Kaca iki wis divalidasi
| Pak Lurah | : | ”Nek ngono patut diconto. Lha wong sing nuntun Pak Carik, kurangane apa !” |
| Pak Carik | : | ”Wah, inggih boten ngaten, Pak Lurah. Kok lajeng dipun indhak-indhakaken. Sedaya wau rak gumantung pribadinipun sadherek-sadherek ngriki piyambak”. |
| Pak Lurah | : | ”Leres, Pak Carik. Nanging, manawi ingkang mimpin boten prigel kinten kula inggih mblento. Kula mireng-mirengaken, Pak Carik punika boten namung dhawuh, nanging estu-estu: Ing ngarsa sung tuladha, ing madya mangun karsa, tut wuri handayani”. |
| Pak Carik | : | ”Borong anggenipun mastani Pak Lurah, wontenipun inggih kados ngaten punika kula. Namung, bab tiyang ngriki pancen sregep lan pethel”. |
| Pak Lurah | : | ”Manawi ngaten, punapa prayoginipun sadherek-sadherek ingkang taksih sami nganggur punika dipun ajak dados wiraswasta kemawon ?” |
| Pak Carik | : | ”Kersanipun badhe ada-ada bab punapa, Pak Lurah?” |
| Pak Lurah | : | ”Anu, damel banon. Sapunika rak usum pembangunan !” |
| Pak Carik | : | ”Rumiyin sampun wonten ingkang nyobi, Pak! Nanging sitinipun boten cocog. Wonten siti sae sakedhik aluwung dipun tanemi, sanesipun awujud padhas.
Mila lajeng macet”. |
| Pak Lurah | : | ”Lha punika ingkang dereng kula aturaken. Kula mentas tumut penataran bab pemugaran”. |
| Pak Carik | : | ”Dospundi, Pak Lurah? Punapa ingkang saged dipun tindakaken sadherek-sadherek ing ngriki ?” |
| Pak Lurah | : | ”Wonten ing papan penataran kula srawung kaliyan para lurah saking tlatah pundi-pundi. Wonten kanca lurah ingkang crita ngantos gamblang bab banon pres. Banon pres punika bahanipun pasir lan semen. Dipun carup, lajeng dipun cithak, boten ndadak dipun besmi”. |
50
