90
WONG PITJAK LAIR MULA
***
Jésus dikrubut pitakonan sing njlekit-njlekit, malah diunèk-unèkaké jèn kepandjingan ḍemit .... Atiné wong-wong mau saja suwé saja panas lan saja kemropok, djalaran ora bisa ngalahaké pangandikané Gusti Jêsus.
Lan ing wusanané bareng wis ora kuwat ngampah atiné, wong-wong Jahudi mau bandjur paḍa ndjupuki watu arep dienggo mbenturi Gusti Jêsus. Jèn dikrutugi pitakonan Gusti Jésus ora ambruk, bandjur arep dikrutugi watu supaja ndadèkaké sédané.
Nanging Gusti Jésus bandjur njamaraké sarira, teḍak saka ing padaleman sutji, nratas ing tengahé wong akèh tanpa kaweruhan. Watu sidji baé ora ana sing tumama ing sarirané.
Djalaran pantjèn durung tekan ing waktuné.
RIJAJA Tantjebing tarub iku kuduné dadi rijajaning kabungahan lan pamudji sokur marang Allah, adeḍasar kamursidan lan katresnan kang sedjati.
Nanging apa iku mau kabèh njata mengkono?
ING pinggir dalan ora adoh saka ing padaleman sutji ana wong ngemis nḍéprok ing lemah, ndermimil melas-asih enggoné nembung pitulungané wong sing paḍa liwat ing dalan kono. Wong mau ora bisa njambutgawé, djalaran pitjak wiwit lair mula. Panguripané mung marga saka enggoné pepriman, dadi mung gumantung saka kawelasané wong liwat. Salawasé tumitah ing ngalam donja wong mau durung tau weruh paḍangé srengéngé, rina wengi tansah kalimputan ing peteng nḍeḍet. Kaanané mengkono mau mesṭiné ora bakal owah-owah nganti tekan ing adjalé. Saben dina mung nḍéprok ing pinggir dalan kono, ora adoh saka padaleman sutji ....
KATJARITA ing sawidjining dina Sabbat, nalika Gusti Jésus langkung ing dalan kono, ningali wong sing pitjak lair mula iku. Para sekabat bandjur paḍa mundjuk pitakon mengkéné: „Rabbi, sinten ingkang damel dosa, tijang punika punapa tijang sepuhipun, déné lairipun ngantos pitjak mekaten?” Enggoné paḍa mundjuk pitakon mengkono mau, djalaran para sekabat paḍa ḍuwé panemu, jèn katjilakan sing tumanduk ing awaking wong, iku dadi paukumaning dosané ḍéwé. Ing djaman semono wong Jahudi sing akèh-akèh ija paḍa duwé panemu mengkono.
Nanging Gusti Jésus mangsuli „Dudu wong iki kang gawé dosa, lan dudu wong tuwané.” Dadi tjeṭa enggoné wong mau pitjak, iku ora minangka paukumaning dosané, nanging pamurihé mung supaja wong akèh paḍa njumurupana jèn Allah iku kang Maha-kuwasa, Maha-agung lan Maha-luhur.
Sawisé ngandika mengkono mau, Gusti Jésus bandjur njelaki wongé sing pitjak. Wong mau ora wanuh marang Gusti Jésus, nanging ngrasa jèn ditjeḍaki lan ija ngrungu ana wong guneman mengkené: „Aku dadi pepaḍangé djagad.” Wong sing pitjak mau ora ngerti sapa sing njeḍaki lan apa karepé. Apa arep mènèhi dana? Tangané wis njaḍong arep nampeni pawèwèh.
Nanging Gusti Jésus ketjoh ing lemah; ketjoh mau didamel luluhan karo lemah, bandjur dilèlètaké ing mripaté wong sing pitjak. Wong mau mung meneng baé, ora bangga ora apa, senadjan krasa mripaté dilèlèti luluhan lemah. Tjeṭa pangrunguné nalika diḍawuhi: „Lungaa, raupa menjang blumbang padusan ing Siloam!” Wong pitjak mau sanalika ngadeg, bandjur grajah-grajah ṭeruṭukan nganggo tekené golèk dalan marani blumbang padusan Siloam. Wong mau wis ngerti ing ngendi dunungé blumbang Siloam, malah, wis bola-bali raup ana ing kono, nanging mripaté adjeg ora bisa ndeleng apa-apa. Saiki maneh dilèlèti nganggo luluhan lemah, apa ora malah munḍak banget larané? Nanging sing kaja mengkono iku kabèh ora digagas babar pisan. Wong mau anané mung nglakoni ḍawuh, senadjan ora ngerti sapa sing ḍawuh, éwadéné wong mau wis ngandel mung sarana nitèni swara sing tumama ing kupingé, jaiku swarané wong sing sugih kawelasan lan pangwasa. Satekané ing Siloam, wong mau bandjur raup, mripaté diresiki lemahé lan diutjek-utjek. Bareng melèk, bandjur bjar bisa ndeleng pepaḍang, mulat ngiwa nengen, menḍuwur mengisor, ing ngendi-endi ana pepaḍang .... lan etuking pepaḍang mau ana ing ḍuwur. Lah apa kae sing diarani srengéngé? Saiki wong mau bisa namataké pandelengé nganggo mripaté ḍéwé keprijé wudjudé sing diarani wong, sato-kéwan lan ṭeṭukulan, apadéné padaleman sutji, ringkesé kabèh kang gumelar ana ing ngalam donja iku katon sumeblak ana ing ngarepé. Wong mau banget enggoné kaébatan déning sesawangan sing tumama ana ing mripaté, lan atiné kebak kabungahan lan suka sokur marang Allah kang tanpa upama!
Bareng wis tita pandelengé marang wong-wong sing ana ing kiwa-tengené, wong sing mauné pitjak bandjur arep nggolèki wong sing mbetjiki awaké, sing swarané bisa gawé kepénaking atiné .... Nanging Gusti Jésus wis ora ana ing kono manèh.
Kotjapa wong mau ing sasuwéné nrutus nggolèki Gusti Jésus, bandjur kelakon diirid menjang ngarepé para ulama lan Farisi, kaja
