Kaca:Katrésnané bapak 1989.pdf/12

Saka Wikisumber
Kaca iki wis dikorèksi

Pak Buwang terus diceluk karo mantuné: "Pak, réné Pak, Bagiyo wis teka!"

Pak Buwang terus metu, kadung weruh anaké terus bungahé éram-éram, mulané terus dirangkul. Nanging Bagiyo malah nesu lan ngipatké bapaké ngomong: "Kana lunga! Kana minggat!” Aku ora nduwé bapak kaya ngono kuwi, kana lunga!" Bapiyo terus idu nang ngarepé bapaké.

Pak Buwang kagèt mbanget weruh klakuané anaké malih kaya ngono kuwi. Dèkné sampèk ora bisa ngendeg luhé. Mbrèbès mripaté lan nangis ing atiné Pak Buwang terus mlaku mulih. Awaké sawangané kaya ora ènèng balungé kaé, rasané kaya sakah diklumbruké nang lemah.

Kadung maratuwané wis lunga, bojoné Bagiyo terus ngomong karo sing lanang; “Bagiyo, lah kowé kuwi kok kaya ngono klakuanmu. Kuwi lak bapakmu déwé ta! Kok ora mbok tampa, malah mbok usir 'kon minggat! Aku uga wis ora kuwat manggon kéné karo kowé. Aku arep lunga!"

"E, é, kowé arep minggat? Iya kono! Aku ora samar mbok tinggal. Ora bingung aku! Kana lunga pisan! Apa ndarani aku iki mbutuhké kowé? Nèk kowé ora ènèng, uripku malah moro kepénak!"

Bojoné Bagiyo terus lunga nggawa bangkêlané, arep nggolèki omahé Pak Buwang nang désa.

Ora Jet suwi terus tekan Yésané. Kadung wis ketemu omahé terus totok -totok: "Kula nuwun!"

"Mangga! Sapa kuwi?”

“Aku Pah, Jemé, mantemu'”