Kaca:Sumunar.pdf/118

Saka Wikisumber
Kaca iki durung katitiwaca

dununge bojone. Kok kaya ngandhut wewadi yen lunga utawa mulih neng kandha-kandha.

“Nok,” kandhane Pak Arjo Purwanti, “bojomu saiki ana ngendi? Arep dakjak rembugan anggonmu omah-omah, Kok ora tau ketok?” Purwanti sajak krungu omonangan Bapakne, “Mboten

“Lha iya. Banjur nyambut pawene ana ing ngendi? Kowe rak ya kudu ngerti, ta? Lan yen bali nang omahe wong tuwang, kowe kudu melu ben ngerti omahe.”

Purwanti rada kewirangan bareng wong tuwane ndhesep terus anggone kepengin weruh omahe Suyana. Rikala semana, Purwanti nggeblas minggat amarga dirabekake dening wong tuwane. Lha kok saiki pilihane dhewe kaya mangkono? Mula Purwanti banjur wangsulan kang sajak sengol

“Sampun, Pak, Sampeyan mboten sah mikir bab Mas Yana. Kula

piyanibak aane naa ora mikir kepriye ta, Ndhuk? Wong kowe ki anakku, Banjur landak a Ek NG a a a

“Nggih, Pak. Benjang dinten Ahad kula badhe madosi Mas Yana, Iha wong kula nggih sampun ngertos alamatipun, kok.” h

“Yen karepmu mangkono, muga-muga bisa ketemu omahe. Aku uga nig en a aana kan sa

dereng gadhah putra, Pak.” niku, Nanging ingkang sampun anak, ingkang dicet ijo niku,” wangsulane tukang tambal ban sinambi nudingi omah sing dikarepake. “Matur miwun, Pak.” hah. na dani Purwanti banjur mara ing omahe Suyana sing durung dhawa anak.

nuwun... “Mangga ... "sumaure wong lanang saka njero omah,

SUMUNAR Antologi Crita Cekak, 109