Mangoenengoe Sik Ting San mitjarèng kalboe: „Soen doega ija poeniki, kangdjeng rama dalemipoen, sawabé radja pradjoerit, rama djoemeneng Ping Lja Ong.“
Jata ingkang djaga dalem sampoen sepoeh, anenggih nami sang Sik Djing, doek kala Sik Ting San timoer, Sik Djing nggènja atoet woeri, tan samar mring sang wiranon.
Sareng midjil djawi kori mingak-mingoek, dangoe-dangoe matoer aris: „Ḍoeh bendara. goestiningsoen, ḍingin bendara woes lalis, kena djemparing kinaot.
Ndika kantoen goesti ngong matoer kang iboe." Sik Ting San ngandika aris: „Ija paman dèn agoepoeh, matoera jèn ingsoen prapti, saking ing predéwan ingong.“
Gja loemajoe Sik ‘Djing mandjing dalem poengkoer Kotjapa waoe sang dèwi garwa Djin Koe Wi nèmsepoeh, pinarak ing dalem poeri, kesaroe Sik Djing doemrodjog.
Nembah matoer: Ḍoeh goesti koesoemaning roem, poetra padoeka sang pekik, Sik Ting San kang sampoen moeroet, mangké wangsoel gesang malih, antoek pitoeloenging Manon.
Arsa sowan ngarsa-padoeka sang ajoe, ngentosi nèng djawi kori.” Sang retna kagèt sroe moewoes: „Apa ta temen sirèki? adja sira matoer goroh.
