Kaca:Kamenangan.pdf/15

Saka Wikisumber
Menyang navigasi Menyang panggolèkan
Kaca iki wis dikorèksi

Kamenangan

pada ora bisa éntuk kabar apa-apa bab perangané. Mulané Sekoyah terus nduwé pikiran: “Ing sakwijiné wanci aku mesti bisa ngekèki kapinteran iku marang bangsaku.”

Dongé perangané wis rampung terus Sekoyah balik nang désané menèh. Bojoné bungah tenan dèkné bisa nang omah menèh. Nanging kebungahané bojoné namung sediluk, awit bener Sekoyah wis balik menèh, nanging saiki dèkné namung mikirné kepriyé sing bakalé mblajari nulis lan maca bangsané. Awan-wengi Sekoyah mempeng waé nggawé tengeran-tengaran ing tembung Séroki. Sekoyah sing nggawé tengeran nang kulité kayu, awit ing jamané iku durung ènèng kertas apa patlol.

Dèkné sing nyambutgawé nganti lali penggawéan liya-liyané lan lali wanci. Uga wis ora kober ndandani omahé. Payoné omah pada bocor kabèh lan tandurané nganti pada bongkor. Bojoné sing ngrasakké nganti ora kuwat menèh nèk nyawang tandangé Sekoyah, awit saiki wis ora ngurus karo barang liya- liyané kejaba tulisan lan gambaran. Sak omah kebek karo kulit kayu pating slebar.