De Boeken des Ouden Verbonds in de Javaansche Taal

Kaca iki nganggo aksara Jawa. Yen perambanmu ora ndukung, kowé ora bakal isa ndeleng sauntara tulisan nganggo aksara Jawa ing halaman iki.
Kanggo mbeneraké, mangga diwaca Pitulung:Aksara Jawa.

[ 1 ]

꧋ꦧꦧ꧀ꦏꦥꦶꦁꦱꦥꦶꦱꦤ꧀꧉

꧑꧈꧋ꦏꦭꦥꦸꦂꦮꦤ꧀ꦤꦺꦄꦭ꧀ꦭꦃꦲꦤ꧀ꦤꦶꦠꦃꦲꦏꦺꦭꦔꦶꦠ꧀ꦭꦤ꧀ꦧꦸꦩꦶ꧉ꦩꦺꦴꦁꦏ
꧒꧈ꦨꦸꦩꦶꦲꦶꦏꦸꦮꦺꦴꦂꦱꦸꦃꦭꦤ꧀ꦱꦸꦕꦸꦁ꧈ꦭꦤ꧀ꦲꦤꦥꦼꦥꦼꦠꦼꦁꦱꦮꦸꦮꦸꦂꦫꦶꦁꦠꦼꦊꦔ꧈ꦲꦥꦢꦺꦤ꧀ꦤꦺꦫꦺꦴꦃꦲꦶꦁꦄꦭ꧀ꦭꦃꦔꦽꦩ꧀ꦲꦤꦱꦝꦸꦮꦸꦂꦫꦶꦁꦧꦤ꧀ꦚꦸ꧉
꧓꧈ꦲꦤꦢꦺꦤꦺꦄꦭ꧀ꦭꦃꦲꦔꦤ꧀ꦢꦶꦏ꧈ꦢꦢꦶꦪꦥꦝꦁ꧈ꦧꦚ꧀ꦗꦸꦂꦢ
꧔꧈ꦢꦶꦥꦝꦁ꧉ꦩꦺꦴꦁꦏꦄꦭ꧀ꦭꦃꦲꦤ꧀ꦤꦶꦔꦭ꧀ꦭꦶꦥꦝꦁꦔꦶꦏꦸꦪꦺꦤ꧀ꦥꦿꦪꦺꦴ
꧕꧈ꦒ꧈ꦄꦭ꧀ꦭꦃꦠꦸꦩꦸꦭꦶꦲꦩꦺꦫꦁꦥꦝꦁꦏꦭꦮꦤ꧀ꦥꦼꦥꦼꦠꦼꦁ꧉ꦩꦺꦴꦁꦏꦄꦭ꧀ꦭꦃꦲꦩꦼꦱ꧀ꦠꦤ꧀ꦤꦶꦥꦝꦁꦔꦶꦏꦸ ꦫꦃꦲꦶꦤ꧀ꦤ꧈ꦭꦤ꧀ꦥꦼꦥꦼꦠꦼꦁꦮꦼꦱ꧀ꦠꦤ꧀ꦤꦤ꧀ꦮꦼꦁꦔꦶ꧈ꦠꦸꦩꦸꦭꦶꦢꦢꦶꦱꦺꦴꦫꦺ ꦭꦤ꧀ꦢꦢꦶꦲꦺꦱꦸꦏ꧀ ꦢꦶꦤ꧀ꦤꦱꦥꦶꦱꦤ꧀꧉

꧖꧈꧋ꦲꦤꦢꦺꦤ꧀ꦤꦺꦄꦭ꧀ꦭꦃꦲꦔꦤ꧀ꦢꦶꦏ꧈ꦱꦠꦼꦁꦔꦲꦶꦁꦧꦤ꧀ꦚꦸꦲꦤꦲꦮꦶ
꧗꧈ꦪꦠ꧀꧈ꦏꦁꦲꦩꦶꦱꦃꦲꦏꦺꦲꦤ꧀ꦠꦫꦤ꧀ꦤꦶꦁꦧꦤ꧀ꦚꦸꦭꦤ꧀ꦧꦤ꧀ꦚꦸ꧉ꦩꦺꦴꦁꦏꦄꦭ꧀ꦭꦃꦲꦏꦂꦪꦮꦶꦪꦠ꧀꧈ꦭꦤ꧀ꦲꦩꦶꦱꦃꦲꦏꦺꦧꦤ꧀ꦚꦸꦏꦁꦲꦤꦱꦔꦶꦱꦺꦴꦂꦫꦶꦁꦮꦶꦪꦠ꧀꧈ꦏꦫꦺꦴꦧꦤ꧀ꦚꦸꦏꦁꦲꦤꦱꦝꦸꦮꦸꦂꦫꦶꦁꦮꦶꦪ
꧘꧈ꦠ꧀꧈ꦲꦶꦪꦏꦭꦏꦺꦴꦤ꧀ꦩꦼꦁꦏꦺꦴꦤ꧀ꦤꦺꦴ꧉ꦩꦺꦴꦁꦏꦄꦭ꧀ꦭꦃꦲꦩꦼꦱ꧀ꦠꦤ꧀ꦤꦶꦩꦫꦁꦮꦶꦪꦛꦶꦏꦸꦭꦔꦶꦠ꧀꧈ꦠꦸꦩꦸꦭꦶꦢꦢꦶꦱꦺꦴꦫꦺꦭꦤ꧀ꦢꦢꦶꦲꦺꦱꦸꦏ꧀ꦢꦶꦤ꧀ꦤꦏꦥꦶꦟ꧀ꦝꦺꦴ꧉

꧙꧈꧋ꦲꦤꦢꦺꦤ꧀ꦤꦺꦄꦭ꧀ꦭꦃꦲꦔꦤ꧀ꦢꦶꦏ꧈ꦧꦤ꧀ꦚꦸꦏꦁꦲꦤꦱꦔꦶꦱꦺꦴꦂꦫꦶꦁꦭꦔꦶꦠ꧀꧈ꦥꦝꦁꦭꦸꦩ꧀ꦥꦸꦏ꧀ꦏꦲꦶꦁꦥꦁꦒꦺꦴꦤ꧀ꦤꦤ꧀ꦱꦶꦗꦶ꧈ꦭꦤ꧀ꦏꦠꦺꦴꦤ꧀ꦤ
꧑꧐꧈ꦏꦁꦭꦱꦠ꧀꧈ꦲꦶꦪꦏꦭꦏꦺꦴꦤ꧀ꦩꦼꦏꦺꦴꦤ꧀ꦤꦺꦴ꧉ꦩꦺꦴꦁꦏꦄꦭ꧀ꦭꦃꦲꦩꦼꦱ꧀ꦠꦤ꧀ꦤꦶꦲꦱꦛꦶꦁꦏꦸꦝꦫꦠ꧀ꦠꦤ꧀ꦭꦤ꧀ꦥꦏꦸꦩ꧀ꦥꦸꦭ꧀ꦭꦤ꧀ꦤꦶꦁꦧꦤ꧀ꦚꦸꦏꦁꦮꦼꦱ꧀ꦠꦤ꧀ꦤꦤ꧀ꦱꦼꦒꦫ꧈ ꦩꦺꦴꦁꦏꦄꦭ꧀ꦭꦃꦲꦤ꧀ꦤꦶꦔꦭ꧀ꦭꦶꦪꦺꦤ꧀ꦲꦶꦏꦸꦥꦿꦪꦺꦴꦒ꧉
꧑꧑꧈ꦭꦤ꧀ꦩꦤ꧀ꦤꦶꦁꦔꦺꦄꦭ꧀ꦭꦃꦲꦔꦤ꧀ꦢꦶꦏ꧈ꦨꦸꦩꦶꦲꦶꦏꦸꦲꦛꦸꦏꦸꦭ꧀ꦭꦕꦸꦕꦸꦭ꧀ꦭꦤ꧀ꦗꦗꦁꦔꦤ꧀ꦤꦤ꧀꧈ꦏꦁꦠꦸꦮꦸꦃꦮꦶꦗꦶꦤ꧀ꦤꦺ꧈ꦲꦥꦩꦤ꧀ꦤꦺꦃꦏꦪꦸꦲꦸꦮꦶꦠ꧀ꦏꦁꦲꦮꦺꦴꦃ꧈ꦏꦁꦠꦸꦮꦸꦃꦮꦺꦴꦃꦲꦺꦝꦺꦮꦺ ꦝꦺꦮꦺ꧈

2 KITAB TORET BAB 1BAB KAPING SEPISAN

1.Kala purwane Allah anitahake langit lan bumi, mongko
2. Bumi iku warsahan suwung. lan ana pepeteng saduwuring teleng, apa dene Roh-ing Allah angremana sadhuwuring banyu.
3. Ana dene Allah angandika, "Dadiya padhang!", banjur dadi padhang.
4. Mongko Allah aningali padhang iku yen prayoga,
5. Allah tumuli amerang sadhengka lawan pepeteng. mongko Allah amestani padhang iku rahina, lan pepeteng kawetanan wengi, tumuli dadi sore lan dadi esuk, dina sapisan.

6. Ana dene Allah angandika,"Satengahing banyu ana awiyat.
7. Kang amisahake antaraning banyu lan banyu." Mongko Allah akarya wiyat. lan ana misahake banyu kang ana sangisoring wiyat. Karo banyu kang ana sadhuwuring wiyat,
8. Iya kalakon mengkono. Mongko Allah amestani marang wiyat iku langit, tumuli dadi sore lan dadi esuk, dina kapindho.

9. Ana dene Allah angandika, "Banyu kang ana sangisoring langit, padha nglumpuka ing panggonan siji, lan katona kang asat!",
10. iya kalakon mengkono. Mongko Allah ametani asat iku dharatan, lan pakumpulaning banyu kawestanan segara, mongko Allah aningani yen iku prayogo.
11. Lan maninge Allah hngandika, "Bumi iku athukula cucukulan jajanganan, kang tuwuh wijine, apa maneh kayu uwit kang awoh, kang tuwuhe dhewe-dhewe.

Bab kaping sapisan

Kala purwane Allah nitahake langit lan bumi. Mongka Bumi iku worsuh lan sucung, lan ana pêpêtêng sawuwuring têlênga, apadene rohing Allah ngrêm ana sawuwuring banyu. Anadene Allah ngandika,,dadiya padhang" Banjur dadiya padhang. Mongka Allah ningali padhang iku yen prayoga, Allah tumuli merang padhang kalawan pêpêtêng. Mongka Allah mêstani padhang iku rahina, lan pêpêtêng wêstanan wêngi, tumuli dadi sore lan dadi esuk. Dina sapisan.

Anadene Allah ngandika, satêngahing banyu ana awiyat, kang misahake antaraning banyu lan banyu. Mongka Allah karya wiyat, lan misahake banyu kang ana sangisoring wiyat, karo banyu kang ana sadhuwuring wiyat, iya kalakon mêngkono. Mongka Allah mêstani marang wiyat iku langit, tumuli dadi sore lan dadi esuk dina kapindho.

Anadene Allah ngandika, banyu kang ana sangisoring langit, padha nglumpuka ing panggonan siji, lan katona kang lasathiya kalakon mêkono. Mongka Allah mêstani asathingku dharatan lan pakumpulaning banyu kang wêstanan sêgara, Mongka Allah ningali yen iku prayoga. Lan maninge Allah ngandika, Bumi iku ngukula cuculan jajanganan, kang tuwuh wijinne, apa maneh kayu uwit kang awoh, kang tuwuh wohe dhewe-dhewe,