dèrèng naté-naté kagungan putra mantu, mila pakenira timbangi sih katresnanipun Sang Prabu".
Kjai Ageng Mangir mangsuli: „Hé kantja ganḍèk, manira matur sandika". Déné sang Retna Aju pinetuk ing djempana, ladjeng nitih; Kjai Ageng lumampah ḍarat wonten sawingkinging djempana, Kjai Baru- Kuping boten kénging tebih, santana sami anggrebeg. Sareng dumugi ing pantjaniti, Raden Adjeng Pambajun énggal tumeḍak saking djoli ginarèbeg kang para tjèti, ladjeng minggah ing sitinggil, para kenja salebeting pura sami meṭuk sarta angemu tangis. Dumugi kori bradjanala Adipati Mandraka ameṭuk ḍatengipun sang Dyah Retna, arawat waspa, wusana ngandika:
„Aḍuh njawa wajah ingsun, nini putri, ingsun boja njana jèn isih katemu manèh, sira ingsun ulati nganti lawas ora bisa katemu, nganti anjebar wadya ing Mataram, andjadjah alas gunung tanah pasisir mantja nagara, ora bisa olèh warta, mengko katemu masih rahardja, ija banget suka-sukur ingsun marang Pangéran kang Maha Suktji, miwah marang lakinira, ija Ki Djebèng Mangir, kang bisa nemokaké marang nini putri, saupama boja putu Mangir kang nanḍangi, sira ora bisa mulih marang pradja Mataram."
Sesampuning ngandika ladjeng sami lenggah, sang Dyah Retna awatjana ḍateng Kjai Ageng Mangir: „Ḍuh kakang, punika prajagung kaprenah éjang kula: Adipati Mandraka, ingkang njepeng pangwasaning tijang nagari Mataram. Kang djeng rama Nata boten njumerepi amis batjin miwah bambang-pangalum-alum, Kangdjeng éjang ingkang amisésani."
Tumunten Sang Retna angabekti sang Adipati, punapa malih Kjai Ageng Mangir énggal angabekti ngaras pada sang Adipati manembrama manis arum ḍateng ingkang nembé ḍateng.
Aturipun Kjai Ageng Mangir: Nuwun kapundi".
(Babad Mangir).
II. KUMPENI NḌESEK TANAH PASISIR
Sinom
- Nulja kondur srinaréndra, sapraptanirèng djro puri, nimbali sang mantri muka, mjang Pangéran Mangkubumi, tan antara gja prapti, adipati kalihipun, ngandika sri naréndra: Marma sira sun timbali, kawruhana jèn praptané kaki Djéndral.
- Darbé paminta maring wang, anggaduh bumi pasisir, ingsun ora bisa ondan, kudu sah sadjroning linggih, dadi ingsun nuruti, ing rèh kadesek ing wuwus!" Angungun atur sembah, sira dipati kekalih: „Déné sampun dawuh lilah padukéndra."
- Sang nata malih ngandika,: „Ija apa kang pinikir, mung pametuné kéwala, sira rembuga kang nuli, apa ginawé keḍik, apa ta
9
