Kaca:Javanese Literature Since Independence.pdf/97

Saka Wikisumber
Menyang navigasi Menyang panggolèkan
Kaca iki wis dikorèksi
15
DIRASANI ORA RUMANGSA

Dina iku dina Minggu tur isih ésuk, kuta Surakarta wis katon reja. Lurung-Iurungé wis ndlidir aselur kebak tetumpakan warna-warna; pating sliwer truké, oplèt, bémo, bis, pick-up, tumekané andhong, bécak lan sepédha padha sesimpangan, urut-urutan, ménggak-ménggok anut ujuring dalan ing kutha Sala kono.

Pasar-pasaré uga wis kumrumpyung kebak wong kang padha doltinuku. Swarané ramé. Ana kang nawakaké dagangané, ana sing anyanganyangan rega lan sapanunggalané.

Ombyaking wong kang padha arep plesir uga tanpa kendhat. Sing dituju yèn ora Balé-Kambang, Taman Ranggawarsita (Jurug), Taman Tirtanadi, iya Taman Sriwedari kang wis kondhang. Ana sing perlu adus lelumban, nonton tontonan utawa kéwan, nanging akèh uga kang mung saperlu ngumbar mripat, golèk sawangan, nyawang sing padha nonton kuwi mau.

Nanging ing kampung Danukusuman, ing sawijining omah kagungané bu Sastraprawita katon ana sawijining kenya kang sajaké ora maèlu marang ombyaking karaméan ing dina iku. Aja manèh kok nduwèni sir dolan utawa sanja menyang endi-endi, lagi tenguk-tenguk ana ngomah waé katon sajak nglangut angen-angené.

Kenya mau ora liya Nur Indrati kang lagi teka dhèk winginé ing indhekosané kono, dalemé bu-liké çléwé saka bapa, iya bu Sastraprawita mau.

Sajroné lungguh ijèn, Nur Indrati katon menawa ora kepénak pikiré, nggagas layangé Warsat kang isih kèri ana ing omahé Sragèn. Kejaba ngudarasa marang degsurané si Warsat, uga nutuh marang awaké dhéwé, déné nganti sembrana ingatasé layang kaya ngono kok nganti kelalèn, kèri saenggon-enggon. Eluhé nganti tumètès, mili nelesi pipiné kiwa tengen tumiba menyang roké wis ora dirasa. Saking puteging pikir lan nggrantesing rasa atiné, nganti kawetu pangunandikané lirih: 'O iya ta, ya. Embuh kaya apa wujudé wongé lan sapa waé jenengé kang sanyatané, wosé sing arep duwé pokal nggegampang lan arep sembranan sarana layang wingi kaé aku tetep ora nrimakaké. Muga-muga dhèwèké bakal nemoni akibaté.'

Saking bangeté nggoné ngudarasa nganti ora weruh menawa kancané,