Kaca:Dongèngané wit katès.pdf/14

Saka Wikisumber
Menyang navigasi Menyang panggolèkan
Kaca iki wis dikorèksi

Ketèk karo baya


Dèkné terus takon: “Baya, lah kok durung tekan-tekan ta? Apa ijik adoh?”

Baya terus ngguyu kekel sampèk gegeré obah kabèh,

“Lah kenèng apa kowé kok ngguyu kekel?”

Baya semaur: “Saiki aku tak blaka waé, Tèk. Sakjané ora ènèng wit sing okèh wohé.”

“Dadiné kowé ngapusi aku Baya. Lah saiki aku arep mbok gawa nang endi?”

“Kowé arep tak gawa nang omahku. Bojoku lara nemen. Mau ésuk dèkné bar tak pawa nang dokteran, lan dokteré ngomong nèk namung jangan ati ketèk sing bisa nambani bojoku. Dadiné mengko nèk wis tekan omahku, kowé bakal tak belèh terus atimu tak jangan kanggo bojoku, bèn dèkné bisa waras menèh. Kowé saiki dunung Tèk.”

Ketèk kagèt krungu omongané Baya kaya ngono, sampèk ora bisa ngomong apa-apa.

Dèkné terus mikir: “Aku kudu nggolèk akal, wis garèk matiné saiki.”

Ketèk terus ngomong; “Baya, aku iki kok melas tenan karo bojomu. Sakjané aku kepéngin nulung dèkné, nanging nèk tak pikir, aku ora bisa. Snajana aku mbok belèh, kowé ya ora bakal bisa nulungi bojomu, awit atiku sing mbok butuhké saiki ora tak gawa.”

Baya kagèt, mulané dèkné takon: “Lo, lah kowé iku kok nylenèh temen Tèk. Lah atimu mbok tinggal nang endi?”