Kaca iki wis dikorèksi
Kamenangan
Anaké wédok menangi lelakon kuwi terus tangisan sangking sediné, awit penggawéané bapakné pirang-pirang taun entèk kobong kabèh. Nanging Sekoyah ngomong: “Kowé aja sedi, awit apa sing ketulis nang kulit kayu bener kobong kabèh, nanging sing nang sirahku siji waé ora ènèng sing kobong.”
Urutané terus ditulis menèh karo Sekoyah, sing nulis ora nang kulit kayu menèh, nanging nang lulang kidang.
