| Amin | : | Cekap anggènipun sekolah, lajeng dipun benum wonten ngriki menika. |
| Bapak | : | O, ngono, ta. |
| Ibu | : | Terus karepmu kapan olèhmu arep sida mlancong nonton Wadhuk Gajahmungkur kuwi? |
| Amin | : | Kula ngaten namung ndhèrèk keparengipun bapak ibu. |
| Bapak | : | Yèn ngono, bésuk minggu ngarep baé, ya. |
| Ibu | : | Ya, Pak. Aku mathuk kuwi. Sedheng urusané sawah wis rampung. |
VI. Éndahing alam pegunungan, tlaga, lan gisiking segara, apadéné
éndahing alam ing wayah bangun ésuk, wayah candhikala, lan sapituruté kerep dirumpaka déning para pujangga dadi rumpakan sing èdi pèni, gawé sengsemé sing padha maca. Rumpakan mau ana sing
adhapur gancaran, ana sing tembang, ana sing wujudé puisi gagrak anyar.
Sing adhapur tembang, upamané panyandra kaanané alam padésan
ing wayah bangun ésuk, kaya ing ngisor iki. Tembange Dhandhanggula.
Jago kluruk ramé kapiyarsi,
lawa kalong luru pandhelikan,
jrih kawanen ing semuné.
Wétan bang sulakipun,
mratandhani yèn bangun énjing.
Rembulan wus gumléwang,
nèng kuloné gunung.
Ing padésan wiwit obah,
lanang wadon pan samya anambut kardi,
netepi kuwajiban.
Déné sing adhapur lelagon dolanan, upamané:
Raméné ing wayah ésuk,
ésuk umun-umun.
Ésuk wayah bangun,
isih akeh ebun.
Wit-witan kang gedhé,
mung katon remeng-remeng,
kaya buta lagi,
29
