82
GUSTI JÉSUS KAMULJAKAKÈ
***
mripaté kataman ing sorot pepaḍang sing mblerengi. Apa sing katon?
Peteng nḍeḍet sing nglimputi putjaking gunung wis malih dadi paḍang sumilak, lan Gusti Jésus katon djumeneng ana ing tengah-tengahing pepaḍang. Malah pepaḍang mau ora saka ing djaba pinangkane; Gusti pijambak sing dadi tuking pepaḍang, wedanané metjorong kaja srengéngé lan pangagemané dadi putih gumilang mawa praba. Ing sadjagad rat ora ana rerupan sing maḍani éndah lan muljané, malah para malaékat ing swarga paḍa kalah prabawa, lan kira-kira ija kaja mengkono kaanané Gusti Jésus, nalika isih ngagem kamuljan ana ing swarga.
Mangka ing sadjeroning pepaḍang kang ngasoraké tjahjaning srengéngé, Gusti Jésus ora katingal pijambakan, ing kiwa tengené katon ana prija loro ngagem kamuljan, paḍa imbal pangandika karo Pandjenengané, reraosan bab pungkasaning lelampahan kang bakal tumindak ....
Embuh keprijé bakal kadadéjané, sing katon saiki wudjudé banget nengsemaké ati!
Déné prija loro sing ngagem kamuljan mau, iku Musa lan Élijah, utusan kang tumurun saka ing swarga, paḍa kautus déning Allah Sang Rama, ndikakaké nglipur lan njantosakaké Gusti Jésus enggoné bakal ngajati pakarjan sing abot, apadéné paḍa kakersakaké muljakaké Gusti Jésus ing samadjadé enggoné djumeneng Putrané Allah kang Mahaluhur.
Sekabat telu mau paḍa njawang lan ngrasakaké kaéndahan lan kamuljan sing ngasoraké sakèhing èdi pèni kadonjan, lan mesṭiné kamuljan sing bakal tinemu ing swarga ija kaja mengkono iku katoné. O, bok ija lestaria kaja mengkéné kaanané ing donja, éndah lan mulja, sumisih saka sakèhing rerubed lan sangsara!
Ora kumetjap enggoné sekabat telu mau njawang Guru lan Gustiné ngagem kamuljan kaswargan .... Dumadakan Pétrus ora taha-taha ngundjukaké usul marang Gusti Jésus: „Guru, sampun prajogi sanget kawula sami wonten ing ngriki. Mugi kawula sami kelilana damel tarub tiga, setunggal kagem ing Tuwan, setunggalipun Musa, setunggalipun malih Élijah!”
Pétrus enggoné duwé undjuk mengkono mau pantjèn tanpa duga prajoga, djalaran duwé nijat ngeḍunaké kamuljan ing swarga menjang djagad, lan kamuljan sing tjeṭa katon kemata mau arep digonḍèli, pamurihé adja nganti ontjat saka ing panggonan kono.
Usul sing ngajawara mau diwangsuli baé ora; ing sanalika bandjur ana méga ngajomi putjaké gunung, lan ing méga mau ana swara keprungu.
Sekabat telu mau paḍa gugup lan wedi banget. Prija tetelu sing mau katon paḍang gumilang, ora katon babar pisan kalimputan ing keteling méga. Swara sing metu saka ing méga mau keprungu klawan tjeṭa, lan swara mau mangku ḍawuh tumudju marang wong telu sekabaté Gusti.
Mangka sing ngandika saka ing méga iku Allah pijambak ― paḍa kaja pangandikané Allah nalika Gusti Jésus kabaptis ana ing kali Jardén mangkéné: „Iki Putraningsun kekasih, iku sira éstokna!"
Sekabat tetelu tjeṭa las-lasan pangrunguné ana ḍawuh: „Sira éstokna! Ḍawuh sing ora kena dilirwakaké babar pisan!
Ing kono Gusti Jésus bandjur njelaki para sekabat, paḍa didjawili, djalaran isih paḍa sumungkem ana ing bumi marga saka wediné. Sarèh pangandikané Gusti: „Paḍa ngadega, adja wedi!” Bareng sekabat mau paḍa ngawasaké mubeng, wis ora ana manèh kang katingal kedjaba mung Gusti Jésus pijambak, wis ora ngagem kamuljan kaswargan, nanging pulih manèh kaja adaté. Gusti Jésus bandjur paḍa diḍèrèkaké muḍun saka ing gunung.
Lelakon ing gunung iku kelakoné mung seḍéla, nanging senadjan bebasan munga satjlérétan, tumrapé para sekabat wis geḍé banget paédahé. Para sekabat mau wis paḍa neksèni lan njipati ḍéwé enggoné Gusti Jésus ngagem kamuljan kaswargan. Gegambaran sing wis tjumiṭak ana ing atiné wong-wong mau ora bakal kena dibusek ing salawasé urip. Senadjan tjaloné Gusti Jésus bakal nanḍang disangsara, diwewada lan dipojoki déning wong akèh, nanging para sekabat ora bakal suda panganggepé marang Gusti lan Guruné, jèn Pandjenengané iku sanjata kang djumeneng Sang Mesih kang Mahakuwasa, ija Putrané Allah pijambak .....
NALIKA paḍa muḍun saka ing gunung, Gusti Jésus bandjur ḍawuh marang para sekabat mau, pangandikané: „Wahju iku mau adja kokanḍak-kanḍakaké marang wong, kongsi bésuk Putrané manusa wus tangi saka ing antarané wong mati!”
Sekabat telu mau ora ana sing mangsuli, kabèh sing dirungu mau mung paḍa dirasak-rasakaké ing atiné. Keprijé karepé pangandika: wungu saka ing antarané wong mati? Apa Gusti Jésus bakal kelakon séda, nanging bandjur wungu manèh ....? Sekabat mau paḍa durung bisa njanḍak eliding pangandika mau.
Saiki paḍa diḍawuhi njiḍem prakara mau, senadjan tjangkemé kumudu-kudu arep njaritakaké marang pawong mitrané apa sing wis tjumiṭak ana ing atiné. Nanging ing tembé samangsa wis tekan waktuné paḍa diparengaké, wis mesṭi prakara sing paḍa dialami ana
