Menyang kontèn

Kaca:Winih Semi.pdf/121

Saka Wikisumber
Kaca iki wis divalidasi
Jagad estetika sing diwangun seka penyair SLTP kasebut pancen isih winates. Kepara malah ana sing isih asipat refleks, kaya muncule geguritan sing isih wujud bait-bait mlaha. Bait-bait kothak sing ditata kanthi konvensional, kadhang ora sengaja tembung-tembung ditumpuk, nganti kaya-kaya penyair ana sing kurang sadhar wigatine nata bait.
Panatane bait ana sing sengaja ditata rapi, ana sing nglonjak mlebu, njur metu meneh ngono sapiturute. Nanging modhel ngene iki, kaya-kaya mung otomatis wae, tanpa disadhari dening penyair yen ana tujuan kang mligi. Samono uga repetisi-repetisi sing muncul, umume isih wujud kreativitas konvensional. Arang penggurit sing wis wani njebol seka konvensi sadurunge.
Umume, penggurit uga isih kedayan basa prosa. Dheweke pengin crita moler-moler ngendhukur, durung migunakake basa sing padhet mentes. Iki nggambarake menawa prototipe dongeng utawa kojah isih durung owah gingsir ing pribadine penyair. Mangka, kanggo gawe karya sing tus lan tes-tes tenan, penyair kudu wani nrejang basa prosa mau, yen perlu nyithak basa-basa sing angel gagapane. Ateges, anggere penyair bisa ngripta tetembungan sing maknane lapis-lapis, mesthi karyane luwih prismatis. Luwih nges.
Lamun penggurit isih kecencang swasana "global", tegese seneng mahyakake bab-bab sing kena dideleng nganggo mripat thok, kayata masalah irus, kerdhus, banyu, krambil, lintang lan sapanunggalane -- karyane dadi kurang jero. Kurang mirasa. Mangka, kanggone panyair sing menjila mesthi kudu wani ndeleng swasana "donya-akherat" kanthi batin, kareben ngranggeh bab- bab sing ora kasat mata, bab sing cilik-cilik, bab sing ora pati glethek pethel. Iki kabeh mung bisa dilatih mbaka sethithik.
Wusana, kepriye wae, karya-karya geguritan mau najan isih ana kekurangane tetep ana sing wis menjila.

110

Winih Semi