Balesane
[ 48 ]Balesane
Imam Sulton Nur Sidig SMA Negeri 1 Kalibawang, Kulonprogo
kd
Tma saiki uripe wis sarwa kepenak amarga uripe wis kagolong mulya, sugih, wis ora ngrasakake ngrekasa kaya mbiyen. Ananging, kanthi kahanan iku, Darma saiki nduweni kapribaden kang ora becik kang njalari dheweke ora disenengi karo tangga- teparone.
Saben dinane Darma mung ana ngomah wae ora tau tandang gawe amarga dheweke wis duwe anak buah kang akeh. Pancen, Darma saiki dadi pengusaha material kang kasil, tokone wae ana ing ngendi-ngendi. Omah, mobil, montor, lan sandhangan. Kabeh wis sarwa apik, ora kaya biyen kang uripe kelunta-lunta.
Sakwise Darma dadi wong kepenak, nanging saiki duwe kapri- baden kang ora becik, yaiku senengumuk marang wong-wong, Dhe- weke umuk anggone sugih.
Dina Jumat sore, Darma katon mubeng-mubeng ana desane nganggo montore kang gedhe, yaiku montor Harley Davidson. Ana ing dalan, Darma kepethuk karo tanggane. yaiku Tarjo kang lagi macul, banjur sakloron iku omong-omongan.
“Gek apakowe Tar? Wis sorengene kok ya isih nang kebon Mbok ya leren, lak yo wis mangsane turu?” Darma takon.
“Ah, mboten napa-napa, niki sek dolanan pacul. Kados pundi ta Pak?”
“Ya ora papa, aku mung takon wae. Aku gek mubeng-mubeng karo ndelok kahanane wong cilik kaya kowe kuwi. Kowe ki kok nda- dak nyambut gawe kaya ngono ta Tar? La mbok dadi wong ki sing
48 = Antologi Crata Cekak ee. [ 49 ]sugih kaya aku iki, saben sore mung mubeng-mubeng numpak montor. Saben dina mung karo ongkang-ongkang sikil, dhuwit wis mara dhewe!” Darma wis wiwit ngetokake umuke.
“Tumrap kula nggih Pak, urip niku nggih kedah namung nrima Pak, mboten perlu sugih, sing penting urip kula niki sampun ayem, tentrem, lan ten ati seneng” wangsulane Tarjo. Anaing batin Tara omong, “wongiki umuke orajamak-jamak kepriye sisuk tembe mburine? Dhuh Gusti paringana sabar!”
“Yawis Tar, aku arep neruske laku maneh, karo ndelok kaha- nan liyane.” Darma banjur bablas bali neng ngomahe.
Tekan omah, Darma njaluk digawekake teh panas marang bojo- ne.
“Bune! Aku gawekna teh panas kang legi tur kenthel, nek ana ya karo adune!” Darma celuk-celuk marang bojone.
“YaPak, mengko dhisik, dienteni, dakgawekake.” wangsulane bojone. Ora let suwe, bojone metu karo nggawa wedang teg kang legi tur kenthel.
“Njenengan ki saka ngendi ta Pakne? Sore ngene kok gek bali?” Bu Darma takon marang bojone.
“Aku mung saka mubeng-mubeng kok Bu, karo ben tangga- tangga mangerti yen montorku ora ana sing duwe ana desa kene. Kejaba iku aku pengin ndelok kahanane wong-wong cilik kang uripe sarwa kesusahan. Untung awake dhewe iki dadi wong sugih, uripe kepenak, dadi wis ora ngrekasa maneh.”
“Yaajangonota Pakne. Awake dhewe iki sugih ya mung ban- dha titipane Gusti. Awake dhewe dadi wong iku ora mesthi ana ing ndhuwur terus, kala mangsane dhewe sesuk bisa ana ing ngisor, kowe ki aja umuk ngono kuwi” Bu Darma ngelekake bojone supaya ora kebablasen anggone umuk.
“Walah Bu, kowe ki ngerti apa? Haaa? Aku sugih ki merga usahaku uga Bu. Ngendi ana Gusti Allah ngenehi dhuwit iki kanthi ora nganggo usaha Bu?! Apa arep diudani dhuwit? La teneh geger! Kok malah padu. Wis, kene endi wedang tehe aku wis ngelak!”
“Ya.. iki Pakne gek ndang diunjuk, iki adune sisan didhahar!” Bu Darma menehake teh lan adune ana ngarepe Darma.
Tanpa ndonga dhisik Darma langsung nyruput wedang the mau, ora ngewrti yen wedange mau panas banget.
> “Murkane Ibu” ee 49 [ 50 ]“Aduuuhhh...! Panas tenan ilatku kecanthang! Kowe ki piye ta Bune, gawe teh kok isih panas tenan!” bengoke Darma marang bojone.
“Lha mau njenengan nyuwune sing panas. Ya kuwi salahmu, ngapa ngombe barang panas ora alon-alon!”
“Kowe ki kok ya ana-ana wae ta Bune! Nek panas, ya ora kudu nyanthang ngene kiyi!” Darma rada nesu.
Dina-dina sakteruse, Darma anggone umuk marang kasugih- ane ora ilang-ilang, malah saya ndadi. Ananging, dheweke ugangra- sakake kaya-kaya ana kang ngganjel atine, nanging ora pati digagas. Dheweke ngrasakake ilate saya suwe ora bisa kanggo ngrasakake enake panganan. Satemene, iku balesane saka Gusti Allah amarga kelakuane kang ora becik. Ananging, dheweke uga ora rumangsa salah lan kleru marang saka pratingkahe.
Dina Setu Kliwon, Darma ujug-ujug bengak-bengok nyeluk bojone. Dheweke rumangsa ilate nganeh-anehi.
“Bune.....! Bune.....! Bune.....! Cepetrenea. Tulung delokna ilatku iki, kok ora bisa tak nggo rerasan, ki napa!”
“Ana apa...., coba kene tak deloke!” Bu Darma banjur ndelok lan ngiling-ilingi.
Bu Darma kaget ndelok kahanan ilate bojone kang warnane ireng lan ngganda kang ora sedep.
“Masya Allah...! Ilatmu Pak! Ilatmu, warnane ireng lan am- bune, ambune ora enak blas! Ayo pak ndang diobatke!” Bu Darma keweden tenan.
“Ora usah diobatke, sesuk ya mari dhewe
Suwe-suwe ilate Pak Darma saya mambu. Malem Selasa Kli- won ujug-ujug wae Pak Darma ora bisa omong, Dheweke mung isa mendelik-mendelik wae karo nggoceki gulune. Ilate ngetokake set kang akeh lan gedhe-gedhe. Bu Darma kaget lan nangis.
“Pakne! Istighfar..., istighfar...! Kowe wis diparingi azab saka Gusti Allah Pakne!” Bu Darma mung isa nangis terus.
Banjur tangga teparone padha teka marang omahe Pak Darma amarga krungu suara tangise Bu Darma.
“Wonten napa Bu niki, kok njenengan nangis, Bu?” Tarjo takon marang Bu Darma.
“Iki, ilate Pak Darma, saya ireng, Dheweke ora bisa omong lan mung bisa mendelik wae. Tulunga aku Tar! Ngapuranen dosane bojoku iki, Tar!”
4
50 = Antologi Crata Cekak ee. [ 51 ]“Masya Allah! Nggih Bu, kula ngapura yen menika saget mbi- yantu Pak Darma supados mantun!”
Banjur kabeh tangga-teparone sing anaing kono menehi panga- pura lan padha ndedonga muga-muga dosane Pak Darma bisa di- paringi pangapura dening Gusti Kang Maha Kuwasa. Kabeh nyu- wun muga-muga Pak Darma kaparingan mari lan sadhar marang salahe. Sawise padha ndedonga, ujug-ujug wae Pak Darma bisa mari lan bisa ngomong, Dheweke sabanjure njaluk pangapura marang wong-wong kang wis tau diumuki.
“Tangga-teparoku kabeh. Aku njaluk pangapura marang salah- ku iki. Kok kayane aku iki wis ora ditakdirake urip neng alam donya iki. Bune, aku njaluk pangapura yen aku duwe salah ya Bune. Aku arepturu dhisik.”
Darma turu. Ananging ora turu, turune Pak Darma turu bablas, alias mati. Bu Darma mung bisa nangisi matine bojone. Dheweke ora bisa apa-apa maneh amarga iku wis takdire kang Maha Kuwasa.
Sawise Darma mati, Bu Darma sithik-sithik lekas nyedhekah- ake bandhane. Amarga dheweke ngrasa yen bandhane iku, sate- mene dudu duweke, iku mung titipane Gusti Allah, kang kudu di dum-dumake marang sapa kang mbutuhake.
banu
| Imam Sulton Nur Sidig, lair rikala tanggal 4 Juni 1992, | ing Kulon Progo, siswa SMA Negeri 1 Kalibawang, Ngipikrejo, Banjararum, Kalibawang, Kulon Progo, telepon 08882743989, agamane Islam, mapan ing Seba, Sidoharjo, Samigaluh, Kabupaten Kulonprogo. HP-ne 085295578078 7081227540177, senengane voli.
> “Murkane Ibu” ee 51