V. UNGGAH-UNGGUH
Salinana nganggo basa krama !
TETANEN
Indonesia iku negara tetanen utawa kasebut uga negara agraria. Wis mataun-taun wong-wong ing kene padha nandur pari, jagung lan palawija. Krambil, wit woh-wohan uga ora keri. Alas gedhe dibabadi. Kali-kali padha dibendung. Wilayah sing jembar banget diwewehi irigasi kang diatur sampurna. Salah sawijine kasile kang wigat yaiku krambil. Pametune krambil ngluwih butuhing rakyat, mulane Indonesia bisa ngrimake kopra akeh banget menyang manca nagara. Mung bae pametuning sawah durung nyukupi, mula iya isih kapeksa ngimpor beras saka manca nagara.
Saiki wis ana cara warna-warna kanggo nambah pametuning sawah. Pamentune sawah sing awujud beras saiki saya tambah. Ing pangangkah Indonesia aja nganti ngimpor beras maneh. Mulane saka iku Indonesia banjur gawe bendungan gedhe-gedhe, kanggo ngoncori sawah-sawah ing mangsa ketiga. Dadi wadhuk-wadhuk yaiku tandhon banyu perlu banget tumramping tetanen. Amarga saka anane wadhuk-wadhuk iku sadulur tani banjut bisa panen pari kaping pindgo setaun-taune, malah ana sing kaping telu barang. Ing krawang swah pirang-pirang puluh ewu hektar bisa dioncori ing mangsa ketiga marga saka anane Wadhuk Jatiluhur.
Kajaba ditanduri pari sawah-sawahan uga ditanduri kacang kedhele, pohung lan tanduran palawija liyane. Iku mau kabeh kanggo nyukupi butuhing rakyat sadina-dinane. Kabeh tetanduran iku mau kanggo nambah makmuring rakyat, kanggo kerta raharjaning nagara.
VI. KASUSTRAAN
Layang-layang Jawa iki bisa kagolong-golongake manut nom tuwane, kang urut-urutane wewaton:
15
