56
ANAKÉ RANḌA ING NAIN
***
kang ndjalari renaning galihé. Mulané Gusti Jésus sanalika bandjur teḍak mbarengi lakuné wong-wong mau.
Undjuké panatus pradjurit kang lumantar para pinituwané wong Jahudi mengkéné: „Réntjang kawula sakit sanget wonten ing grija kawula, langkung sanget anggènipun ngraos sakit. Mugi Tuwan kepareng njarasaken ....” Sanalika ḍawuhé Gusti Jésus: „Aku teka mrana, marasaké.”
Nanging bareng wis tjeḍak ing omahé panatus pradjurit mau, bandjur ana kongkonan manèh marek ing ngarsané Gusti Jésus kapurih mundjuk: „Duh Gusti, sampun ndadosaken damel Tuwan, margi boten pantes ing atasipun kawula, menawi Tuwan ngantosa rawuh lumebet ing wangon kawula. Kawula inggih sampun rumaos boten pantes menawi sowana pijambak, nanging Tuwan mugi njabdakaken kémawon, temtu réntjang kawula baḍé saras. Kawula punika rak inggih tijang ingkang kapréntah sarta mbawahaken pradjurit. Mangka menawi kawula akèn, préntah kawula mesṭi dipun lampahi sanalika, lan menawi kawula dipun paringi ḍawuh, kawula temtu énggal-énggal ngéstokaken ḍawuh .... Ḍuh Gusti, Tuwan punika kagungan pangwaos ingkang linangkung, inggih nguwaosi saḍéngah kawontenan, malah inggih nguwaosi sesakit. Ḍuh Gusti, mugi Tuwan kepareng njabdakaken, temah réntjang kawula temtu baḍé saras.”
Gusti Jésus miḍangetaké atur mengkono klawan banget renaning penggalih, déné nguningani pangandel sing nganti semono geḍéné, mangka sing duwé pangandel mau wong Rum. Mulané semu seḍih pangandikané Gusti Jésus, nalika minger lan mangandikani wong-wong kang paḍa nḍèrèk .... Pandjenengané ora kekilapan, jèn ing antarané bangsa Jahudi ḍéwé isih akèh wong sing paḍa ora pratjaja marang Pandjenengané, malah paḍa njepèlèkaké, lan paḍa ngarani Gusti Jésus iku dudu Sang Mesih, nanging wong tjulika.
Pangandikané Gusti Jésus: „Pituturku ing kowé: senadjan ing bangsa Israèl, aku durung nemu pangandel kang geḍéné seméné iki. Nanging Aku pitutur ing kowé jèn bakal ana wong akèh teka saka ing wétan lan ing kulon, paḍa mèlu kembulan karo Abraham, Iskak lan Jakub ana ing kratoné swarga. Mangka para putrané kraton paḍa kabuwang metu marang pepeteng ing djaba pisan ....”
Pangandika mau isi pamelèh sing peḍes tumrap wong Jahudi sing paḍa ngegung-egungaké enggoné paḍa dadi teḍaké Abraham, temah paḍa ngira jèn mesṭi bakal olèh swarga .... Mangka Gusti Jésus ngandika, jèn panatus pradjurit mau, senadjan wong Rum, dadiné ija wong kapir, apadéné wong akèh saka ing wétan lan ing kulon, bakal paḍa nḍisiki bangsa Jahudi enggoné ketampan lan mlebu ing kraton swarga, Déné bangsa Jahudi ḍéwé bakal paḍa kabuwang metu ing djaba.
Wong Jahudi ngrungu pangandika mengkono iku, atiné serik banget.
Nanging para pinituwa suruhané panatus mau paḍa kaparingan pangandika kang banget ngresepaké ati, mengkéné: „Wis, mundura, kowé ketekana kaja kang dadi pangandelmu.” Bareng para pinituwa mau tekan ing omahé panatus pradjurit, batur sing lara banget mau wis ketemu waras.
Pangandelé wong Rum sing semono geḍéné mau dadiné ora nganti kawirangan.
KATJARITA ing sawidjining dina ana iring-iringané wong akèh metu saka ing kuṭa Nain nguntapaké lajon menjang ing pakuburan ing sadjabané kuṭa. Sing arep dikubur mau majité botjah lanang anaké ontang-anting ranḍa ing Nain. Banḍosané dilurubi nganggo lawon putih, dipikul wong papat, lumaku alon-alon ang ing ngarep. Ing saburining banḍosa wong-wong lanang wadon sing paḍa urun tangis lan pangaḍuh, kaja sing wis dadi adat kalumrahané ing tanah kono. Swarané pating gléro gawé seḍihé sing paḍa ngrungu. Ing buriné manèh mbok ranḍa ngetutaké lakuné banḍosa kambi nangis ngglolo djalaran banget seḍihé. Anaké mung sidji, mangka saiki wis mati, diuntapaké menjang ing pakuburan, bakal pepisahan ing salawas-lawasé. Kaja-kaja botjah mau nusul bapakné sing wis nḍisiki lumaku menjang ing djaman kalanggengan. Mulané mbok ranḍa rumangsa ditinggal idjèn ana ing alam donja, tanpa rowang tanpa kanti. Anak lanang sing digaḍang-gaḍang bisaa mikul ḍuwur menḍem djero, saiki wis ora kena didjagakaké pitulungané, mbok ranḍa seḍihé kepati-pati. Sing dipendeng ora ana lijané manèh kedjaba mung anaké lanang sing lagi diuntapaké menjang ing pakuburan.
KOTJAPA bareng tekan ing sadjabané kuṭa, lakuné peṭukan karo arak-arakan lija sing arep mlebu menjang kuṭa, jaiku wong golongan sing paḍa nḍèrèkaké Gusti Jésus lan para sekabaté.
Wong golongan mau bandjur pijak nisih mengiwa lan menengen, ngentèni saliwaté sing paḍa nguntapaké lajon. Wong-wong mau kabèh paḍa meneng, atiné karanta-ranta njumurupi solahé mbok ranḍa, nanging keprijé manèh, arep tetulung paḍa ora bisa. Sapa ta
