Kaca:Puspa Rinonce.pdf/59

Saka Wikisumber
Kaca iki wis divalidasi

~ Puspa Rinonce ~

klèra-klèru, luwih-luwih tumrap para nom-noman. Klèra-klèru utawa cawuhé panganggoning tembung iku ora mung winates ing ukara tanduk (aktif) nanging uga ing ukara tanggap (pasif). Contoné, mangkéné.

  1. (1a) Aku ora bisa nyaosi apa-apa marang Pak Lurah.
  2. (1b) Aku ora bisa maringi apa-apa marang Pak Lurah.
  3. (2a) Bénjing kula nyaosi kabar dhumateng panjenengan.
  4. (2b) Bénjing kula maringi kabar dhumateng panjenengan.
  5. (3a) Buku kalih punika ingkang satunggal badhé kula caosaken Pak Danu, satunggalipun malih badhé kula caosaken Pak Umar.
  6. (3b) Buku kalih punika ingkang satunggal badhé kula paringaken Pak Danu satunggalipun malih badhé kula paringaken Pak Umar.
  7. (4a) Bu, sopipun dèrèng kula sukani sarem, lho!
  8. (4b) Bu, sopipun dèrèng kula caosi sarem, lho!
  9. (4c) Bu, sopipun dèrèng kula paringi sarem, lho!
  10. (5a) Bu, sop punika sampun panjenengan paringi sarem punapa dèrèng?
  11. (5a) Bu, sop punika sampun panjenengan sukani sarem punapa dèrèng?

Manut paugeran, tembung nyaosi (takcaosi, kula caosi, dipuncaosi, kula caosaken, dipuncaosaken, lan sapituruté) iku dianggo guneman tumrap

  1. (a) anak katujokaké marang wong tuwa (bapa biyung),
  2. (b) wong enom katujokaké marang wong kang awuné utawa umuré luwih tuwa,
  3. (c) murid katujokaké marang guru,
  4. (d) andhahan katujokaké marang pandhuwuran,
  5. (e) padha-padha kanca kang durung pati rumaket, utawa
  6. (f) padha-padha kanca kang wis rumaket ananging perlu ngajèni sawatara.

48