nanging jalaran kowé nglabuhi Gusti kasangsaran kuwi mbok sangga karo sabar, ngertia nèk kuwi berkahé Gusti. 20Nèk kowé digebuki jalaran kowé nglakoni barang sing ora apik, kuwi ya pantyèn sak beneré. Nanging nèk kowé nglakoni sing bener lan senajan ngono kowé meksa digebuki, ngertia para sedulur slaf, kuwi berkahé Gusti. 21Mulané, aja pada kagèt para sedulur, awit dongé Gusti Allah manggil awaké déwé, Dèkné wis ngerti nèk awaké déwé bakal kudu nglakoni kasangsaran. Wujuté Kristus déwé ya wis nglakoni kasangsaran nglabuhi kowé, kanggo ninggali tulada sing kudu mbok lakoni. Dadiné kowé saiki namung nurut tipaké Dèkné. 22Nèk dipikir para sedulur, pantyèn bener sing ketulis nang Kitab, sing uniné ngéné: “Dèkné ora tau nglakoni ala lan Dèkné ora tau goroh.” 23Wujuté dongé Dèkné diolok-olok, Dèkné ora ngolok-olok. Dongé Dèkné dipilara, Dèkné ora ngomong nèk arep mbales ala apa kepriyé, ora. Nanging Dèkné masrahké sembarang marang Gusti Allah, sing bakal ngrutu sembarang manut sak beneré. 24Mbok dipikir para sedulur, enggoné Gusti Yésus dipatèni nang kayu pentèngan. Nang kono Dèkné nampa setrapan, jalaran sangka dosa sing dilakoni karo awaké déwé. Mengkono kuwi Gusti Yésus medot pangwasané dosa sing mbanda awaké déwé, tujuané, supaya awaké déwé bisa urip sing bener manut kekarepané Gusti Allah. Nabi Yésaya dèk mbiyèn wis tau ngomongké bab kasangsaran sing dilakoni karo Gusti Yésus. Dèkné ngomong ngéné: “Bilur nang awaké Dèkné ndadèkké warasmu.” 25Awit para sedulur, mbiyèn kowé kesasar-sasar kaya wedus mblarah, nanging saiki kowé wis pada mulih ngetutké Gusti Yésus Kristus, sing ngengon lan ngrumati nyawamu.
3 1Para sedulur, aku saiki arep ngomongké bab pernatan kanggo wong wédok ing sakjeroné omah-omah. Tembungku kanggo sedulur-sedulur wédok sing nduwé bojo ngéné: “Kowé kudu manut marang bojomu. Awit ènèng sedulur-sedulur wédok sing bojoné durung gelem pretyaya marang pituturé Gusti. Nanging sedulur-sedulur wédok kuwi bisa narik atiné bojoné, supaya gelem pretyaya marang Gusti, tanpa ngomong apa-apa bab pituturé Gusti.” 2Lah kuwi kepriyé bisané keturutan? Kuwi bisa keturutan nèk tingkah-lakuné sedulur-sedulur wédok ngétokké nèk uripé resik lan ngajèni marang Gusti. 3Mulané sedulur-sedulur wédok, kowé aja namung mikir patyakané njaba sing kétok, kayadéné nata rambut, nganggo gelang-kalung emas lan salin sing nurut jaman, ora. 4Nanging pada mikira patyakané njeruh atimu, awit kuwi sing langgeng. Kowé kudu nduwé ati sing gemati lan sing anteng. Kuwi patyakan sing apik déwé, sing disenengi karo Gusti Allah. 5Awit wong wédok-wédok sing pada ngabekti marang Gusti Allah ing jaman mbiyèn ya namung merlokké patyakané atiné. Wong-wong kuwi pada ngarep-arep prejanjiané Gusti Allah lan uga pada manut marang bojoné. 6Kayadéné ibu Sarah, bojoné Bapa Abraham. Ibu Sarah uga manut marang Bapa Abraham, mulané nyeluk dèkné Gusti. Nèk kowé, sedulur-sedulur wédok, bisa nduwèni ati kaya ibu Sarah, nglakoni sing betyik, tanpa wedi alangan apa-apa, kowé kenèng diarani anak-anaké ibu Sarah.
7Kanggo kowé sedulur-sedulur lanang, pernatan ing sakjeroné omah-omah kuwi ngéné: Kowé kudu tumindak nganggo kadunungan, mangertèni nèk wong wédok kuwi luwih ringkih tenimbang wong lanang. Mulané bojomu kudu mbok ajèni, awit dèkné uga, kaya kowé, nampa urip langgeng pawèhé Gusti Allah. Dadiné, nèk kowé ora ngajèni marang bojomu, pandongamu ora bakal ditampa karo Gusti Allah.
