tuwan, sanajana dumugi ing kunjara utawi ing pejah pisan, kawula badhé ngetohaken nyawa kawula nglabuhi Tuwan!" Nanging Gusti Yésus mangsuli pangandikané: "Kowé apa bakal ngetohaké nyawamu nglabuhi Aku? Satemen-temené pituturku ing kowé: Ing dina iki bakal ora ana jago kluruk, sadurungé kowé ngaku ora wanuh marang Aku nganti ping telu."
"Ngaku ora wanuh marang Gustiné? Nyélaki? Malah ing dina iki sadurungé jago kluruk? .... Ing salawas-lawasé ora bakal kelakon aku nyélaki Gustiku!" mengkono gagasané Pétrus. "Aja sing mung lara, senajan tekan ing pati pisan, aku ora bakal mundur nglabuhi Gustiku!" Mulané Pétrus munjuk manèh: "Senajan ngantosa pejah mbélani ing Tuwan, mesthi boten pisan-pisan kawula sélaki." Kaya mengkono uga unjuké para sekabat kabèh.
KOCAPA tindaké Gusti Yésus kadhèrèkaké déning para sekabat nyabrang ing kali Kidron, anjog ing dalan kang munggah ing gunung Zaitun. Ing kono ana patamanan kang aran Gètsémané. Gusti Yésus banjur mlebet ing patamanan kono, kadhèrèkaké déning para sekabat. Panggonané sepi lan peteng, nanging para sekabat ora kagèt, jalaran Gusti Yésus asring kempalan karo para sekabat ana ing kono. Mesthiné saiki Gusti Yésus ngersakaké ndedonga manèh kaya adaté.
Sarawuhé ing patamanan mau, para sekabat pada kadhawuhan ngentèni ana ing sacedhaké lawangan, awit Gusti Yésus ngersakaké ndedonga. Pétrus, Yochanan lan Yakobus kang padha kadhawuhan ndhèrèk mlebu ing patamanan. Sekabat telu mau kira-kira padha kélingan nalika kadhawuhan munggah ing gunung lan padha nyipati dhéwé enggoné Gusti Yésus santun cahyaning sarirané lan ngagem kamulyan. Déné saiki apa sing bakal kelakon? Apa iya bakal diparengaké ndeleng kamulyané Gustiné manèh?
Nanging sajeroné padha ndherek ing sawingkingé Gusti Yésus, sekabat telu mau dumadakan padha kuwur atiné bareng ngrungu pangesahé Gustiné, nalika ngandika: "Banget prihatin nyawaku, kongsi kaya ndadèkna mati. Kowé padha tunggua aria ing kéné, Aku réwangana melèk."
Gusti Yésus banjur nglajengaké tindaké nganti sawetara dohé, tumuli sumungkem wedanané .... Sekabat telu mau padha ngentèni, wis mantep pikiré arep mbélani Gustiné samangsa ana baya pekéwuh nekani, banjur padha lungguh ana ing suketan, jaga-jaga yèn ana timbalan.
Bareng wis misah saka sekabaté, banjur jèngkèng ndedonga. Panggalihé kataman ing giris kang banget. Aturé: "Dhuh Rama, menawi kepareng. Tuwan mugi nyingkiraken tuwung punika saking kawula ...."
Nalika semono wis tekan wayahé nandhang sangsara. Gusti Yésus banget ngungun lan kasungkawan. Satruné wis cedhak, Panjenengané bakal dicepeng, dipepeyok lan dipilara, lan wekasané bakal ngalami séda kinaniaya .. Satemené bab lara lan pati iku ora banget-banget enggoné gawé giris, sing luwih nggegirisi yaiku: Panjenengané kejibah ngrembat dosané jagad!
Dosa iku mung tansah gawé giris ....
Mangka Gusti Yésus iku maha suci, ora tau nglampahi dosa, Panjerengané mung tansah mitulungi, nglipur lan marasaké, jebul saiki kejibah nampèni paukuman tumrap ing dosa sing dilakoni déning wong sajagad. Yèn Panjenegané kejibah nyanggi paukuman, iku prasasat Panjenengané piyambak sing nglampahi dosa. Prakara iku sing ndadèkaké Gusti Yésus nganti kasungkawan lan giris banget, kongsi kaya ndadèkna mati .... Sakèhing siksa lan sangsara sing bakal tumempuh ing sarirané iku upamané kaya déné wisa sing diwadhahi ing tuwung kasaosaké marang Gusti Yésus supaya kaunjuka. Mulané aturé ana ing pandonga: "Menawi kepareng, Tuwan mugi nyingkiraken tuwung punika saking kawula." Éwadéné, senajana banget enggoné kapetek ing sungkawa lan giris, Panjenegané isih kuwawi munjuk: "Semanten ugi sampun ngantos sakajeng kawula, namunga ing sakarsa Tuwan!" .... Ing kono wis tetéla yèn Gusti Yésus pasrah jiwangga marang Allah Sang Rama kang ana ing swarga, senajan njalari sungkawa lan giris kang banget.
Sawisé ndedonga, Gusti Yésus banjur rawuh ing panggonané para sekabat sing didhawuhi ngentèni lan ngréncangi melèk. Sekabat mau satemené pada ora bisa nyaosi pitulungan apa-apa, nanging katresnané wis bisa gawé lejaring galihé. Sarawuhé ing kono, sekabat telu mau padha ketemu lagi turu. Ing sasuwéné Guru lan Gustiné kapetek déning sungkawa lan giris, para sekabat padha ngénak-énak turu .... Mangka enggoné Gusti Yésus nandhang sangsara rak kanggo mitulungi para sekabat mau, lan iya wong-wong liyané ing Yerusalèm, sing padha turu lan ora ngerti apa-apa mungguh panandhangé Gusti Yésus ing bengi iku, lan uga kanggo mitulungi wong sajagad kabèh sing tanpa wilangan cacahé sing padha durung wanuh marang Gusti Yésus. Panjenengané enggoné nandhang sangsara iku mung kanggo mitulungi wong sajagad, mangka nalika semono ora ana sing ngerti lan ora ana sing ngélingi Panjenengane, dalah para sekabaté iya padha ora nglegéwa.
Sekabat sing padha turu mau banjur digugah, sarta ngeres pangandikané: "Apa kowé padha ora kuwat ngréwangi Aku melèk sajam bae?" Kang didhawuhi mengkono iku padha meneng baé jalaran kewirangan karo Gustine, ora sembada babar pisan karo kasaguhané arep sabaya-pati nglabuhi Gusti Yésus.
Sekabat mau banjur pada ditilar manèh kaping pindhoné. Panjenengané ndedonga manèh nyuwun pitulungan lan kakuwatan marang Sang Rama. Panjenengané wis sumarah klawan lega lila nandhang sangsara, nglampahi séda, karana ngrembat dosaning jagad, éwadéné ing sajeroné kapetek ing giris sing dudu sabaené, Panjenengané nyuwun marang Sang Rama supaya kasantosakna enggoné ndhèrèk ing sakarsané. Prakara kang nggegirisi iku kudu kaleksanan, yaiku margané manusa bisa kapitulungan slamet lan kasowanaké manèh marang ngarsané Allah. Aturé Gusti Yésus ana ing pandonga: "Dhuh Rama kawula, menawi tuwung punika boten kénging sumingkir saking kawula kejawi kawula ombé, inggih sumangga ing sakarsa Tuwan."
Sawisé mengkono Gusti Yésus banjur rawuh manèh ing panggonané sekabat, sing padha kadhawuhan ngréwangi melèk, nanging padha ketemu turu manèh, jalaran mripaté mbliyut. Wah, mèmper baé yèn padha keturon, jalaran awaké sayah, atiné sedhih tur ora mudheng apa sing njalari Gustiné nandhang sungkawa lan giris.
Sekabat mau banjur ditilar tindak manèh ndedonga kaping teluné. Saking bangeté enggoné nandhang giris, lan saking banteré enggoné mbatek ing pandongané, riwéné dléwéran nganti kaya tètèsing getih rumentah ing bumi .... Ing salumahing jagad durung tau ana janma manusa sing semono panandhangé déning giris kayadéné Gusti Yésus, apadéné durung tau ana sing nandhang prihatin kang banget kongsi kaya ndadekna mati kayadéné Gusti Yésus.
Dumadakan ana pepadhang cumlorot ing celaké Gusti Yésus, malaékat saka ing swarga kautus nyantosakaké galihé. Wusanané Gusti Yésus klawan tatag munjuk marang Sang Rama: "Namung karsa Tuwan kalampahana!" Unjuk mengkono iku dadi uluk-uluking kaunggulan, unggul saka sakèhing geter lan giris. Gusti Yésus banjur jumeneng saka enggoné ndedonga, lan murugi sekabate, tindaké nglangak pindha satriya kang mentas unggul ing yuda, ora bakal kéguh déning pancabaya kang tumempuh .... Panjenengané wis nyarahaké sarira diwadalaké minangka panebusing jagad.
Semono enggoné Allah ngasihi marang jagad kongsi masrahaké Kang Putra ontang-anting marang pangéwan-éwan lan pamoyok. Semono enggoné Sang Juru Slamet ngasihi marang manusa dosa kongsi sumarah disangsara lan disédani.
Sarawuhé ing panggonané para sekabat, Gusti Yésus banjur ngandika: "Padha bacutna enggonmu turu lan ngaso; lah wus ndungkap waktuné Putrané manusa kaulungaké marang tangané wong dosa."
Saiki para sekabat ora perlu ngréwangi melèk manèh. Perang batin ing patamanan Getsémané wis sirep.
Saiki Sang Juru Slamet wis ora ketaman ing giris manèh.