|
꧋ꦲꦶꦁꦤꦒꦫꦶꦠꦸꦧꦤ꧀ ꦮꦺꦴꦤ꧀ꦠꦼꦤ꧀ꦲꦶꦁꦏꦁꦗꦸꦩꦼꦤꦼꦁꦤꦠꦧꦶꦤꦛꦫ꧈ꦲꦗꦸꦗꦸꦭꦸꦏ꧀ꦥꦿꦧꦸꦱꦶꦤ꧀ꦢꦸꦥꦠꦶ꧈ꦲꦒꦼꦁꦏꦫꦠꦺꦴꦤ꧀ꦤꦶꦥꦸꦤ꧀ ꦲꦤꦔꦿꦺꦃꦲꦏꦼꦤ꧀ꦥꦫꦫꦠꦸꦲꦶꦁꦲꦠꦱ꧀ꦲꦔꦶꦤ꧀ ꦲꦶꦁꦧꦮꦃꦲꦔꦶꦤ꧀ ꦱꦁꦥꦿꦧꦸꦠꦤ꧀ꦱꦃꦲꦔꦼꦭꦂꦗꦗꦃꦲꦤ꧀ ꦩꦶꦱꦸꦮꦸꦂꦫꦶꦁꦲꦱ꧀ꦩꦤꦶꦥꦸꦤ꧀ꦲꦔꦺꦧꦼꦏ꧀ꦠꦶꦗꦒꦢ꧀ ꦥꦫꦫꦠꦸꦱꦩꦶꦱꦸꦪꦸꦢ꧀ꦱꦩꦮꦶꦠꦧꦺꦴꦠꦼꦤ꧀ꦏꦭꦪꦤ꧀ꦏꦒꦼꦧꦒ꧀ꦲꦶꦁꦥꦼꦫꦁ꧈ꦲꦁꦒꦼꦥ꧀ꦥꦶꦥꦸꦤ꧀ꦱꦩꦶꦲꦩ꧀ꦧꦛꦫ꧉
꧋ꦱꦁꦥꦿꦧꦸꦤꦼꦔꦼꦤ꧀ꦤꦏꦼꦤ꧀ꦏꦥꦿꦮꦶꦫꦤ꧀ ꦩꦶꦭꦲꦶꦁꦏꦁꦥꦫꦲꦧ꧀ꦢꦶꦱꦩꦶꦲꦸꦭꦃꦏꦱꦩ꧀ꦥꦸꦂꦤꦤꦶꦁꦏꦮꦿꦸꦃꦥꦼꦫꦁ꧈ꦲꦗꦶꦗꦪꦏꦮꦶꦗꦪꦤ꧀ ꦏꦢꦶꦒ꧀ꦢꦪꦤ꧀ꦭꦤ꧀ꦏꦤꦸꦫꦒꦤ꧀ ꦱꦩꦶꦠꦼꦒꦸꦃꦠꦶꦩ꧀ꦧꦸꦭ꧀ ꦧꦺꦴꦠꦼꦤ꧀ꦮꦺꦴꦤ꧀ꦠꦼꦤ꧀ꦲꦶꦁꦏꦁꦠꦼꦝꦱ꧀ꦠꦥꦏ꧀ꦥꦭꦸꦤꦶꦁꦥꦤ꧀ꦝꦺꦱꦶꦱꦤꦶꦁꦒꦸꦫꦶꦤ꧀ꦢ꧈ꦭꦶꦩ꧀ꦥꦢ꧀ꦲꦶꦁꦮꦶꦮꦺꦏꦱꦸꦒꦶꦃꦒꦼꦭꦂꦥꦤꦶꦁꦏꦼꦥ꧀ꦥꦶꦁꦱꦠꦿꦸꦱꦼꦏ꧀ꦠꦶꦧꦺꦴꦠꦼꦤ꧀ꦏꦚꦤꦤ꧀ꦲꦶꦁꦩꦼꦁꦱꦃ꧈ꦱꦸꦩꦼꦉꦥ꧀ꦥꦶꦥꦸꦤ꧀ꦱꦩ꧀ꦥꦸꦤ꧀ꦏꦱꦺꦥ꧀ꦏꦊꦧꦼꦠ꧀ꦲꦶꦁꦧꦾꦸꦲꦏꦭꦮꦼꦫꦶꦠ꧀ ꦲꦔꦺꦭ꧀ꦮꦼꦔꦤꦶꦥꦸꦤ꧀ ꦏꦺꦴꦤ꧀ꦠꦥ꧀ꦥꦶꦁꦏꦥꦿꦮꦶꦫꦤ꧀ ꦏꦱꦸꦢꦶꦫꦤ꧀ꦱꦂꦠꦏꦮꦼꦒꦤꦶꦁꦥꦱꦁꦒꦼꦭꦂꦮꦲꦸ:ꦲꦢꦩꦼꦭ꧀ꦩꦶꦫꦶꦱ꧀ꦱꦶꦁꦥꦫꦫꦠꦸꦲꦶꦁꦏꦁꦢꦺꦫꦺꦁꦱꦩꦶꦏꦮꦼꦁꦏꦸꦲꦶꦁꦗꦗꦃꦲꦤ꧀ꦤꦶꦥꦸꦤ꧀ꦤꦒꦫꦶꦠꦸꦧꦤ꧀꧈
꧋ꦒꦂꦮꦤꦶꦥꦸꦤ꧀ꦱꦁꦥꦿꦧꦸꦱꦔꦁꦢꦱꦱꦔ꧈ꦤꦔꦶꦁꦥꦸꦠꦿꦤꦶꦥꦸꦤ꧀ꦤꦩꦸꦁꦏꦏꦭꦶꦃꦱꦩꦶꦏꦏꦸꦁ꧈ꦲꦶꦁꦏꦁꦱꦼꦥꦸꦃꦩꦶꦗꦶꦭ꧀ꦱꦏꦶꦁꦒꦂꦮꦥꦔꦽꦩ꧀ꦧꦺꦠꦸꦫꦱꦶꦁꦥꦤ꧀ꦝꦶꦠ꧈ꦏꦥꦫꦶꦁꦔꦤ꧀ꦤꦩꦫꦢꦺꦤ꧀ꦮꦫꦶꦃꦏꦸꦱꦸꦩ꧈ꦲꦶꦁꦏꦁꦲꦤꦺꦩ꧀ꦩꦶꦪꦺꦴꦱ꧀ꦱꦏꦶꦁꦒꦂꦮꦥꦢ꧀ꦩꦶꦥꦸꦠꦿꦤꦶꦁꦫꦠꦸ꧈ꦏꦥꦫꦶꦁꦔꦤ꧀ꦤꦩꦫꦢꦺꦤ꧀ꦮꦂꦱꦏꦸꦱꦸꦩ꧈ꦥꦸꦤꦶꦏꦲꦶꦁꦏꦁꦒꦶꦤꦝꦁꦲꦁꦒꦼꦤ꧀ꦠꦺꦴꦱ꧀ꦱꦶꦏꦫꦠꦺꦴꦤ꧀ꦤꦶꦥꦸꦤ꧀ꦲꦶꦁꦏꦁꦫꦩ꧈ꦫꦢꦺꦤ꧀ꦏꦏꦭꦶꦃꦫꦸꦏꦸꦤ꧀ꦲꦁꦒꦺꦤ꧀ꦤꦶꦥꦸꦤ꧀ꦱꦢꦸꦭꦸꦂꦫꦤ꧀ ꦫꦢꦺꦤ꧀ꦱꦼꦥꦸꦃꦱꦔꦼꦠ꧀ꦩꦺꦴꦩꦺꦴꦁꦝꦠꦼꦁꦲꦶꦁꦏꦁꦫꦪꦶ꧈ꦱꦂꦠꦲꦗꦿꦶꦃꦲꦱꦶꦃꦤꦫꦶꦩꦃꦲꦶꦁꦥꦤ꧀ꦢꦸꦩ꧀ꦲꦶꦁꦏꦁꦱꦩ꧀ꦥꦸꦤ꧀ꦢꦢꦺꦴꦱ꧀ꦊꦉꦱ꧀ꦱꦶꦥꦸꦤ꧀ꦗꦸꦩꦼꦤꦼꦁꦥꦔꦺꦫꦤ꧀ꦲꦒꦼꦁꦢꦢꦺꦴꦱ꧀ꦮꦼꦮꦼꦁꦏꦸꦤꦶꦁꦥꦿꦗ꧉
꧋ꦫꦢꦺꦤ꧀ꦲꦤꦺꦩ꧀ꦱꦔꦼꦠ꧀ꦠꦽꦱ꧀ꦤꦱꦲꦫꦸꦩꦼꦁꦏꦸꦃꦲꦒꦼꦁꦒꦸꦔꦤ꧀ꦤꦶꦥꦸꦤ꧀ꦝꦠꦼꦁꦲꦶꦁꦏꦁꦫꦏꦥꦿꦱꦱꦠ꧀ꦝꦠꦼꦁꦲꦶꦁꦏꦁꦫꦩ꧈ꦩꦶꦭꦗꦸꦩꦼꦤꦼꦁꦔꦶꦥꦸꦤ꧀ꦥꦔꦺꦫꦤ꧀ꦲꦢꦶꦥꦠꦶꦧꦺꦴꦠꦼꦤ꧀ꦲꦢꦩꦼꦭ꧀ꦏꦼꦩꦺꦫꦺꦴꦤ꧀ꦤꦶꦥꦸꦤꦝꦠꦼꦁꦲꦶꦁꦏꦁꦫꦩ꧈ꦱꦏꦶꦁꦲꦶꦁꦏꦁꦫꦪꦶꦫꦸꦩꦲꦺꦴꦱ꧀ꦏꦮꦼꦁꦏꦸꦝꦠꦼꦁꦲꦶꦁꦏꦁꦫꦏ꧉
꧋ꦱꦁꦥꦿꦧꦸꦱꦔꦼꦠ꧀ꦥꦶꦉꦤꦲꦶꦁꦒꦭꦶꦃꦲꦔꦸꦤꦶꦁꦔꦤꦶꦫꦸꦏꦸꦤ꧀ꦤꦶꦥꦸꦤ꧀ꦲꦶꦁꦏꦁꦥꦸꦠꦿꦲꦁꦒꦺꦤ꧀ꦤꦶꦥꦸꦤ꧀ꦱꦢꦸꦭꦸꦂꦫꦤ꧀ ꦲꦕꦶꦥ꧀ꦠꦧꦝꦺꦧꦺꦴꦠꦼꦤ꧀ꦮꦺꦴꦤ꧀ꦠꦼꦤ꧀ꦱꦩ꧀ꦧꦺꦏꦭꦲꦶꦁꦏꦁꦝꦸꦩꦮꦃꦝꦠꦼꦁꦥꦸꦠꦿ:ꦧꦶꦭꦶꦃꦱꦁꦥꦿꦧꦸꦱꦩ꧀ꦥꦸꦤ꧀ꦩꦸꦫꦸꦢ꧀ꦝꦠꦼꦁꦠꦼꦥꦼꦠ꧀ꦱꦸꦕꦶ꧉
꧋ꦗꦸꦩꦼꦤꦼꦁꦔꦶꦥꦸꦤ꧀ꦱꦁꦥꦿꦧꦸꦲꦤ꧀ꦠꦮꦶꦱ꧀ꦥꦶꦏꦤ꧀ꦠꦸꦏ꧀꧇꧕꧐꧇ꦠꦲꦸꦤ꧀ꦢꦸꦩꦸꦒꦶꦪꦸꦱ꧀ꦮ꧇꧗꧕꧇ꦠꦲꦸꦤ꧀ꦤꦤ꧀ꦝꦁꦒꦼꦫꦃꦱꦫꦶꦫꦱꦢꦪ꧈ꦱꦁꦤꦠꦏꦫꦲꦺꦴꦱ꧀ꦧꦝꦺꦥꦸꦥꦸꦠ꧀ꦪꦸꦱ꧀ꦮꦤꦶꦥꦸꦤ꧀ ꦲꦶꦁꦏꦁꦥꦸꦠꦿꦱꦩꦶꦲꦶꦔꦤ꧀ꦢꦶꦏꦤ꧀ ꦮꦺꦴꦤ꧀ꦠꦼꦤ꧀ꦲꦶꦁꦢꦒꦤ꧀ꦱꦩꦶꦲꦔꦸꦗꦸꦁꦔꦶꦱꦩ꧀ꦥꦺꦪꦤ꧀ꦤꦶꦥꦸꦤ꧀ꦲꦶꦁꦏꦁꦫꦩꦱꦂꦠꦱꦩꦶꦭꦫꦏꦫꦸꦤꦱꦸꦩꦼꦉꦥ꧀ꦤꦺꦠꦾꦤꦶꦥꦸꦤ꧀ꦲꦶꦁꦏꦁꦫꦩꦱꦩ꧀ꦥꦸꦤ꧀ꦲꦱꦮꦁꦏꦸꦤꦂꦥ꧈ꦲꦶꦁꦏꦁꦫꦩꦲꦔꦼꦤ꧀ꦢꦶꦏꦭꦶꦫꦶꦃ:ꦏꦸꦭꦸꦥ꧀ꦱꦏꦫꦺꦴꦤꦺꦒꦼꦫꦃꦲꦶꦁꦱꦸꦤ꧀ꦏꦪꦮꦸꦱ꧀ꦲꦺꦴꦫꦮꦭꦸꦪꦢꦺꦤꦶꦁꦲꦸꦱꦢ꧈ꦲꦶꦁꦱꦸꦤ꧀ꦧꦏꦭ꧀ꦏꦸꦩꦼꦏꦲꦶꦁꦥꦠꦶ꧈ꦱꦶꦫꦱꦏꦫꦺꦴꦤꦺꦢꦶꦧꦼꦕꦶꦏ꧀ꦱꦥꦸꦁꦏꦸꦫꦶꦁꦱꦸꦤ꧀ ꦱꦁꦥꦔꦺꦫꦤ꧀ꦠꦤ꧀ꦱꦃꦱꦩꦶꦕꦫꦺꦴꦕꦺꦴꦱ꧀ꦱꦤ꧀ ꦱꦁꦥꦿꦧꦸꦩꦥꦠ꧀ꦭꦗꦼꦁꦱꦺꦢ꧈ꦠꦔꦶꦱ꧀ꦒꦸꦩꦸꦫꦸꦃꦱꦊꦧꦼꦠ꧀ꦠꦶꦁꦥꦸꦫ꧈ꦱꦁꦥꦿꦩꦺꦱ꧀ꦮꦫꦶꦱꦂꦠꦥꦫꦒꦂꦮꦥꦔꦽꦩ꧀ꦧꦺꦱꦩꦶꦉꦩ꧀ꦥꦸꦲꦶꦁꦒꦭꦶꦃꦏꦺꦴꦚ꧀ꦕꦠ꧀ꦠꦤ꧀ꦱꦶꦃꦲꦶꦁꦫꦏꦏꦢꦺꦴꦱ꧀ꦕꦺꦴꦥ꧀ꦭꦺꦴꦏ꧀ꦏꦶꦁꦱꦺꦴꦱꦺꦴꦠꦾꦱꦏꦶꦁꦲꦼꦩ꧀ꦧꦤ꧀ꦤꦤ꧀꧈
꧋ꦱꦁꦥꦔꦺꦫꦤ꧀ꦏꦏꦭꦶꦃꦭꦗꦼꦁꦩꦠꦃꦧꦧ꧀ꦲꦸꦥꦏꦂꦠꦶꦤꦶꦁꦭꦪꦺꦴꦤ꧀ ꦧꦺꦴꦠꦼꦤ꧀ꦢꦔꦸꦱꦩ꧀ꦥꦸꦤ꧀ꦱꦩꦥ꧀ꦠ꧈ꦱꦁꦥꦿꦧꦸꦭꦗꦼꦁꦏꦲꦁꦏꦠ꧀ꦠꦏꦼꦤ꧀ꦏꦭꦪꦤ꧀ꦥꦏꦸꦂꦩꦠ꧀ꦠꦤ꧀ꦲꦒꦼꦁ꧈ꦏꦱꦫꦺꦏꦏꦼꦤ꧀ꦲꦶꦁꦲꦱ꧀ꦠꦤꦤꦸꦁꦒꦶꦭ꧀ꦥꦫꦭꦸꦭꦸꦲꦸꦂꦫꦶꦥꦸꦤ꧀꧈
꧋ꦠꦶꦝꦼꦩ꧀ꦩꦶꦁꦥꦿꦗꦲꦤ꧀ꦠꦮꦶꦱ꧀꧇꧗꧇ꦢꦶꦤ꧀ꦠꦼꦤ꧀ ꦏꦂꦱꦤꦶꦥꦸꦤ꧀ꦱꦁꦥꦔꦺꦫꦤ꧀ꦮꦫꦶꦃꦏꦸꦱꦸꦩꦲꦶꦁꦏꦁꦫꦪꦶꦱꦁꦥꦔꦺꦫꦤ꧀ꦲꦢꦶꦥꦠꦶꦮꦂꦱꦏꦸꦱꦸꦩꦏꦲꦁꦏꦠ꧀ꦗꦸꦩꦼꦤꦼꦁꦫꦠꦸꦲꦁꦒꦼꦤ꧀ꦠꦺꦴꦱ꧀ꦱꦶꦲꦶꦁꦏꦁꦫꦩꦱꦸꦮꦂꦒꦶ꧈ꦏꦭꦩ꧀ꦥꦃꦲꦤ꧀ꦩꦮꦶꦥꦏꦸꦂꦩꦠ꧀ꦠꦤ꧀ꦲꦒꦼꦁꦱꦂꦠꦩꦮꦶꦏꦗꦼꦤꦼꦁꦔꦤ꧀ꦥꦫꦫꦠꦸꦲꦶꦁꦏꦁꦤꦸꦁꦒꦶꦭ꧀ꦗꦩꦤ꧀ꦏꦭꦶꦪꦤ꧀ꦱꦁꦤꦠ꧈ꦩꦶꦱꦸꦮꦸꦂꦫꦶꦁꦲꦱ꧀ꦩꦤꦶꦥꦸꦤ꧀ꦱꦁꦥꦿꦧꦸꦱꦲꦶꦫꦶꦧ꧀ꦭꦤ꧀ꦲꦶꦁꦏꦁꦫꦩ꧈ꦥꦶꦏꦼꦏꦃꦲꦶꦁꦥꦿꦗꦲꦶꦁꦏꦁꦢꦢꦺꦴꦱ꧀ꦠꦁꦒꦸꦭꦁꦔꦶꦁꦩꦸꦁꦱꦸꦃꦱꦼꦏ꧀ꦠꦶꦤꦩꦸꦁꦱꦁꦥꦔꦺꦫꦤ꧀ꦮꦫꦶꦃꦏꦸꦱꦸꦩ꧉
꧋ꦏꦕꦫꦶꦪꦺꦴꦱ꧀ꦱꦁꦥꦔꦺꦫꦤ꧀ꦮꦫꦶꦃꦏꦸꦱꦸꦩꦢꦺꦫꦺꦁꦩꦮꦶꦏꦿꦩ꧈ꦏꦒꦸꦁꦔꦤ꧀ꦥꦕꦁꦔꦤ꧀ꦱꦁꦏꦤꦶꦁꦠꦶꦩꦸꦂꦏꦊꦉꦱ꧀ꦱꦤ꧀ꦝꦺꦫꦺꦏ꧀ꦏꦶꦥꦸꦤ꧀ꦤꦏ꧀ꦱꦤꦏ꧀ꦥꦶꦪꦩ꧀ꦧꦏ꧀ꦱꦏꦶꦁꦧꦶꦧꦶ꧈ꦏꦭꦱꦩꦤ꧀ꦠꦼꦤ꧀ꦢꦺꦫꦺꦁꦢꦶꦮꦱ꧈ꦱꦥꦸꦤꦶꦏꦱꦩ꧀ꦥꦸꦤ꧀ꦤꦺꦝꦺꦁꦧꦶꦫꦲꦶ꧈ꦏꦂꦱꦤꦶꦥꦸꦤ꧀ꦱꦁꦥꦔꦺꦫꦤ꧀ꦧꦝꦺꦔ꧀ꦭꦩꦂꦝꦠꦼꦁꦲꦶꦁꦉꦢ꧀ꦢꦶ꧈ꦥꦩꦶꦠ꧀ꦝꦠꦼꦁꦲꦶꦁꦏꦁꦫꦪꦶꦱꦁꦥꦿꦧꦸ꧈ꦚꦫꦶꦪꦺꦴꦱ꧀ꦱꦏꦼꦤ꧀ꦏꦂꦱꦤꦶꦥꦸꦤ꧀ꦮꦲꦸꦥꦸꦤꦶꦏ꧈ꦲꦮꦶꦠ꧀ꦧꦺꦴꦠꦼꦤ꧀ꦤꦩꦸꦁꦮꦗꦶꦧ꧀ꦧꦶꦥꦸꦤ꧀ꦲꦶꦁꦔꦒꦼꦱꦁꦩꦮꦏꦿꦩ꧈ꦲꦶꦁꦏꦁꦭꦁꦏꦸꦁꦥꦺꦂꦭꦸꦲꦔꦺꦱ꧀ꦠꦺꦴꦏ꧀ꦏꦏꦼꦤ꧀ꦥꦶꦮꦼꦭꦶꦁꦔꦶꦁꦏꦏꦶꦱꦁꦥꦤ꧀ꦝꦶꦠꦲꦶꦁꦏꦁꦱꦩ꧀ꦥꦸꦤ꧀ꦩꦸꦫꦸꦢ꧀ꦝꦠꦼꦁꦲꦶꦁꦗꦩꦤ꧀ꦏꦲꦶꦭꦁꦔꦤ꧀ ꦪꦺꦤ꧀ꦥꦶꦤꦕꦁꦱꦁꦏꦤꦶꦁꦭꦫꦺꦏꦭꦶꦪꦤ꧀ꦲꦺꦤ꧀ꦝꦁꦮꦽꦱ꧀ꦠꦶꦱꦸꦠꦤ꧀ꦤꦶꦁꦲꦸꦩ꧀ꦧꦸꦭ꧀ꦩꦸꦢꦭ꧀ ꦥꦠꦸꦠ꧀ꦠꦤ꧀ꦱꦏꦶꦁꦲꦺꦤ꧀ꦢꦁꦱꦝꦺꦫꦺꦏ꧀ꦏꦶꦁꦧꦶꦧꦶ꧉
꧋ꦱꦁꦥꦿꦧꦸꦱꦉꦁꦩꦶꦝꦔꦼꦠ꧀ꦪꦺꦤ꧀ꦲꦶꦁꦏꦁꦫꦏꦧꦝꦺꦥꦭꦏꦿꦩꦱꦏꦭꦁꦏꦸꦁꦥꦶꦉꦤꦲꦶꦁꦥꦁꦒꦭꦶꦃ꧈ꦭꦗꦼꦁꦲꦝꦝꦮꦸꦃꦏꦂꦱꦔꦠꦼꦂꦫꦏꦼꦤ꧀ꦥꦶꦪꦩ꧀ꦧꦏ꧀ꦲꦶꦁꦠꦶꦤ꧀ꦢꦏ꧀ꦏꦶꦥꦸꦤ꧀ꦲꦶꦁꦏꦁꦫꦏꦱꦁꦥꦔꦺꦫꦤ꧀ ꦩꦼꦛꦸꦏ꧀ꦲꦺꦤ꧀ꦝꦁꦮꦽꦱ꧀ꦠꦶꦝꦠꦼꦁꦲꦶꦁꦉꦢ꧀ꦢꦶ꧈ꦠꦶꦪꦁꦱꦥꦿꦗꦲꦺꦴꦠꦺꦂꦱꦩꦶꦠꦠꦠꦠ꧉
|
Ing Nagari Tuban, wonten ingkang Jumeneng Natabinaṭara, ajujuluk Prabu Sindupati, ageng karatonipun, angrèhaken para ratu ing atas angin, ing bawah angin, Sang Prabu tansah angelar jajahan, misuwuring asmanipun angébekti jagad, para ratu sami suyud samawita boten kalayan kagebag ing perang, anggepipun sami ambaṭara.
Sang Prabu nengenaken kaprawiran, mila ingkang para abdi sami ulah kasampurnaning kawruh perang, aji jaya kawijayan, kadigdayan lan kanuragan, sami teguh timbul, boten wonten ingkang teḍas tapak paluning panḍé sisaning gurinda, limpad ing wiwéka sugih gelar paningkeping satru sekti boten kanyanan ing mengsah, sumerepipun sampun kasèp kalebet ing byuhakalawerit, angèl wenganipun, kontaping kaprawiran, kasudiran sarta kaweganing pasang gelar wau: adamel mirising para ratu ingkang dèrèng sami kawengku ing jajahanipun Nagari Tuban.
Garwanipun Sang Prabu sangang dasa sanga, nanging putranipun namung kakalih sami kakung, ingkang sepuh mijil saking garwa pangrembé turasing Panḍita, kaparingan nama Radèn Warih Kusuma, ingkang anèm miyos saking garwa padmi putraning ratu, kaparingan nama Radèn Warsa Kusuma, punika ingkang ginaḍang anggentosi Karatonipun ingkang Rama, Radèn kakalih rukun anggènipun saduluran, Radèn sepuh sanget momong ḍateng ingkang rayi, sarta ajrih asih narimah ing pandum ingkang sampun dados leresipun jumeneng Pangèran Ageng dados wewengkuning praja.
Radèn anèm sanget tresna saha rumengkuh ageng gunganipun ḍateng ingkang raka prasasat ḍateng ingkang rama, mila jumenengipun Pangéran Adipati boten adamel kemèronipun ḍateng ingkang rama, saking ingkang rayi rumaos kawengku ḍateng ingkang raka.
Sang Prabu sanget pirena ing galih hanguningani rukunipun ingkang putra anggènipun saduluran, acipta baḍé boten wonten sambékala ingkang ḍumawah ḍateng putra: bilih Sang Prabu sampun murud ḍateng tepet suci.
Jumenengipun Sang Prabu antawis pikantuk 50 taun dumugi yuswa 75 taun nanḍang gerah sarira sadaya, Sang Nata karaos baḍé puput yuswanipun, ingkang putra sami ingandikan, wonten ing dagan sami angujungi sampéyanipun ingkang rama sarta sami lara karuna sumerep nétyanipun ingkang rama sampun asawang kunarpa, Ingkang rama angendika lirih: kulup sakaroné gerah Ingsun kaya wus ora waluya déning husada, Ingsun bakal kumeka ing pati, sira sakaroné dibecik sapungkuringsun, Sang Pangéran tansah sami carocosan, Sang Prabu mapat lajeng sèda, tangis gumuruh salebeting pura, Sang Pramèswari sarta para garwa pangrembé sami rempu ing galih koncatansih ing raka kados coploking sosotya saking embanan.
Sang pangéran kakalih lajeng matah bab upakartining layon, boten dangu sampun samapta, Sang Prabu lajeng kaangkataken kalayan pakurmatan ageng, kasarékaken ing astana nunggil para luluhuripun.
Tiḍeming praja antawis 7 dinten, karsanipun Sang Pangéran Warih Kusuma ingkang rayi Sang Pangéran Adipati Warsa Kusuma kaangkat jumeneng ratu anggentosi ingkang rama suwargi, kalampahan mawi pakurmatan ageng sarta mawi kajenengan para ratu ingkang nunggil jaman kaliyan Sang Nata, misuwuring asmanipun Sang Prabu sahirib lan ingkang rama, pikekahing praja ingkang dados tanggulanging mungsuh sekti namung Sang Pangéran Warih Kusuma.
Kacariyos Sang Pangéran Warih Kusuma dèrèng mawi krama, kagungan pacangan sangkaning timur kaleresan ḍèrèkipun naksanak piyambak saking bibi, kala samanten dèrèng diwasa, sapunika sampun nèḍèng birahi, karsanipun Sang Pangéran baḍé nglamar ḍateng ingredi, pamit ḍateng ingkang rayi Sang Prabu, nyariyosaken karsanipun wau punika, awit boten namung wajibipun ingagesang mawa krama, ingkang langkung perlu angèstokaken piwelinging kaki Sang Panḍita ingkang sampun murud ḍateng ing jaman kailangan, yèn pinacang sangkaning laré kaliyan Ènḍang Wresti sutaning umbul mudal, patutan saking Éndang saḍèrèking bibi.
Sang Prabu sareng miḍanget yèn ingkang raka baḍé palakrama saka langkung pirena ing panggalih, lajeng aḍaḍawuh karsa ngateraken piyambak ing tindakipun ingkang raka Sang Pangéran, meṭuk Ènḍang Wresti ḍateng ingredi, tiyang sapraja oter sami tata-tata.
|
